Δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς πληγές κι απωθημένα. Όποιος σου πει ότι καμία κατάσταση και κανένας άνθρωπος του παρελθόντος του δεν τον επηρέασε, ψεύδεται οικτρά. Έτσι είναι ο άνθρωπος, ευμετάβλητος. Αλλάζει κι ας σου λένε το αντίθετο.

Γεννιέσαι με μια γενετική προδιάθεση, μια ροπή προς κάποιες συμπεριφορές. Όμως το μεγαλύτερο μέρος του χαρακτήρα σου, θα το διαμορφώσεις κατά τα πρώτα σου παιδικά χρόνια, σύμφωνα με τους ψυχολόγους. Ωστόσο ο κοινωνικός σου περίγυρος συνεχίζει να σε επηρεάζει άμεσα, ακόμη και μετά την ενηλικίωσή σου. Πόσο μάλιστα μέσα σε μια ερωτική σχέση, όπου πολύ συχνά ρίχνεις τις άμυνές σου και γίνεσαι πιο ευάλωτος από ό,τι συνήθως.

Σε αυτή τη κατάσταση είναι πολύ πιο εύκολο να επηρεαστείς, διότι εκθέτεις το μέσα σου κι αν αυτό δεν εκτιμηθεί όπως εσύ θεωρείς ότι σου αξίζει, νιώθεις να ξεπηδά και πάλι αυτό το πληγωμένο παιδί που πάντα προσπαθούσε να γίνει αποδεκτό. Που πάντα προσπαθούσε να είναι το «καλό» παιδί για να νιώσει πως αξίζει να αγαπηθεί. Αν δεν εισέπραττε το σεβασμό και την αγάπη που του πρέπει, ένιωθε ανάξιο γι’ αυτή, κατηγορώντας τον εαυτό του.

Συνειδητά ή ασυνείδητα δημιουργείς μέσα σου προσδοκίες απ’ τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου και τα σενάρια είναι δυο. Ο άνθρωπός σου θα ανταποκριθεί σε αυτές, ίσως ακόμη περισσότερο κι από ό,τι φανταζόσουν. Αυτό μπορεί να σε κάνει έναν άνθρωπο με αυτοπεποίθηση, που γνωρίζει την όμορφη πλευρά του έρωτα. Σε μαθαίνει να εμπιστεύεσαι, να κατανοείς και να συνυπάρχεις αρμονικά, χωρίς να παραγκωνίζεις τον εαυτό σου, αλλά και χωρίς να προσπαθείς συνεχώς να ταΐσεις τον εγωισμό σου.

Δυστυχώς όμως, τις περισσότερες φορές τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα. Ίσως η επιλογή του συντρόφου σου να ήταν όντως ατυχής. Ίσως απλά να μην ταίριαζε με τη δική σου ιδιοσυγκρασία. Ή οι προσδοκίες σου να ήταν πολύ υψηλές, οπότε το να καλυφθούν απ’ τον άλλο να ήταν πραγματικά πολύ δύσκολο. Όπως και να έχει, σε αυτή την περίπτωση θα βρεθείς με συναισθήματα απογοήτευσης, θυμού, ανασφάλειας και πικρίας. Συναισθήματα που σε έναν ερωτευμένο άνθρωπο φαντάζουν ακόμη πιο έντονα.

Ακόμα κι αν το μυαλό αποφασίσει να τα αποβάλει, η καρδιά δε θα είναι τόσο υπάκουη ώστε να το κάνει. Είναι λογικό αυτά τα συναισθήματα να βγούνε και πάλι στην επιφάνεια όταν κάποια στιγμή βρεθείς σε μια παρόμοια κατάσταση. Είναι λογικό, ακούγοντας λόγια γνώριμα, τα οποία έχουν ειπωθεί από πρόσωπα του παρελθόντος σου, να σου φέρουν στην μνήμη όλα τα δυσάρεστα συναισθήματα που προκάλεσαν τελικά αυτά τα πρόσωπα. Φυσικά δεν είναι απαραίτητο η ιστορία να επαναληφθεί με την καινούρια σου σχέση, όμως είναι πιθανό όλο αυτό να σε κρατάει κλειδωμένο, στερώντας σου τον ενθουσιασμό της νέας αρχής.

Αυτό που είσαι σήμερα, ο τρόπος που αντιδράς όταν βλέπεις τον εαυτό σου ευάλωτο μπροστά σε συναισθήματα που ελλοχεύουν τον κίνδυνο να σε κάνουν να χάσεις την αυτοσυγκράτησή σου, βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με τις παλιές σου σχέσεις. Αυτό δε σημαίνει σε καμιά περίπτωση πως θα πρέπει κάποιος να μένει κλεισμένος σε μια γυάλα απ’ το φόβο μην πληγωθεί.  Απλά ο κάθε ένας χρειάζεται τον δικό του χρόνο, τους δικούς του ρυθμούς ώστε να ξεπεράσει τις φοβίες του.

Ίσως λοιπόν να ήταν φρόνιμο, την επόμενη φορά που θα κρίνουμε κάποιον να προσπαθήσουμε πρώτα να μπούμε στα δικά του παπούτσια.

 

Συντάκτης: Κωνσταντίνα Γρημάνη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη