Όταν μία ερωτική σχέση τελειώσει οριστικά, συνήθως η επανασύνδεση φαντάζει κακό σενάριο, που οι περισσότεροι αποφεύγουν με νύχια και με δόντια. Κι αυτό διότι έχουν μάθει μέσα στα χρόνια, πως αν σπάσει το γυαλί, δεν ξανακολλάει και πως καλύτερα να ριχτούν σε κάτι νέο, παρά να «γευτούν» ξαναζεσταμένο φαγητό.

Ποιος, όμως, μπορεί να ψυχολογήσει τις ανθρώπινες σχέσεις και να κατανοήσει συμπεριφορές που μόνο σκοπό έχουν να περιπλέκουν καταστάσεις; Είναι στη φύση μας να λειτουργούμε πολλές φορές εγωιστικά, σκεπτόμενοι πως θα καλύψουμε τα δικά μας κενά, αδιαφορώντας για το τι «κακό» ίσως προξενήσουμε στον άλλον. Τέτοιες συμπεριφορές, βγάζουμε συχνά πυκνά μετά από έναν χωρισμό, αφού πλέον, η απογοήτευση κι η ανασφάλεια ψιλοτρώνε το «είναι» σου.

Εκεί, γύρω στις τρεις το πρωί, αγκαλιά με το φτηνό κρασί και τα τσιγάρα να ‘χουν χτίσει πύργο στο τασάκι, προετοιμάζεις στο μυαλό σου, αρχικά, την επιστροφή στον πρώην. Ποιος πυροδοτεί την σκέψη αυτή; Ίσως να είναι η μοναξιά του άδειου δωματίου, ίσως η ανασφάλεια που νιώθεις πως δε θα αγαπήσεις και δε θα αγαπηθείς ποτέ ξανά, ίσως ν’ αναζητάς την επιβεβαίωση πως ακόμα μπορείς να σαγηνεύσεις κάποιον, ο οποίος ανήκει στο παρελθόν. Διπολικά, μπερδεμένα συναισθήματα σε κυριεύουν κι είσαι ένα βήμα πριν κάνεις το λάθος.

Δεν είναι ότι αποζητάς μια επανένωση με αυτό το άτομο, είναι καθαρά θέμα επιβεβαίωσης, ίσως και μίας υποβόσκουσας ζήλιας, ειδικά αν ο άλλος δείχνει πως προχωράει τη ζωή του. Θες να επιστρέψεις για να πληγώσεις. Θες να τονώσεις τη φιλαυτία σου και να γεμίσεις αυτοπεποίθηση γνωρίζοντας πως ο άλλος ίσως πέσει στην παγίδα σου κι ακούσεις ξανά αυτό το πολυπόθητο «σε θέλω».

Θα γυρίσεις, θα σε δεχτεί, θα αποδείξεις στον εαυτό σου ότι ακόμη περνάει η μπογιά σου, θα ξαναφύγεις, θα πληγώσεις, θα μετανιώσεις, μα το μόνο που ουσιαστικά θα ‘χεις καταφέρει είναι να κάνεις τον άλλον να σε σιχαθεί. Δε θα θέλει να σε ξέρει, αφού πλέον γνωρίζει πως τον χρησιμοποίησες κι αυτομάτως, κατέστρεψες κάθε όμορφη ανάμνηση που είχατε δημιουργήσει στην αρχή της σχέσης σας.

Σκέψου διπλά, αν επιστρέφεις σε έναν παλιό έρωτα, επειδή θες πραγματικά να προσπαθήσεις να πετύχει αυτή η σχέση ή αν απλά δεν έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις. Στον έρωτα πρέπει να είμαστε ειλικρινείς κι όχι να παίζουμε με τις ζωές εκείνων, που είναι ίσως πιο ευάλωτοι, επειδή μας θέλουν ακόμα. Αν σκοπός σου είναι να εκμεταλλευτείς τα αισθήματα που ίσως τρέφει ακόμα απλά και μόνο για να τροφοδοτήσεις τον εγωισμό σου τότε εσύ είσαι ο πραγματικός «χαμένος».

Γιατί να γυρίσεις σε έναν άνθρωπο που δε σε ενδιαφέρει πια μόνο και μόνο για να αποδείξεις ότι ακόμα τον ελκύεις; Δέξου τον χωρισμό ως κάτι οριστικό κι άσε τον άλλον στην ησυχία του. Μην τον πάρεις τηλέφωνο επειδή νιώθεις μοναξιά ή επειδή έφαγες καμιά πρόσφατη χυλόπιτα από κάποιον άλλον. Σταμάτα να πληγώνεις και να αναλώνεσαι.

Πέρα απ’ αυτό, πρέπει να συνειδητοποιήσεις πως αυτή η τονωτική δόση επιβεβαίωσης θα διαρκέσει ελάχιστα, αφού μόλις πάρεις αυτό που θες θα ξαναθυμηθείς τους λόγους που χωρίσατε και θα γυρίσεις τρέχοντας στη ζωούλα σου∙ μέχρι ν’ αναζητήσεις ξανά την ασφάλεια δίπλα του και πάμε πάλι απ’ την αρχή, το ίδιο εργάκι.

Κανένα υποκατάστατο ευτυχίας και πληρότητας δε θα σε κάνει να νιώσεις πραγματικά ολοκληρωμένος. Μη χρησιμοποιείς τους πρώην για να καλύπτεις τις συναισθηματικές σου τρύπες, γιατί το μόνο που καταφέρνεις είναι απλά να τις διογκώνεις.

Άσε τις ανασφάλειές σου κλειδωμένες στην ντουλάπα σήμερα και μην κάνεις επαναλαμβανόμενα λάθη που στερούν, τόσο σε εσένα όσο και στους άλλους, το δικαίωμα στον αληθινό έρωτα.

Συντάκτης: Νάνσυ Γιοβάνογλου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη