Πολλοί άνθρωποι είναι ντροπαλοί και δεν το έχουν με το από κοντά. Κομπλάρουν, μπερδεύουν τα λόγια τους, άλλα θέλουν να πουν κι άλλα καταλήγουν να λένε. Ίσως επειδή δεν έχουν το απαραίτητο θάρρος ή κατά καιρούς, θράσος.

Κι ενώ μέχρι πριν λίγα χρόνια αυτοί οι άνθρωποι πιθανώς να είχαν κλειστεί στον εαυτό τους κι να είχαν ελάχιστη έως μηδαμινή επαφή με τον έξω κόσμο, ήρθαν το ίντερνετ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και μπουμ! Βρήκαν την υγειά τους.

Χαμογέλασες; Κάποιον σου θύμισα; Λογικό, όλοι έχουμε πέσει πάνω σε αυτήν την περίπτωση. Άλλοτε μάλιστα μπορεί κι εμείς να φερθήκαμε έτσι, αν και δεν είναι του χαρακτήρα μας.

Είναι το λεγόμενο σύνδρομο «όλο μέλι-μέλι, κι από τηγανίτα τίποτα». Ή αλλιώς, ενώ απ’ τα μηνύματα ή το τηλέφωνο, όλα πηγαίνουν ρολόι κι οι συζητήσεις σας αγγίζουν έβδομο ουρανό από όλες τις απόψεις, από κοντά τίποτα. Βρε τι κι αν πήγες να πιάσεις κουβέντα; Τι κι αν έκανες πόσες φορές πρόβα στον καθρέφτη πώς θα χαιρετήσεις, πώς θα κάνεις στην αρχή τάχα τον αδιάφορο, πώς θα χαμογελάσεις όταν θα σου πει να βγείτε; Τίποτα. Μια ματιά κι αυτή με το ζόρι. Ένα «γεια» και πολύ σου είναι.

Κάπου εκεί είναι που αρχίζουν να σε πιάνουν τα νεύρα σου. Προσπαθείς να θυμηθείς μία-μία της συζητήσεις σας, μήπως κι είπες κάτι που θύμωσε και σου έχει διαφύγει. Κοιτάζεις την τελευταία σας συνομιλία και βλέπεις πως όλα είναι κομπλέ. Τα μηνύματα κανονικά, καμία απάντηση δεν είναι απότομη.

«Μα καλά, τι έκανα λάθος;» σκέφτεσαι. Αν σου πω τίποτα, θα με πιστέψεις;

Αν ναι, το παιχνίδι το ‘χεις καταλάβει. Αν όχι, προτείνω να το σκεφτείς ξανά. Γιατί λογικό την πρώτη, τη δεύτερη, άντε και την τρίτη φορά που θα βρεθείς με κάποιον να είναι αμήχανος. Να θέλει το χρόνο του για να νιώσει άνετα μαζί σου για να σου ανοιχτεί, να είναι πιο ιδιότροπος και δύσκολος χαρακτήρας. Αλλά μη μου λες ότι δεν μπορεί να κάνει ούτε τα στοιχειώδη, το να σου πει δηλαδή ένα γεια και να ρωτήσει αν είσαι καλά, ειδικά αν εσύ δεν είσαι απόμακρος μαζί του.

Όταν λοιπόν βλέπεις ότι αυτή του η στάση είναι σύστημα και την έχει εφαρμόσει όλο αυτό το διάστημα που γνωρίζεστε, λυπάμαι, αλλά το πρόβλημα εδώ δεν είναι ότι ντρέπεται ή ότι δεν είναι εξωστρεφής. Το πρόβλημα εδώ είναι ότι δε σε θέλει ουσιαστικά στη ζωή του και με το ουσιαστικά εννοώ την παρουσία σου την ίδια. Δε θέλει να αποτελείς μέρος της καθημερινότητάς του και σίγουρα δε θέλει το μεταξύ σας να προχωρήσει, από ένα σημείο και μετά ούτε να συνεχιστεί.

Αυτός που σε γουστάρει αληθινά, δεν το λέει απλώς, αλλά το φωνάζει. Το φωνάζει να το ακούσει όλη η πόλη μέχρι να κλείσει η φωνή του. Κι αν δεν το ‘χει με τα λόγια, οι πράξεις του είναι αυτές που δε θα σε κάνουν να αμφιβάλλεις ούτε για μία φορά. Όχι να σε κρύβει. Να σε βλέπει και να κάνει πως δε σε ξέρει. Να το παίζει άνετος απ’ το κινητό κι από κοντά μόλις σε βλέπει το μόνο που δεν κάνει είναι να αρχίζει να τρέχει.

Για ποιο ειδύλλιο μιλάμε εδώ και για ποια αισθήματα; Αυτός ο άνθρωπος παίζει μαζί σου και να ξέρεις πως αν το κάνει με σένα αυτό, μπορεί να το κάνει και με πόσα άτομα ακόμα. Μπορεί ακόμη και να ‘χει σχέση, είτε από απόσταση είτε κανονικά κι απλώς ξέρει να κρύβει καλά τις «αποδείξεις».

Γι’ αυτό αν πέσεις πάνω σε έναν τέτοιο άνθρωπο, μην ασχοληθείς παραπάνω από μία μέρα. Μην εθελοτυφλείς και στο πρώτο σημάδι να φύγεις, ειδικά αν δεις ότι αρχίζεις να αισθάνεσαι πράγματα. Γιατί να ξέρεις πως άπαξ και καταλάβει ότι αισθάνεσαι το παραμικρό και πως θέλεις το μεταξύ σας να εξελιχθεί, για πότε θα εξαφανιστεί και θα γίνει σίφουνας, χαμπάρι δε θα πάρεις.

Κι όχι, αυτή είναι μία περίπτωση στην οποία δεν υπάρχουν εξαιρέσεις που θα επιβεβαιώσουν τον κανόνα. Γιατί σίγουρα έχεις περάσει απ’ τις δύο βασικές φάσεις των ερωτικών σχέσεων: να θέλεις πολύ κάποιον και να του το δείχνεις και να μη θες και να προσπαθείς να τον αποφύγεις. Όσο φανερά ήταν τα αισθήματά σου στην πρώτη περίπτωση, άλλο τόσο κατά βάθος ήταν και στη δεύτερη.

Απλώς κάποιοι άνθρωποι είναι δειλοί κι ευθυνόφοβοι. Δεν έχουν τα κότσια να σε αντιμετωπίσουν κατάμουτρα κι αυτό είναι ένα χούι που θα το κουβαλάνε μια ζωή γιατί πια έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι του χαρακτήρα τους. Οπότε μην περιμένεις ξεκάθαρη συμπεριφορά από έναν άνθρωπο που όσο θερμός είναι μαζί σου στα μηνύματα, από κοντά κάνει σαν να μη σε ξέρει. Δεν ξέρει να συμπεριφέρεται ξεκάθαρα και στην τελική δε γουστάρει κιόλας το ξεκάθαρο.

Άρα ούτε εσύ να μην είσαι ξεκάθαρος κι ούτε εξηγήσεις μη γυρέψεις. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν υιοθετήσει το σλόγκαν «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση» κι αν είναι επιτυχημένοι σε κάτι στη ζωή τους, είναι στο να βγαίνουν από πάνω. Θα σου πετάξουν ένα «δεν είχαμε και κάτι για να κάνεις έτσι» και τέλος. Αυτό θέλεις; Έναν άνθρωπο για τον οποίο δε μετράει καθόλου το τι θέλεις εσύ, αρκεί να γίνει το δικό του κι αυτό μέχρι εκεί που τον βολεύει;

Όχι. Για αυτό φύγε όσο είναι νωρίς από μία τόσο τοξική κατάσταση και με τον καιρό θα καταλάβεις πως αν στην τελική μετανιώνεις για κάτι, είναι που δεν έφυγες απ’ την πρώτη στιγμή μακριά τους.

 

Συντάκτης: Ειρήνη Μανουσαρίδου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη