Δεν αγαπάμε όλοι με τον ίδιο τρόπο

Να αγαπάς τον άλλο με όλο σου το είναι αλλά να μην μπορείς να τον κάνεις να το δει και να το αισθανθεί. Πόσο άδικο είναι αυτό; Εσύ αυτό τον τρόπο ξέρεις να δείξεις την αγάπη σου και σου φαίνεται απολύτως όμορφος και λογικός. Έλα, όμως, που ο άλλος δεν το εκλαμβάνει έτσι. Στα μάτια του η αγάπη εκφράζεται διαφορετικά. Εσύ θες να το δείχνεις με δώρα, εκείνος θέλει να σου το δείχνει μέσα από μικρές καθημερινές πράξεις και στα μάτια του τα δώρα είναι απλώς αυτό, δώρα και για σένα οι πράξεις του είναι απλώς ρουτίνα της καθημερινότητας.

Αυτό που δεν καταλαβαίνουμε σαν άνθρωποι είναι ότι καθένας μας είναι διαφορετικός και συνεπώς διαφορετικός θα είναι κι ο τρόπος που αγαπάμε. Είμαστε προσωπικότητες διαμορφωμένες απ’ τις εμπειρίες μας και τα βιώματά μας. Ένα κομμάτι πηλός που σταδιακά ψήθηκε, σκλήρυνε και πήρε τη μορφή που έχει σήμερα, μια μορφή που δύσκολα αλλάζει.

Η αγάπη μπορεί να εκδηλωθεί με χιλιάδες διαφορετικούς τρόπους. Ακόμη κι οι ψυχολόγοι έχουν αναγνωρίσει πέντε βασικές «γλώσσες» αγάπης οι οποίες συνοψίζονται σε λέξεις επιβεβαίωσης, ποιοτικό χρόνο, δώρα, πράξεις βοηθείας και τη δύναμη του αγγίγματος. Αντιλαμβάνεσαι, λοιπόν, πού δημιουργείται το μπέρδεμα.

Εάν εσύ ασπάζεσαι τη μια κι ο σύντροφός σου την άλλη, τότε μιλάτε διαφορετικές γλώσσες, πώς περιμένεις να συνεννοηθείτε; Το θέμα είναι πόσο δεκτικοί είμαστε ο ένας απέναντι στους τρόπους του άλλου και πόση κατανόηση κι αποδοχή μπορούμε να δείξουμε απέναντί του.

Η καρδιά και το μυαλό μας λειτουργούν με πολύ διαφορετικούς τρόπους όχι μόνο λόγω της διαφοράς των φύλων, αλλά και λόγω της διαφοράς που έχουμε σαν χαρακτήρες ο ένας απ’ τον άλλο. Και μπορεί δυο άτομα να έχουν πολλά κοινά, αλλά ποτέ δε θα είναι ακριβώς τα ίδια. Πάντα θα έχουν κάτι να τα κάνει να ξεχωρίζουν κι όταν προσπαθείς να τους πάρεις το πιο ουσιώδες, τον τρόπο που εκφράζουν το ενδιαφέρον και την αγάπη τους θα αμυνθούν, θα κλειστούν και θα πάψουν να εκφράζονται παντελώς.

Θυμήσου όλες τις φορές που ο σύντροφός σου προσπάθησε να σε εκπλήξει και να σε κάνει να νιώσεις καλά, αλλά εσύ άρχισες να τον κατηγορείς για τον τρόπο που το έκανε ή για το τι έκανε μειώνοντας κάθε του προσπάθεια. Ήταν μια χειρονομία, ενώ εσύ ήθελες κάτι υλικό, ήταν μια κουβέντα ενώ εσύ ήθελες μια αγκαλιά. Και κάπως έτσι χτίζετε την απομάκρυνσή σας.

Απαιτούμε να μας αγαπά ο άλλος όπως αγαπάμε εμείς αυτόν. Πράξεις και γεγονότα που δεν αντιστοιχούν στη δικιά μας προσωπικότητα και χαρακτήρα μας φαίνονται αλλοπρόσαλλα και καχύποπτα. Κι αντί να φτιάχνουμε μια όμορφη ατμόσφαιρα καταλήγουμε να σκοτωνόμαστε για όσα δεν κάνουν ή για όσα κάνουν, αλλά όχι όπως θα θέλαμε εμείς να τα κάνουν.

Δεν είναι ρομποτάκια οι άνθρωποι να τα ρυθμίζεις. Δεν έρχονται κατά παραγγελία, ούτε και με οδηγίες χρήσεις. Πρέπει να δώσεις χρόνο και χώρο για να μάθεις τον άλλο, να του επιτρέψεις να λειτουργήσει ελεύθερα κι άνετα χωρίς την αίσθηση ότι στέκεσαι από πάνω του αυστηρός κριτής, περιμένοντας το επόμενο λάθος έτοιμος να τον κόψεις. Έτσι σκοτώνεις τον αυθορμητισμό κι όλη τη μαγεία της σχέσης.

Να αγαπάς, αλλά να μπορείς να αποδεχτείς ότι ο άνθρωπος που έχεις δίπλα σου μπορεί να σε αγαπήσει αλλιώς από αυτό που έχεις μάθει ή που θες. Μην εμπαίζεις και μη χλευάσεις τον τρόπο του επειδή είναι άτσαλος ή φοβισμένος ή διστακτικός.

Δείξε του πώς θες να αγαπιέσαι κι άσε τον να σου δείξει. Έτσι χτίζονται οι σχέσεις κι αυτό στην τελική είναι η πηγή κάθε αγάπης, ο σεβασμός κι η αποδοχή. Όπως κι αν εκφράζεται, η πιο ουσιώδης κι αγνή μορφή αγάπης είναι αυτή. Να αποδέχεσαι, να σέβεσαι και να εμπιστεύεσαι τον άνθρωπό σου.

Αν ο άνθρωπός σου νιώσει ασφάλεια και σιγουριά μέσα στη σχέση σας μόνο να ανθίσει και να συνεχίσει να σου προσφέρει ακόμα περισσότερα μπορεί, ίσως και με τον τρόπο που εσύ τα θες. Θα μάθεις  τα κουμπιά του και θα μάθει τα δικά σου μέχρι που θα ξέρεις τι να προσφέρεις κάθε φορά για να δείξεις ότι ακόμη τον αγαπάς και τον νοιάζεσαι.

Σαν μια περιοχή την οποία έχεις χαρτογραφήσει κι εξερευνήσει στο έπακρο. Αυτό θα είστε ο ένας για τον άλλο κι ας αγαπάτε διαφορετικά κι ας σε ξενίζουν καμιά φορά οι τρόποι του ανθρώπου σου.  Είναι χιλιάδες οι τρόποι με τους οποίους επιλέγει ο καθένας μας να δείξει ότι αγαπά, αλλά όποιο τρόπο κι αν επιλέξει η ουσία θα βρίσκεται πάντα στο συναίσθημα. Σε αυτό που μένει αν αφαιρέσεις κάθε πράξη, κάθε λογάκι, καθετί υλικό.

Αν σου τα έπαιρναν όλα, πώς θα ένιωθες; Εκεί είναι η ουσία. Στο βλέμμα που πετάει ακόμη φωτιές όταν σας βλέπει και στα χείλια που δεν μπορούν παρά να χαμογελάσουν διάπλατα. Στα χέρια που θα σε κρατήσουν στις μαύρες σου και στον άνθρωπο εκείνο που ό,τι κι αν συμβεί είναι το λιμάνι σου κι είσαι το δικό του.