Δε γουστάρουν τις δεσμεύσεις κι όταν ερωτευτούν γίνονται χαλί

«Και τι είναι ο έρωτας; Φτηνιάρικα ρομάντζα, σαλιαρίσματα, κιτς κι άγιος ο Θεός». Κάπως έτσι θα ‘ναι το σλόγκαν των ορκισμένων αδέσμευτων. Των ανθρώπων που υμνούν την καλοπέραση και την εργένικη ζωή, που απεχθάνονται τις ρομαντικές κομεντί στην τηλεόραση το βράδυ του Σαββάτου και που τέλος, ισχυρίζονται πως αγαπάνε πολύ τον εαυτό τους, ώστε να κάνουν το λάθος και με το να ερωτευτούν, να μπουν οι ίδιοι σε δεύτερη μοίρα.

Είναι άνθρωποι που με το ποσοστό υπερίσχυσης της λογικής έναντι των συναισθημάτων τους, φαντάζουν περισσότερο με τέρατα ή ρομπότ παρά με έναν άνθρωπο. Γιατί ο μέσος άνθρωπος θα κάνει το λάθος του και μία, και δύο, κι είκοσι φορές μέχρι να μάθει. Θα φάει τα μούτρα του, αλλά μόλις βρει τον αληθινό έρωτα θα είναι σαν να μην έζησε τίποτα δυσάρεστο. Δε θα υπάρχει κανείς, παρά μόνο ο ίδιος και το αντικείμενο του πόθου του. Όλα θα ‘ναι αλλιώς, κι όλα αυτά χάρη στον έρωτα.

Κάτι τέτοιο είναι που αρνούνται κατηγορηματικά να πιστέψουν και να υποστηρίξουν οι άνθρωποι που δε θέλουν να δεσμευτούν. Έχουν άλλες προτεραιότητες, κι ο έρωτας σίγουρα δε συγκαταλέγεται ανάμεσα σε αυτές. Δε θεωρούν ότι ο έρωτας θα λύσει όλα σου τα προβλήματα παρά θα σου προσθέσει πολλά περισσότερα. Δε θα σε ηρεμήσει ψυχικά παρά θα σε αναστατώνει με το παραμικρό συνεχώς. Με λίγα λόγια, εφιάλτης κι έρωτας-δέσμευση γι’ αυτούς είναι συνώνυμα.

Μέχρι που θα έρθει η ώρα που θα γνωρίσουν κι αυτοί το δάσκαλό τους, ή αλλιώς τον έρωτα. Γιατί ο έρωτας κανέναν δεν αφήνει κι αργά ή γρήγορα σε βρίσκει εκεί που δεν το περιμένεις. Συνεπώς είναι πανεύκολο να βρει αυτούς που όχι μόνο δεν τον ψάχνουν και δεν τον περιμένουν, αλλά τον αποφεύγουν επιδεικτικά.

Να θυμάσαι λοιπόν, πως οι συγκεκριμένοι ό,τι κορόιδευαν θα το λουστούν και μάλιστα με το παραπάνω. Ο έρωτας θα τους ταρακουνήσει τόσο πολύ, που θα αλλάξουν μυαλά κι ό,τι ορκίζονταν πριν πως δε θα έκαναν ούτε κι αν ερχόταν το τέλος του κόσμου, τώρα θα το κάνουν και με το παραπάνω.

Καταρχάς, θα ξυπνήσει μέσα τους η ρομαντική τους πλευρά, που είχαν τόσο καλά θαμμένη. Θα τους την ξυπνήσει το ταίρι τους κι αυτοί αβίαστα θα του το επιτρέψουν. Θα είναι πιο ονειροπόλοι, θα φεύγει το μυαλό τους διαρκώς κι οι μόνες στιγμές που θα μετράνε αντίστροφα για να έρθουν είναι αυτές που θα περνάνε με τον έρωτά τους.

Και δωσ’ του τα ερωτικά τραγουδάκια νύχτα-μέρα και τα τηλέφωνα μέχρι τα ξημερώματα. Α, άρχισαν και τα πρώτα γλυκούλικα ψευδώνυμα με το ταίρι τους, που φυσικά δεν πρόκειται ποτέ να αποκαλύψουν στους φίλους τους γιατί πάντα τους έκραζαν σε αυτό το κομμάτι. Να και τα πρώτα άγχη τους, τα νεύρα τους που με ένα «μπλινκ» στο κινητό ξαφνικά εξαφανίζονται κι οι αφηρημάδες τους -αυτοί, να αφαιρεθούν; Που για να μην ξεχάσουν το παραμικρό το έβαζαν ειδοποίηση στο κινητό τους ή το κολλούσαν σε post-it στο ψυγείο τους; Αυτοί, τα τέρατα προγραμματισμού και τάξης, κατάφεραν να ξεχάσουν το οτιδήποτε; Κι όμως. Γιατί σε ποιον άφησε ο έρωτας μυαλό για να μην πάρει κι αυτών;

Στην τελική, όμως, το χρωστάνε στον εαυτό τους. Όπως σε όλους μας, έτσι και σε αυτούς τους ανθρώπους αξίζει ο έρωτας κι ίσως με το παραπάνω. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να μη θες να δεσμευτείς απ’ τη στιγμή που ο άλλος δεν πληροί τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να είναι μαζί σου. Για ποιο λόγο να συμβιβαστείς με τα λίγα, ρε παιδί μου; Αυτοί είναι άνθρωποι με αυτοσεβασμό, αυτοκυριαρχία κι αξιοπρέπεια. Δε βασίζουν την προσωπική τους αξία στο αν θα έχουν κάποιον στο πλευρό τους, δεν ψάχνουν κάποιον ώστε να καλύψει τις ανασφάλειές τους.

Γι’ αυτό άλλωστε τόσο καιρό δε θέλανε να δεσμευτούν και κορόιδευαν αυτά που έβλεπαν: επειδή μέχρι τώρα που ερωτεύτηκαν, δεν ένιωσαν ποτέ ξανά έτσι. Αν δε ζήσεις κάτι, στην τελική, πώς θα το καταλάβεις; Πώς θα το αποδεχτείς; Έτσι κι αυτοί. Τα κορόιδευαν, τα υποτιμούσαν και τα απεχθάνονταν, μέχρι που τα ζουν τώρα πια και το γουστάρουν όσο τίποτα.

Πάντα, ό,τι κι αν ακούς, να ξέρεις πως όλοι μας έχουμε ανάγκη τη συντροφικότητα, την αγάπη κι αυτόν τον άτιμο τον έρωτα. Σκέψου λοιπόν πως όταν θα σου πει κάποιος ότι δε θέλει να δεσμευτεί και πως ο έρωτας δεν ανήκει στα άμεσα σχέδιά του, ίσως αυτή να είναι μία στάση άμυνας απέναντι στους γύρω του. Δε θέλει να αισθάνεται υποδεέστερος ούτε ότι «κάτι του λείπει» επειδή δεν έχει ένα σύντροφο, όπως όσοι έχουν πολλές φορές προβάλλουν.

Έτσι, αυτοί οι άνθρωποι, απ’ το να ψάχνουν κάποιον να τους σώσει και να τους καλύψει, κοίταξαν οι  ίδιοι να σώσουν τον εαυτό τους και να καλύψουν τα πιο βαθιά κενά τους και το κατάφεραν. Ο έρωτας, ήρθε για να επισφραγίσει την προσπάθειά τους και μετά από όλα όσα τράβηξαν κι έζησαν, τον υποδέχτηκαν με ανοιχτές αγκάλες.

Τι κι αν έχει αλλάξει η κοσμοθεωρία τους και το έχουν πάρει χαμπάρι; Το απολαμβάνουν. Κι ίσως να τους έγινε κι ένα μεγάλο μάθημα για το να μην είναι τόσο απόλυτοι σε αυτή τη ζωή. Σε μια ζωή που τη μία μέρα το άπιαστο γίνεται δεδομένο και την επόμενη το αντίστροφο.