Νύχτα γεννιούνται οι έρωτες

«Η αγάπη αποτελείται από μία ψυχή που κατοικεί σε δύο σώματα.» είπε ο Αριστοτέλης χιλιάδες χρόνια πριν. Ίσως λίγο μελό, ίσως λίγο αληθινό ή και ουτοπικό μπορεί να πει κανείς. Παρ’ όλα αυτά ό,τι και να ισχύει από τα παραπάνω είναι ιδανικό και δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Είναι πανέμορφο γιατί όλοι ελπίζουν κρυφο-ονειρεύονται για να βρουν το άλλο τους μισό. Για να ζήσουν το απόλυτο και να αφεθούν στη μαγεία του έρωτα, ακόμα κι οι πιο κυνικοί το ίδιο επιθυμούν κι ας μην το πολυπαραδέχονται.

Η ουσία κι η μαγεία βρίσκονται εκεί στις πρώτες αναμνήσεις μιας σχέσης που ξεχείλίζει από αγωνία, πάθος, ενθουσιασμό και χαρά. Οι αναμνήσεις που δημιουργείτε μαζί στο χρόνο που αφιερώνει ο ένας για τον άλλο. Περπατάς μαζί με το σύντροφο σου στα στενά της πόλης. Βόλτα την οποία έχεις κάνει εκατοντάδες φορές αλλά έχει κάτι το διαφορετικό όταν την κάνεις μαζί με αυτό το πρόσωπο. Έχεις περισσότερη διάθεση να ξαναπερπατήσεις το ίδιο στενό. Να πάτε σε μέρη που θα είστε μόνο οι δυο σας και θα μπορεί ο ένας να βυθιστέι στη συντροφιά του άλλου. Να κοιτιέστε κατάματα και να παγώνει ο χρόνος, χωρίς να νοιάζεσαι για το πώς ή για το πού. Γιατί είσαι ερωτευμένος και θέλεις να το γιορτάσεις και πολύ καλά κάνεις.

Ακόμα και εκείνες οι νύχτες που περνάτε απλώς σε βεράντες χαζεύοντας το άπειρο του ουρανού ενώ ταυτόχρονα πίνετε το ποτό σας, ακόμα και τα πιο απλά γίνονται σπουδαία. Η νύχτα έχει τη μαγική ιδιότητα της απελευθέρωσης. Όσα κι αν πείς, ό,τι κι αν πράξεις σε εκθέτουν περισσότερο, σε τσαλακώνουν στα μάτια εκείνου που αγαπάς αλλά και στα δικά σου. Τη νύχτα σκεφτόμαστε λιγότερο και πράττουμε περισσότερο, την εμπιστευόμαστε, εκείνη ξέρει καλύτερα πού θα μας οδηγήσει. Ίσως γι’ αυτό πάντα ο λογικός ο κόσμος, τρόμαζε με τους νυχτερινούς τύπους, γιατί ήταν αυτοί που έβαζαν το συναίσθημα λεζάντα, που έκαναν την παρόρμηση σύνθημα.

Νύχτες γεννιούνται οι έρωτες, νύχτες αγριεύουν, νύχτες και τελειώνουν. Γιατί τότε θες να ολοκληρωθείς και να ολοκληρώσεις, τότε θες να επιμηκύνεις το χρόνο, για να προλάβεις να ευχαριστηθείς τις στιγμές μ’ εκείνον που τις μοιράζεσαι.

Νύχτες αδειάζουν τα ποτήρια, νύχτες ακουμπούν τα χέρια. Νύχτες οι άνθρωποι γίνονται παιδιά και νύχτες θέλουν ν’ ανακαλύψουν το παιδί που κρύβει κι ο άλλος μέσα του. 10 ωρίτσες σκότους. 10 ωρίτσες που είναι ικανές να χωρέσουν στη διάρκειά τους όλα εκείνα τ’ απαραίτητα που διψούν να μοιραστούν οι εραστές: Ψεγάδια, ευτυχίες, συγγνώμες, αυτοκριτικές, απόψεις. Όλα όσα τους έκαναν αυτό που είναι σήμερα. Ίσως γιατί η νύχτα εκτός από αισθαντική είναι και πιο επιεικής. Δεν κρίνει, δε δίνει τελεσίγραφα. Γιατί αυτό είναι έρωτας. Η νύχτα εξάλλου πάντα είχε, έχει και θα έχει μία γοητεία που πλανεύει τους εραστές και κάνει πιο εύκολα και πιο ρομαντικά τα πάντα. Είναι πιο εύκολο να αφεθείς, να σε κατακλύσουν συναισθήματα που δεν ήξερες ότι υπάρχουν. Να νιώσεις πληρότητα απ’ την παρουσία του άλλου. Οποιαδήποτε χειρονομία τη μεταφράζεις με μεγαλύτερο ρομαντισμό. Ο τρόπος που θα σε κοιτάξει, που θα σου πάρει τα μαλλιά απαλά από το πρόσωπο σου για να μη σε ενοχλούν, το χέρι που θα σου σφίξει για να διασχίσετε το δρόμο, το παραμικρό παύει να ‘ναι κάτι μικρό και γίνεται κάτι σπουδαίο. Κάτι που σε δένει με τον άλλον όλο και πιο δυνατά.

Αυτές είναι οι αναμνήσεις που χτίζετε μαζι και ελπίζετε να κρατήσουν μια ζωή. Οι πρώτες αναμνήσεις και τα πρώτα όνειρα στις σχέσεις είναι το οξυγόνο που χρειάζεσαι για να συνεχίσεις. Είναι η ελπίδα που μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο μέσα σου. Είναι η αγάπη που νιώθεις και θέλεις να κρατήσει όσο το δυνατόν περισσότερο προκειμένου τα κοινά σας όνειρα να τα κάνετε πράξη. Γιατι στον έρωτα δεν υπάρχουν πρέπει και μη, υπάρχει μόνο θέληση. Και νύχτα.