Τι είναι ο έρωτας; Πολλοί προσπάθησαν να απαντήσουν, κανένας δεν τα κατάφερε. Άλλοι τραγούδησαν γι’ αυτόν, άλλοι έγραψαν ποιήματα, άλλοι ζωγράφισαν. Καμιά απάντηση δεν ήταν ίδια. Ο καθένας τον φαντάζεται, τον ερμηνεύει και τον βιώνει με το δικό του τρόπο. Απ’ τη δική του σκοπιά. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο έρωτας δεν εμπεριέχει μέσα του κανένα στοιχείο λογικής. Κανένα στοιχείο γενίκευσης. Είναι αλλόκοτος, περίεργος και μυστήριος. Κι αν προσπαθήσεις να τον εξηγήσεις το αποτέλεσμα θα είναι ένα: να τρελαθείς ακόμη περισσότερο.

Έτσι δεν είναι; Όταν είσαι ερωτευμένος ζεις μέσα στην απόλυτη τρέλα που τείνει να γίνει και παράνοια. Τη μία στιγμή πετάς στα σύννεφα,βγάζεις καρδούλες απ’ τα μάτια και θες να αγκαλιάσεις όλο τον κόσμο και την άλλη είσαι βουτηγμένος μες στη λύπη και τη στεναχώρια θαρρείς κι έπεσαν τα καράβια σου έξω. Έτσι, χωρίς λόγο ή τέλος πάντων χωρίς σοβαρό λόγο. Μέχρι να πεις κύμινο έχεις μεταμορφωθεί απ’ το πιο ήρεμο κι ευγενικό πλάσμα στον κόσμο σε νταλικέρη που βρίζει μπροστινούς και πισινούς όταν έχει κίνηση στην εθνική. Και μετά μου λες ότι δεν είσαι του γιατρού.

Αυτό είναι, όμως, ο έρωτας. Μια αθεράπευτη και διαρκής εναλλαγή συναισθημάτων απ’ τη μία στιγμή στην άλλη. Έρωτας θα πει κυκλοθυμία. Τι γελάς και κοκορεύεσαι ότι εσύ δεν είσαι τέτοιος; Αν είσαι πραγματικά ερωτευμένος, τότε δίπλα στη λέξη κυκλοθυμικός στο λεξικό θα γράφει και τ’ όνομά σου. Λίγο το βελάκι που σου πέταξε ο φτερωτός άγγελος, λίγο οι πεταλούδες στο στομάχι, απόκαμες ο άνθρωπος.

Μα να μη σε καταλαβαίνει κανένας; Τι πιο φυσιολογικό και καθημερινό από το να είσαι τη μισή μέρα στα high σου και την άλλη μισή να κλείνεσαι όπως το σαλιγκάρι μέσα στο κέλυφός του; Καθόλου κατανόηση πια; Μοιάζεις λίγο με μεθυσμένο όταν γελάς κι είσαι χαρούμενος, με τον ίδιο ακριβώς μεθυσμένο που σβήνει κι ανάβει το ένα τσιγάρο μετά το άλλο ξεφυσώντας και κοιτώντας το άπειρο. Όλα σου φταίνε, αλλά όλα τ’ αγαπάς. Για όλα γκρινιάζεις, αλλά ταυτόχρονα νιώθεις πως όλα τα χρειάζεσαι. Δε σε πιάνει κανείς και πουθενά.

Το βελάκι του φτερωτού αγγέλου πάει και χτυπάει το αισθητήριο σύστημα του νευρικού σου συστήματος και τα νιώθεις όλα στο μέγιστο βαθμό. Όλα πολύ. Οι ορμόνες χτυπάνε κόκκινο και δεν μπορείς να ελέγξεις ακόμα και την παραμικρή σου αντίδραση.

Ας μη μιλήσω δε και για το αντικείμενο του πόθου σου. Σαν έφηβος κάνεις. Τη μία άσπρο και την άλλη μαύρο. Πόσες είναι οι φορές που θες να του σπάσεις το βάζο στο κεφάλι για κάτι ανούσιο που έγινε και την ίδια στιγμή να το πνίξεις στα φιλιά;

Μην περιμένεις γιατρειά. Δεν υπάρχει γιατρειά. Ούτε μαντζούνια, ούτε βοτάνια, ούτε τίποτα. Δεν είναι γρίπη ή συναχάκι ο έρωτας να περάσει. Ούτε εσύ ο ίδιος θες να σου περάσει κι ας σου λένε οι γύρω σου ότι κάνεις σαν ψυχάκι. Να τους απαντάς πως είσαι ψυχάκι, γιατί έχεις ψυχή και μπορείς κι αισθάνεσαι αυτό που σου συμβαίνει. Έχεις τα πάνω σου, τα κάτω σου, τα σκαμπανεβάσματά σου, τις γκρίνιες σου, τις χαρές σου, αλλά το απολαμβάνεις. Καλά κάνεις, μαγκιά σου. Κι άσε όλους τους άλλους να σε λένε κυκλοθυμικό. Μάλλον σε ζηλεύουν.

 

Συντάκτης: Ανδριάνα Νίκου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη