Το σεξ είναι απ’ τις ωραιότερες απολαύσεις της ζωής. Όποιος ισχυριστεί το αντίθετο θα λέει ψέματα προφανώς. Ειδικότερα όταν μεταξύ δύο ανθρώπων υπάρχει αυτή η περιβόητη χημεία, τότε τα πράγματα μοιάζουν ονειρικά∙ γιατί το σεξ απαιτεί πάθος κι ένταση και προφανώς δεν μπορούμε να ταιριάξουμε με όλους σε αυτόν τον τομέα. Με κάποιους κολλάμε και με κάποιους απλά δε δένουμε. Είναι απολύτως φυσιολογικό, δε μιλάνε όλα τα κορμιά την ίδια γλώσσα.

Ωστόσο η ξενέρα μπορεί να έρθει και καθυστερημένα. Πώς το εννοούμε αυτό; Μπορεί με τον άλλον να έχουμε την τέλεια χημεία, να μας κάνει το κλικ και να μην μπορούμε να του αντισταθούμε. Να γίνεται έκρηξη στο κρεβάτι όταν βρισκόμαστε μαζί του, αλλά μετά την πράξη να δίνει μία και να τα διαλύει όλα. Ειδικά, όταν αρπάζει το κινητό του, ακριβώς μόλις τελειώσουμε, για να τσεκάρει ό,τι δεν τσέκαρε όλες τις υπόλοιπες ώρες. Γιατί;

Πριν το σεξ όλοι είμαστε άψογοι στις κινήσεις μας. Ωραία ατμόσφαιρα κι ωραία λόγια. Τα πάντα στην εντέλεια. Να βγάλουμε τον καλύτερο εαυτό μας για να βγάλουμε στην πορεία και τα ρούχα μας. Κατά τη διάρκεια της πράξης αφήνουμε τα σώματα να μιλήσουν. Κι όση βάση δίνουμε στα παραπάνω μέχρι να συμβούν, άλλο τόσο και περισσότερο αναγκαίο είναι να δίνουμε και μετά το σεξ.

Δηλαδή, τι πάει να πει «αρπάζω το κινητό μου και βλέπω ό,τι δεν έχω δει όλη μέρα»; Κάτι τέτοιο μας ξενερώνει κι είναι αυτονόητο πως μας εκνευρίζει. Σε τέτοιες ώρες δε χωράνε τρίτοι, ούτε καν τα κινητά μας. Αυτές οι στιγμές απαιτούν χάδια κι αγκαλιές. Κι αν δεν είσαι του ρομαντικού, σεβαστό προφανώς, τότε θα συζητήσεις με τον άλλον, στη χειρότερη μείνε δίπλα του σιωπηλός, χωρίς όμως να δείχνεις πως δεν τον σέβεσαι ή τον βαριέσαι. Η μέρα έχει είκοσι τέσσερις ώρες. Κάποια από αυτές θα βρούμε να τσεκάρουμε το κινητό μας και να χαζέψουμε την κίνηση στα social κι εκείνη, που έχουμε έναν άνθρωπο γυμνό κι ιδρωμένο στα σεντόνια μας, σίγουρα δεν είναι η ιδανική.

Ενδεχομένως ο άλλος να αισθανθεί παραμελημένος, ίσως ακόμη και προσβεβλημένος. Ότι έκανες τη δουλειά σου, ικανοποιήθηκες και τα υπόλοιπα δε σε αφορούν. Είτε πρόκειται για κάτι περιστασιακό είτε βρισκόμαστε σε σχέση, παραμένει το ίδιο χοντρό κι άγαρμπο λάθος. Όση οικειότητα και να αισθανόμαστε ή όσα τρελά πράγματα και να έχουμε δοκιμάσει με το άλλο άτομο, η ξενέρα είναι ξενέρα και μάλιστα αναπόφευκτη.

Η τεχνολογία κάπου πρέπει να περιορίζεται, κάπου να σταματάει. Τα μηνύματα άλλωστε δε χάνονται, ενώ εκείνη η στιγμή κρατάει μονάχα μερικά λεπτά. Μετά τι θα έχουμε να θυμόμαστε, δηλαδή; Καταλαβαίνουμε ότι πλέον το κινητό έχει γίνει η προέκταση του χεριού μας και πολλοί από εμάς δεν μπορούμε να φανταστούμε τη ζωή μας χωρίς εκείνο. Υπάρχουν, όμως, φορές όπως η συγκεκριμένη, μετά το σεξ, που πρέπει να βάζουμε όρια στον εαυτό μας και να σκεφτόμαστε τι αντίκτυπο μπορεί να έχουν οι (έστω κι ασυνείδητες) κινήσεις μας.

Κάνουμε τα πάντα για ένα καλό κρεβάτι, αλλά υπάρχει και το μετά και πρέπει να μας νοιάζει εξίσου κι αυτό. Όχι μόνο να περάσουμε καλά τη δεδομένη στιγμή, αλλά και τις ώρες μετά. Τίποτα δε συγκρίνεται με την ανθρώπινη επαφή, καμία οθόνη και καμία κόκκινη ειδοποίηση δε χωράει στην πιο μεγαλειώδη στιγμή δυο ανθρώπων.  Τα κινητά μας δε φεύγουν ενώ οι άνθρωποι κι οι στιγμές περνάνε σφαίρα!

Συντάκτης: Ειρήνη Κουκέλλη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη