Άνθρωποι με επιδιώξεις, άνθρωποι που τίποτα δεν τους είναι αρκετό. Που όσα κι αν δώσεις πάντα θα θέλουν κι άλλα. Εκείνοι οι ίδιοι που πάντα θα έχουν να πουν κάτι, που όλα θα πρέπει να έχουν μία, όποια εξήγηση. Που θα πρέπει να ωραιοποιείς τα λόγια σου, τον εαυτό σου και κάθε κομμάτι σου πριν προλάβει να τους αγγίξει. Να το έχεις κάνει τέλειο κι ας προσπαθείς απεγνωσμένα μέσα σου να δεχτείς πως η τελειότητα δεν υπάρχει. Αγαπημένη ατάκα τους «Να είσαι ευγνώμων σε όσους σου βάζουν δύσκολα».

Καμία τελειότητα δε χρειάζεται να προσπαθείς να αγγίξεις κι όχι γιατί δεν υπάρχει, αλλά γιατί πρέπει να μάθουμε να είμαστε ευγνώμονες για την οποιαδήποτε πράξη μας είτε ήταν μεγάλη είτε ήταν μικρή, είτε δώσαμε το 100% του εαυτού μας είτε όχι, γιατί εκείνο είχαμε να δώσουμε εκείνη τη στιγμή, γιατί για εκείνη τη στιγμή αυτό ήταν όλα όσα είχα να σου δώσω. Καμία δυσκολία δεν είναι αναγκαία για να μας κάνει να πετύχουμε. Τι ανάγκη είναι αυτή, συνεχούς εξέλιξης και δυσκολίας;  Με την ίδια λογική επιτυχία αποτελεί μόνο κάτι που κατάφερε ικανά να μας δυσκολέψει. Κανείς δεν μπορεί να ορίσει άλλωστε τι είναι εύκολο και τι είναι δύσκολο με όρους συγκεκριμένους που να μην αλλάζουν.

Ε λοιπόν δεν έχουν όλα εξήγηση και δε χρειάζεται να έχουν. Κι ούτε είναι αναγκαίο να θεωρείς κάτι αρκετά ικανό απλά και μόνο επειδή σε πίεσαν πως μπορείς . Μπορεί να σε δυσκολεύει και το πιο απλό πράγμα κάποιες φορές και δεν πειράζει. Και ξέρεις γιατί; Γιατί δεν είμαστε μηχανές , γιατί είμαστε διαφορετικοί , γιατί δεν μπορούμε όλοι να καταφέρνουμε τα πάντα , γιατί μπορείς να νιώθεις και δημιουργικός κάνοντας απλά πράγματα, γιατί είναι όμορφο να βρίσκεις την ομορφιά στα απλά. Γιατί είναι καλύτερο να εκτιμάμε τα απλά και γιατί κανείς μας δε θα αγγίξει την τελειότητα ποτέ.

Γιατί δεν είναι κακό να μάθεις να σε αγαπάς για ό,τι είσαι, όσο μεγάλο ή μικρό είναι αυτό. Γιατί δεν είναι κακό να μάθεις να είσαι ευγνώμων στον εαυτό σου που σήμερα σου έδωσε το δικαίωμα να σηκωθείς απ’ το κρεβάτι. Γιατί ποιος είπε πως η ζωή από μόνη της είναι απλή;  Είναι τόσο σύνθετη που δεν μπορείς να ορίσεις τι είναι εύκολο και τι είναι δύσκολο. Κι αν η ανάγκη σου για τα μπράβο των ανθρώπων είναι τόσο μεγάλη, μάθε να τους φέρνεις στα μέτρα σου και να είστε ίσοι χωρίς ευγνωμοσύνες κι ανάγκες εξέλιξης. Εξελίσσεσαι έτσι κι αλλιώς κάθε μέρα.

Είναι όμορφο άλλωστε να ζητάς συγγνώμη, είναι όμορφο να μην τα καταφέρνεις πάντα κι είναι ακόμη πιο όμορφο να κάνεις πολλά και μεγάλα λάθη. Και δεν πειράζει να μην είσαι πάντα ικανός και δεν πειράζει να μην τα καταφέρνεις στα δύσκολα και ξέρεις γιατί; Γιατί κανείς μας δεν μπορεί και δεν πειράζει. Γιατί μια μέρα κατάλαβα πως το να αγαπάς τα όσα κάνεις είναι πιο σημαντικό απ’ την ίδια την έννοια της λέξης σημαντικό.

Κι αν αύριο θελήσεις να με κρίνεις, δεν πειράζει γιατί ξέρω πως σήμερα ήμουν ο πιο όμορφος εαυτός μου που θα μπορούσα, παρέα με τις ατέλειές μου.

Συντάκτης: Ιωάννα Μπογιατζή
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη