Έχουμε μια τάση –και πολύ λάθος τάση μάλιστα–  εμείς οι άνθρωποι να επαναπαυόμαστε όταν κάνουμε κάτι που ξέρουμε πως θα το μετανιώσουμε. Γι’ αυτό και το κάνουμε μάλιστα. Τι θέλω να πω; Είμαστε σίγουροι –δεν ξέρω από πού μας εμπνέεται αυτή η σιγουριά- πως η ριμάδα η ζωή μας θα μας δώσει αυτό που λέμε μια δεύτερη ευκαιρία για διορθώσεις. Ναι, και πες τώρα πως μας την έδωσε. Είμαστε τόσο αχάριστοι που ούτε αυτήν μπορεί να εκμεταλλευτούμε τις πλείστες φορές και να τα κάνουμε πιο χάλια απ’ τα χάλια που τα κάναμε την προηγούμενη φορά. Πόσο επιπόλαιοι εμείς οι άνθρωποι πλέον;

Μεγαλώνουμε, κάνουμε λάθη, αποκτάμε εμπειρίες όσο περνούν τα χρόνια κι απ’ τα λάθη και τις εμπειρίες μας μαθαίνουμε. Αυτό που δε θέλουμε να καταλάβουμε, όμως, όσα χρόνια κι αν περάσουν είναι πως η ζωή δε μας δίνει και τρίτες ευκαιρίες. Δεν ξέρω πόσο τυχερός πρέπει να είναι κάποιος για να του κάνει η ζωή τέτοια χάρη. Κι όταν λέω η ζωή εννοώ οι καταστάσεις, οι συνθήκες, το πόσο τραγικό ήταν αυτό που έκανε ή όχι.

Μερικές φορές μπορεί να μην είναι κάτι που έκανες. Μπορεί να μην έφταιγες καν εσύ. Να μην το καταλαβαίνεις ότι κάτι που έχεις κάνει έχει πληγώσει πολύ κάποιον που αγαπούσες. Το καταλαβαίνεις, όμως, όταν έρθει η ζωή να σου δώσει μια δεύτερη ευκαιρία, όταν σου την παρουσιάζει με ένα τρόπο έμμεσο, όταν σου παίζει παιχνίδια του μυαλού για να καταλάβεις, έστω κι αργά, πως κάποτε με αυτόν, με αυτήν, με αυτούς ή ακόμα και με σένα τον ίδιο τα έχεις θαλασσώσει. Καιρός να τα φτιάξεις λοιπόν.

Μη σκεφτείς επιπόλαια ξανά, έχει περάσει καιρός, τα πράγματα στο μυαλό σου είναι πλέον πιο τακτοποιημένα και μην πεισμώνεις, μπορείς να σκεφτείς πιο ώριμα τώρα. Μην τα κάνεις σαν τα μούτρα σου πάλι. Τρίτη ευκαιρία δύσκολα θα ξανασυναντήσεις, πάει, τελείωσε αν δεν τα καταφέρεις ούτε τώρα.

Για θυμήσου λιγάκι εκείνο τον κολλητό με τον οποίο χαθήκατε και δεν τα λέτε τώρα πια, για θυμήσου εκείνον τον καθηγητή, με τον οποίο πήγαινες κόντρα καθ όλη τη σχολική χρονιά της τρίτης λυκείου, για θυμήσου εκείνο το πόδι που παραλίγο να χάσεις σε εκείνο το ατύχημα που είχες πριν δύο χρόνια με τη μοτοσυκλέτα. Γι’ όλα αυτά μα και για άλλα πολλά η ζωή σου κούναγε επιδεικτικά το δάχτυλο από μια γωνιά και σου ‘γνεφε «Πρόσεχε, κακομοίρη μου, γιατί την έβαψες αν δε βάλεις μυαλό».

Γι’ όλα αυτά σου έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία, γι΄αυτό και τώρα σε προειδοποιεί, γιατί τρίτη δεν έχει. Ο χαμένος σου κολλητός εδώ και λίγο καιρό σε ψάχνει ασταμάτητα θέλοντας να επανασυνδεθεί μαζί σου, μην αδιαφορείς. Ο παλιός σου καθηγητής εμφανίζεται πάλι μπροστά σου κι έρχεσαι ξανά αντιμέτωπος με το μάθημά του τώρα στο πανεπιστήμιο, μην τον απογοητεύσεις ξανά, ούτε αυτόν, αλλά ούτε τον εαυτό σου. Οι ουλές στο πόδι σου είναι εκεί για να τις βλέπεις και να μην ξεχνάς τι τραγική εμπειρία πέρασες, μην τις αγνοείς και σταμάτα να τρέχεις στο δρόμο. Αν τη γλύτωσες μια φορά, τη δεύτερη την έβαψες.

Ανατριχιάζεις μόνο που αναρωτιέσαι πώς γίνεται όλα αυτά που νόμιζες πως είχες ξεχάσει να έρχονται ξανά στην επιφάνεια και συνειδητοποιείς πόσο ύπουλη μα παράλληλα και γενναιόδωρη μπορεί να είναι η ζωή σου καμιά φορά. Μπορεί και να σκέφτηκες πως κάποιος σου παίζει σκληρά παιχνίδια, δεν ξέρω, πως κάποιος σε παρακολουθεί από τη μέρα που γεννήθηκες μέχρι τώρα και πως για τα πάντα έχει τον τρόπο να σε ταράζει.

Η ζωή το κάνει αυτό με όλους μας και δεν είναι ότι αγαπάει κάποιον λιγότερο ή περισσότερο. Το θέμα είναι να καταλάβει το άτομο περί τίνος πρόκειται και να χειριστεί την κατάσταση προς όφελός του. Μας δίνει, που λες, αυτή η μάγισσα δεύτερες ευκαιρίες που εμφανίζονται απ’ το πουθενά και που πρέπει εμείς τσακ να τις αρπάξουμε και να διορθώσουμε λάθη και λάθη που έχουμε κάνει στο παρελθόν. Τι λάθη, λαθάρες, κάτι ξέρει κι αυτή, άσε που εμείς κάνουμε τις πάπιες.

Αν χαραμίσουμε, λοιπόν, κι αυτή τη δεύτερη ευκαιρία, τότε πολύ χλωμό το βλέπω να έχουμε και τρίτη. Γι’ αυτό μην περιφρονείς με το παραμικρό αυτά που συμβαίνουν γύρω σου, αυτά που πολύ πιθανόν να σε αφορούν και που σου χτυπάνε με μανία τα κουδούνια. Είναι οι δεύτερες ευκαιρίες και δεύτερες ευκαιρίες δίνονται. Τρίτες δίνονται; Κάνε ό,τι είναι να κάνεις τώρα που είναι η κατάλληλη στιγμή. Αλλιώς συνέχισε να κοιμάσαι.

Συντάκτης: Έλενα Παπαγεωργίου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη