Κάπου το διάβασα πριν λίγο καιρό, μεγαλύτερα κινητά, μικρότερα μυαλά. Αυτή η μανία μας να ικανοποιούμε τα άκρα που υπάρχουν μέσα μας, πότε τελειώνει; Προσπαθούσα ώρες να σκεφτώ ποιος θα μπορούσε να το είχε γράψει αυτό, κάποιος που απλά νιώθει την ανάγκη να αντιδρά σε όλα ή κάποιος που απλά δεν έμαθε να τα χρησιμοποιεί σωστά;

Όλα αυτά τα μαραφέτια κι όλες αυτές οι συσκευές φτιάχτηκαν για να μας βοηθούν σε πολλά πράγματα που αποτελούν ένα βασικό στοιχείο της επικοινωνίας μας με τους ανθρώπους και μας εξυπηρετούν σε πολλά. Κι όχι, δεν έχω καμία εταιρία τηλεφώνων και δεν προωθώ κανένα αντικείμενο. Προσπαθώ να κατανοήσω την ανάγκη σου και τη δική μου καμιά φορά να φτάνω στα άκρα.

Ένας αγαπημένος μου στίχος λέει, τα άκρα συμπίπτουν, σύντροφοι. Κι όντως συμπίπτουν -το ίδιο καταστροφικά είναι, την ίδια μανία κρύβουν μέσα τους.

Κι όντως όπως όλα τα πράγματα σε αυτό το σύμπαν έχουν τα θετικά και τα αρνητικά τους. Θετικά που αν μάθεις να αξιοποιείς σωστά θα σε κάνουν να δημιουργήσεις όμορφα πράγματα που μπορούν να βγουν από αυτή την οθόνη και να ζωντανέψουν μπροστά σου. Αρνητικά που αν μάθεις να τα ελέγχεις, θα μπορέσεις  να μάθεις κάτι από αυτά.

Όρια -αυτή η λέξη στο άκουσμά της και μόνο με περιορίζει, ωστόσο προσπάθησα να δεχτώ πως αυτή η ίδια λέξη είναι που αύριο θα με κάνει να έχω τον έλεγχο. Είναι αυτή που μεθαύριο θα μου θυμίσει τους λόγους που ξεκινάω και που κάπου τελειώνουν και που τυχαίνει να είναι η ίδια λέξη που σε λίγες μέρες με προστάτεψε.

Καμιά φορά ακόμη κι οι υποστηρικτές της ελευθερίας  και της αντίδρασης πρέπει να θέτουν όρια. Όρια ικανά να σε προστατέψουν και να σε βοηθήσουν να πετάξεις μακριά.

Κανένα κινητό και καμία οθόνη δε θα μπορέσει να αποκτήσει τον έλεγχο του εγκεφάλου σου αν εσύ πρώτα δεν πατήσεις το accept. Καμία τεχνολογία δεν έχει σκοπό να τρέξει πιο γρήγορα από εσένα αν εσύ δε σταματήσεις να εξελίσσεσαι και καμία ανάγκη σου δε θα δημιουργηθεί απ’ αυτό αν δεν της το επιτρέψεις.

Όσο κι αν θέλουμε να ρίξουμε ευθύνες για τους «μικρούς» εγκεφάλους μας σε αντικείμενα , καμία ευθύνη δεν έχει κάτι που μόνοι μας δημιουργούμε. Κανένας εγκέφαλος  δεν μπορεί να γίνει μικρότερος από ένα αντικείμενο, κανένας εγκέφαλος δεν μπορεί να χειραγωγηθεί από μια συσκευή και κανένα άκρο δε θα ταίριαζε σε κάτι που έχει μάθει να λειτουργεί με λογική. Με μια λογική που καμία συσκευή δε θα μπορέσει να πάει κόντρα, με μια όρεξη ικανή να δημιουργεί και με μια ανάγκη ικανή να σε κάνει να επικοινωνείς.

Δεν ξέρω τους λόγους που αυτό γράφτηκε και που αυτό κατάφερε να πείσει και να εκφράσει κάποιον. Ξέρω όμως πως είναι χαζό να κατηγορούμε κάτι που φτιάχτηκε για να μας εξυπηρετεί και που εμείς πρέπει να μάθουμε να ελέγχουμε.

Μόνο μην ξεχνάς πως αυτό το μαραφέτι έτυχε να το έχει φτιάξει άνθρωπος να του έχει κάνει τις ρυθμίσεις και να του έχει δημιουργήσει όσα σήμερα παραπονιέσαι πως έκαναν τον εγκέφαλό σου μικρότερο. Μη φοβάσαι μια μηχανή, τον εαυτό σου να φοβάσαι.  Αύριο ξύπνα με την όρεξη να γνωρίσεις εσένα κι όχι κατηγορώντας ένα αντικείμενο.

Συντάκτης: Ιωάννα Μπογιατζή
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη