Μην αγχώνεσαι αν τα πράγματα δε γίνονται όπως τα είχες σχεδιάσει

Κάνεις σχέδια για το μέλλον, ζωγραφίζεις στο νερό, είχα πει κάποτε. Συνηθίζουν να με αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι ως φτερό στον άνεμο. Έχει πάψει να μ’ απασχολεί η γνώμη των άλλων και πλέον σκέφτομαι πως είναι τιμή μου ο εν λόγω χαρακτηρισμός. Δούλεψα χρόνια για να πετύχω κάτι τέτοιο κι αυτό γιατί, καλώς ή κακώς, με ξέρω. Ήμουν ένας πολύ αγχώδης άνθρωπος κι ίσως στη βάση μου ακόμη να είμαι. Αποφάσισα όμως πως λίγο με νοιάζει πια και το πήρα αλλιώς.

Ένας απ’ τους λόγους που αγχώνονται οι άνθρωποι είναι τα σχέδιά τους όταν δεν πετυχαίνουν, όταν καθυστερούν, όταν ανατρέπονται. Κι εδώ δεν ισχυρίζομαι πως δεν πρέπει κανείς να έχει επιθυμίες ή πως δεν αξίζει να παλεύει γι’ αυτές. Ίσα-ίσα. Είναι διαφορετικό όμως να κυνηγάς αυτά που θέλεις και να μην τα παρατάς απ’ το να σχεδιάζεις βήμα-βήμα το μέλλον σου τοποθετώντας τον ορισμό του απρόβλεπτου μέσα σε προγράμματα και καλούπια. Είναι επόμενο πως αν κάτι δεν πάει σύμφωνα με το πλάνο σου τελικά θ’ αγχωθείς, θα χαλαστείς και θ’ απογοητευτείς.

Τι προγραμματίζεις εξονυχιστικά άνθρωπε; Την αβεβαιότητα αυτοπροσώπως; Όχι, φυσικά και δεν είμαστε άξιοι της μοίρας μας, εννοείται πως οι πράξεις μας μετράνε και πως τα περισσότερα πράγματα είναι στο χέρι μας. Αυτό που αλλάζει πολλές φορές είναι οι τρόποι. Το απρόβλεπτο, που λέγαμε, κρύβεται παντού και δεν είναι παράλογο τ’ ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο. Έχει τη δική του ομορφιά και προσδίδει στις προσπάθειές μας μεγαλύτερη αξία στην τελική.

«Έτσι κι αλλιώς τα πράγματα θα κυλήσουν όπως θέλουν αυτά, η ζωή ξέρει κι εγώ την εμπιστεύομαι.», αν έχεις δει τα Φτηνά Τσιγάρα θα έχεις ακούσει και τη συγκεκριμένη ατάκα. Δεν προτείνω ν’ αφεθείς και να σε πάει το ρεύμα. Όταν όμως νιώθεις πως κάτι σου αλλάζει τα σχέδια, τότε είναι που η παραπάνω πρόταση μπορεί να επιστρατευτεί για να σε κάνει να χαμογελάσεις, αντί να τα βάψεις μαύρα πριν τα παρατήσεις εντελώς.

Τίποτε δεν τελειώνει επειδή κάτι άλλαξε για λίγο την πορεία του. Μάθε να ελίσσεσαι στα νέα δεδομένα και να τσαμπουκαλεύεσαι απέναντι στην τετραγωνισμένη σου λογική, που όλα πιστεύει πως πρέπει να λειτουργούν σαν καλοκουρδισμένα ρολόγια. Δε χάθηκε ο κόσμος αν κάτι δε σου βγει, όπως το ήθελες, ακριβώς την ώρα που το ήθελες. Ίσως στο δρόμο σου να παρουσιαστούν ακόμη περισσότερες ευκαιρίες με βάση τη νέα κατάσταση που δε φανταζόσουν καν μέχρι χτες.

Αντί λοιπόν να σε τρομάζει και να σ’ αγχώνει το άγνωστο κι η αλλαγή σχεδίων που πολλές φορές επιφέρει, μάθε να το εκμεταλλεύεσαι ερευνώντας νέες προοπτικές που μπορεί να κρύβει μέσα του. Κι εγώ είμαι απροσάρμοστη και το έχω πει κουραστικά πολλές φορές. Είμαι απροσάρμοστη όμως απέναντι σ’ ό,τι δε μου αρέσει, σ’ ό,τι μου επιβάλλεται. Γι’ αυτό κι έχω μάθει να μην επιβάλλω καν στον εαυτό μου σκληρά προγράμματα, εφόσον ξέρω πως η ζωή είναι πιθανό να τ’ ανατρέψει.

Αν βρεθεί στην πορεία μου κάτι που δε γουστάρω και δεν είχα «υπολογίσει» απλά προσπαθώ να το αλλάξω εκείνη τη στιγμή. Το να υποθέτω από πριν με ακρίβεια μοιρογνωμονίου τι θα μπορούσε να γίνει και τι θα μπορούσε να στραβώσει, μόνο ένταση κι άγχος μου δημιουργεί μπλοκάροντας έτσι ακόμη και τους ίδιους μου τους στόχους.

Προχώρα μπροστά, λοιπόν, έχε τα μάτια σου ανοιχτά, μην αφήνεις αυτά που ποθεί η ψυχούλα σου να σου ξεφύγουν, αλλά μάθε ν’ ακολουθείς την παροιμία που λέει «το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι» κάθε φορά που τα απρόοπτα σου δείχνουν άλλους δρόμους.

Έτσι αποφεύγεις τις απογοητεύσεις, οι οποίες, αν το καλοσκεφτείς, είναι ίσως το μοναδικό, ουσιαστικό εμπόδιο απέναντι σ’ όσα πραγματικά θέλουμε να πετύχουμε.