Nα σε θέλει ακριβώς γι' αυτό που είσαι

Ανασφάλειες για τον εαυτό μας λίγο-πολύ όλοι έχουμε, είτε ως προς το χαρακτήρα μας είτε ως προς την εξωτερική μας εμφάνιση. Η επιρροή λοιπόν που ασκούν αυτές οι ανασφάλειες στην ψυχολογία μας,  διαβαθμίζονται ανά διαστήματα. Πότε θα διογκώνονται, πότε την ίδια στιγμή που θα τις θυμηθούμε, την αμέσως επόμενη θα τις έχουμε κιόλας ξεχάσει.

Αν υπάρχει ένα διάστημα κατά το οποίο όλες αυτές οι ανασφάλειες όχι μόνο έρχονται στην επιφάνεια, όχι μόνο δε μας αφήνουν σε ησυχία, αλλά δημιουργούν μάλιστα κι άλλες, είναι το διάστημα κατά το οποίο ερωτευόμαστε. Όπως είναι φυσικό, θέλουμε να αρέσουμε στο αντικείμενο του πόθου μας, όσο το δυνατόν περισσότερο. Το παραμικρό μας ψεγάδι, η παραμικρή μας ατέλεια, μπορεί στο μυαλό μας κάλλιστα να είναι αιτία ξενερώματος και χωρισμού. Απ’ το απροειδοποίητο σπυράκι στο πρόσωπό μας μέχρι τα λίγο περισσότερα νεύρα που είχαμε όταν μιλήσαμε τελευταία φορά στο τηλέφωνο με τη σχέση μας.

Ο άνθρωπός μας στα μάτια μας μπορεί να φαντάζει τέλειος κι αν διακρίνουμε και μερικά ψεγάδια, ίσως αυτά είναι που μας γοητεύουν και μας κάνουν να τον θέλουμε ακόμη περισσότερο.  Αδυνατούμε όμως να πιστέψουμε ότι κι εκείνος μας βλέπει με τον ίδιο τρόπο που τον βλέπουμε εμείς. Πάντα θα είμαστε οι πιο αυστηροί κριτές του εαυτού μας και πάντα, όσο δε θες να χάσεις κάποιον απ’ τη ζωή σου, θα φοβάσαι ότι με το παραμικρό κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί.

Αν όμως είμαστε, έστω και λίγο, τυχεροί κι ο άνθρωπος που έχουμε δίπλα μας είναι «ο σωστός», τότε όλες αυτές οι σκέψεις μας δε θα είναι παρά μια μεγάλη παράνοια. Γιατί; Γιατί ο άνθρωπός σου θα σε θέλει ακριβώς γι’ αυτό που είσαι κι εκεί είναι που κρύβεται η μεγαλύτερη μαγεία.

Σε θέλει με τα νεύρα σου, με τη γκρίνια σου, με τα μούτρα σου. Ζει για τις στιγμές που απ’ τη μεγάλη σου σύγχυση δε θα μπορείς ν’ αρθρώσεις σωστά μία λέξη, για τις στιγμές που θα τον κατηγορήσεις για το πόσο μάπα είναι η ταινία που είδατε ή το φαγητό το οποίο φάγατε στο μαγαζί που σου πρότεινε να πάτε. Γουστάρει άπειρα να σε πειράζει, να σε ιντριγκάρει και να κάνει χιούμορ με πράγματα που δε σου αρέσουν επάνω σου, γιατί ξέρει πως στο τέλος όσο βρισίδι και σπάσιμο κι αν φάει, θα ξέρεις ότι το κάνει πολύ απλά επειδή είναι κάφρος κι επειδή σ’ αγαπάει.

Γιατί η αγάπη σε κάτι τέτοιες στιγμές φαίνεται: όταν αντιδράς αυθόρμητα και δε φοβάσαι για το πώς θα πάρει το ταίρι σου αυτό που θα του πεις.

Του αρέσουν οι γκριμάτσες που παίρνεις όταν δεν καταλαβαίνεις κάτι, όταν σε εκνευρίζει, όταν πας να μιμηθείς δικές του εκφράσεις πάνω σε διάφορες περιπτώσεις. Αγαπάει τις εκφράσεις σου και κυρίως εκείνη που παίρνεις όταν σου σκάει ένα φιλί απροειδοποίητα, ενώ μιλάς. Αγαπάει εσένα κι αυτό επειδή κι εσύ τον αγαπάς. Γιατί πιο δυνατό πράγμα απ’ το συναίσθημα δεν υπάρχει. Κανένα εξωτερικό χαρακτηριστικό και καμιά συμπεριφορά δεν κατάφερε να υπερβεί σε ισχύ το συναίσθημα.

Βέβαια, μην ξεχνάς ποτέ το εξής: το γεγονός ότι σε ανέχεται, τόσο με τα καλά, όσο και με τα άσχημά σου, δεν πρέπει να το εκμεταλλευτείς. Δεν πρέπει να επαναπαυτείς πως ό,τι κι αν κάνεις, όσο άσχημα κι αν μιλήσεις ή φερθείς, εκείνος θα είναι πάντα εκεί για εσένα. Δεν είναι σκυλάκι, είναι άνθρωπος, και μάλιστα ο άνθρωπός σου. «Προσέχω για να έχω» λέγανε οι παλαιοί. Κάτι ξέρανε φαίνεται.

Κατάλαβε, λοιπόν, ότι ο άνθρωπος αυτός είναι μαζί σου επειδή γουστάρει να είναι, που σημαίνει ότι γουστάρει εσένα, που σημαίνει ότι αν δε γούσταρε, δε θα ήταν. Πρέπει να το καταλάβεις, ώστε να διώξεις όλες αυτές τις αρνητικές και παιδιάστικες σκέψεις που είναι οι ανασφάλειες που έχεις για τον εαυτό σου, γιατί τον άνθρωπό σου τον αφήνουν παντελώς αδιάφορο. Αυτό σημαίνει ότι όχι απλώς δεν τις δίνει το βάρος και τη σπουδαιότητα που δίνεις εσύ, αλλά παίζει να μην τις υπολογίζει τόσο, ώστε να μην τις βλέπει καν. Να μην υπάρχουν γι’ αυτόν.

Σκέψου πως οι μεγαλύτεροι celebrities και ψυχολόγοι λένε πως για να σε αγαπήσει ο άλλος, πρέπει πρώτα εσύ ν’ αγαπήσεις τον εαυτό σου. Εσύ, λοιπόν, κατάφερες να βρεις κάποιον ο οποίος σε αγαπάει γι’ αυτό που είσαι, ακόμη κι αν εσύ δεν αγαπάς τον εαυτό σου τόσο ούτε στο ελάχιστο.

Θα αφήσεις κάτι τόσο μοναδικό να πάει στράφι;