Ένιωθες ότι θα σκάσεις από ευτυχία, πετούσες στα σύννεφα κι είχες όλα όσα ήθελες. Η τύχη σου χαμογέλασε για πρώτη, ίσως, φορά κι ευχαριστούσες θεούς και συγκυρίες που βρέθηκε ο άνθρωπός σου στο δρόμο σου. Και κάπου εκεί, αποφασίζεις μόνος σου να σκάσεις αυτή την υπέροχη, ροζ σαπουνόφουσκα μέσα στην οποία ζείτε οι δυο σας. Όχι κανείς άλλος, εσύ. Όλο αυτό σου φαίνεται ουτοπικό κι υπερβολικά τέλειο κι αρχίζεις να ψάχνεις από πού μπάζει.

Γίνεσαι ο εχθρός της σχέσης σου και τη διαλύεις από μέσα. Εξαπολύεις όλα σου τα μίση και τα άγχη στον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου και τον προκαλείς να εκδηλώσει τον χειρότερό του εαυτό, απλώς και μόνο για να δικαιωθείς.

Η απόλυτη ευτυχία κι ικανοποίηση έρχεται με την απόλυτη καχυποψία και την υπέρτατη μαλακία. Όσο πιο πολύ θες τον άλλο, τόσο πιο σκατά θα τα κάνεις και τόσο πιο φαντασμαγορικά θα καταστρέφεις τη μεταξύ σας σχέση. Η μια γκάφα θα διαδέχεται την άλλη και θα μετράς βόμβες μεγατόνων απέναντί του.

Οι πράξεις σου θα είναι αντίθετες των συναισθημάτων και των λόγων σου κι άντε μετά να αποδείξεις ότι όντως τους αγαπάς και τους νοιάζεσαι κι ότι χώρια τους η ζωή σου καταρρέει. Μόνο κάτι μάτια δακρυσμένα έχεις ως τεκμήριο, αλλά ακόμη κι αυτό κάποια στιγμή παύει να τους πείθει και το θεωρούν άψογη θεατρική εκτέλεση από μεριάς σου.

Κι εσύ κάθεσαι κι απορείς. Αυτός ο έξυπνος, εφευρετικός και γλυκός άνθρωπος που κρύβεις μέσα σου, πού πήγε; Γιατί με φίλους και γνωστούς, ακόμη και με προηγούμενες σχέσεις είσαι η ψυχή της παρέας κι εκπέμπεις θετικότητα και ζωντάνια, αλλά με τον άνθρωπο αυτό, που σου έχει πάρει τα μυαλά, συμπεριφέρεσαι σαν υστερικό, εγωιστικό καθίκι;

Λογική εξήγηση σαφώς δεν υπάρχει. Το σύμπαν γαμιέται πάλι κι αφού το ξεγέλασες κι απέκτησες αυτό που ήθελες, σε σπρώχνει τώρα να το διαλύσεις. Εμ, είπες ένα αθώο ψέμα, εμ, μια πράξη που δεν έκανες και κάνεις το ταίρι σου από ονειρικό παρτενέρ να σε βλέπει σαν τιποτένιο ανθρωπάκι.

Θες και προσπαθείς να τους εξηγήσεις όλα όσα νιώθεις και σκέφτεσαι και πάνω που φτιάχνει το πράγμα, θα έρθει μια νέα στραβή να το διαλύσει μέχρι που η σχέση σας δεν μπορεί να βαδίσει ούτε καν με δεκανίκια -παραπληγική την καταντήσατε, με το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης να βαραίνει εσένα.

Ίσως τελικά η ευτυχία να μην είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα σου, ίσως δεν ήσουν έτοιμος να τη δεχτείς, ίσως και να τη φοβήθηκες. Υποσυνείδητα, προτίμησες να γυρίσεις πίσω στα παλιά και να κάθεσαι να κυνηγάς το όνειρο αντί να το ζεις. Θες να έχεις κάτι να κυνηγάς κι όταν μπει στο δρόμο σου όλο αυτό που θες και κάτι παραπάνω, παραλύεις.

Τώρα που απέκτησες όλα όσα ήθελες δεν έχεις κάτι να περιμένεις, ούτε και να ελπίζεις. Λες κι η ζωή σταματά εκεί και δε θα σε βοηθήσει να φτιάξεις καινούρια όνειρα με τον άνθρωπο αυτό που επέλεξες να έχεις δίπλα σου. Για σένα είναι το μεγαλύτερο δώρο, θεόσταλτο κι αναπάντεχο και για εκείνον είσαι πλέον κατάρα που δε θα έβαζε ούτε στον χειρότερο εχθρό του.

Από κάποια μαγική συγκυρία ή επειδή ευθυγραμμίστηκαν οι πλανήτες πάνω απ’ το ζώδιό σου, είτε επειδή η Αφροδίτη σε ευνοεί, μπήκε η ζωή σου σε μια τάξη όπως τη φανταζόσουν. Και μετά σε βάρεσε η ηλιθιότητα κι η απελπισία, ίσως να ήταν κι έπαρση. Αφού το απέκτησες δε γίνεται να το χάσεις.

Κι έρχεται η στιγμή που όλα καταρρέουν μπροστά στα μάτια σου και σε λούζει κρύος ιδρώτας. Όχι, μπορεί ο άλλος να σε νοιάζεται και να σε αγαπά, μπορεί να είσαι τα πάντα για τον ίδιο, αλλά έχουν και μια αξιοπρέπεια να κρατήσουν κι έτσι αποχωρούν. Πηγαίνουν να ψάξουν το δικό τους ιδανικό με την ελπίδα ότι η νέα τους αγάπη δε θα μετατραπεί σε ψυχωτικό εραστή όπως τους βγήκες εσύ.

Αν είσαι τυχερός κι έχουν αφήσει μια χαραμάδα στην πόρτα να τους ξαναπλησιάσεις, ίσως ανοίξεις τα μάτια και προσπαθήσεις να φτιάξεις την κατάσταση μεταξύ σας. Εάν, όμως, μέσα τους σε έχουν ήδη σκοτώσει και σε θεωρούν τελειωμένη υπόθεση, έχεις χάσει το παιχνίδι σε ένα αγώνα στον οποίο σου είχαν δώσει καθαρό προβάδισμα.

Κάθισε, λοιπόν, τώρα εσύ και μίσησε τον εαυτό σου για τον τρόπο που τους φέρθηκες, ενώ τους βλέπεις να προχωράνε τη ζωή τους και να απογειώνονται και χωρίς εσένα. Πονάει η αγάπη, ειδικά όταν τη χάνεις μέσα από τα χέρια σου και μόνος υπαίτιος είναι ο εαυτός σου.

Συντάκτης: Γεωργία Ευστρατίου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη