Θα το ‘χεις καταλάβει ήδη απ’ όσο με ξέρεις ότι είναι στη φύση μου να μην τα παρατάω. Μου αρέσει να αγωνίζομαι, να παλεύω, να μάχομαι ως το τέλος, όσο κοντά ή μακριά είναι αυτό, όσο πιθανό ή απίθανο, όσο εύκολο ή δύσκολο. Έτσι μου αρέσει να λειτουργούν κι οι άνθρωποι γύρω μου, δυναμικά, σθεναρά, κοπιαστικά, βάζοντας ένταση, πυγμή, τόλμη, ορμή και πάθος σε ό,τι καταπιάνονται.

Οι άνθρωποι που συναναστρέφομαι και με πλαισιώνουν θέλω να με εμπνέουν, να με κάνουν να γίνομαι καλύτερη, να μου ακονίζουν το μυαλό, να μου εξιτάρουν τη φαντασία και τη δημιουργικότητα, να με προκαλούν και να με ξαφνιάζουν ευχάριστα, να με κάνουν να τους θαυμάζω για τον ακέραιο χαρακτήρα τους, τον πολύτιμο συναισθηματικό τους κόσμο και το μεγαλείο της ψυχής τους.

Δεν θα μπορούσα να αναζητήσω τίποτα λιγότερο σε σένα λοιπόν. «Δώσε μου μια αφορμή για να στα δώσω όλα» ή «Θα μπορούσα ν’ ανέβω για σένα ενενήντα-εννιά σκαλιά, εάν κατέβαινες εσύ το ένα» είναι η φάση. Εντάξει, μπορεί και να υπερβάλλω λίγο στο σημείο αυτό. Θα χρειαστεί μάλλον να κοπιάσουμε περισσότερο απ΄τις παραπάνω ποιητικές ρήσεις κι οι δυο μας.

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, όχι για να ικανοποιήσω το εγώ μου, για να σε πείσω ότι έχω δίκιο ή για να περάσει το δικό μου, αλλά πολύ απλά γιατί στην πραγματικότητα, η προσπάθεια μόνο όταν είναι εντατική κι αμοιβαία μπορεί να αποδώσει καρπούς.

Και να ξέρεις, δε θα με πειράξει τόσο το να μην τα καταφέρουμε μαζί. Όλα τα ενδεχόμενα είναι πιθανά κι όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα. Σιγά μη μας ζητήσει την άδεια η ζωή κιόλας! Κάνουμε σχέδια κι εκείνη γελάει, δεν το ξέρεις; Όλα τα σενάρια μπορεί να συμβούν, όλα τα χαρτιά βρίσκονται πάνω στο τραπέζι με φύλλα ανοιχτά κι η ανατροπή είναι πάντα μέσα στο παιχνίδι του έρωτα. Διαλέγεις και παίρνεις, αποφασίζεις, ρισκάρεις με την πιθανότητα πάντοτε να χάσεις. Ή τουλάχιστον να μην κερδίσεις. Κράτα το στο πίσω του μυαλού σου.

Αυτό που θα με διαλύσει, όμως, θα είναι το να μην προσπαθήσουμε καν. Μαζί, από κοινού, παράλληλα, ταυτόχρονα. Να το πιστέψουμε, να μη φοβηθούμε να το ζήσουμε, να πειραματιστούμε, να δοκιμάσουμε, να το αφήσουμε να κυλήσει, να επενδύσουμε μεταξύ μας, ακόμη και λάθη να κάνουμε και τα μούτρα μας να φάμε, που λέει ο λόγος.

Να δώσουμε από το είναι μας, να ξεφύγουμε απ’ τη βολή μας, να απελευθερώσουμε τον εαυτό μας, να ξεπεράσουμε τα όριά μας, να ανοίξουμε τα φτερά μας, να ταξιδέψουμε κι όπου βγει. Δε σου λέω σε καμία περίπτωση ότι θα είναι εύκολο. Σου εγγυώμαι όμως ότι θα αξίζει το χρόνο και τον κόπο.

Κι αν τελικά δε δουλέψει μεταξύ μας το πράγμα, τουλάχιστον θα τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας, με το μυαλό και την καρδιά μας, θα ξέρουμε κι οι δύο ότι κάναμε παραπάνω απ’ το ανθρωπίνως δυνατό, ότι φτιάξαμε την καλύτερη ομάδα, ότι παίξαμε τίμια, τα δώσαμε όλα κι απλά, δυστυχώς, δεν ήρθε το επιθυμητό ή αναμενόμενο αποτέλεσμα. Και ξέρεις κάτι; Σημασία δεν έχει μόνο αν θα σου βγει το όνειρο. Αυτό που τελικά έχει, μάλλον, μεγαλύτερη σημασία είναι να βρεις το θάρρος να το ακολουθήσεις.

Αντέχεις;

Συντάκτης: Κάτια Σκίτσου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη