Δε θέλω να ξέρεις

Δε θέλω να ξέρεις ότι και πάλι ξαγρυπνάω μόνο και μόνο για να γράψω αυτό. Ελπίζοντας ότι μια μέρα κάποιος θα το βρει και πραγματικά θα καταλάβει. Κάποιος καλύτερος από μένα. Κάποιος καλύτερος απ’ τον κόσμο που με κυκλώνει γελώντας στα μούτρα μου που καταγράφω το χρονικό όσων νιώθω.

Ο κόσμος αυτός είναι μετά βίας αρκετός για οτιδήποτε πέρα απ’ τις οθόνες τους. Δε θα μπορούσαν να χειριστούν σωστά οτιδήποτε μοιάζει με βιβλίο. Εγώ θα τολμούσα να το αποκαλέσω βίβλο, αλλά η υπερβολή αυτή θα τρόμαζε τη γενιά τους. Δε φταίνε αυτοί ωστόσο. Ένα τέτοιο είδος αγάπης είναι σαν να νιώθεις τον ήλιο κι απ’ τις δύο μεριές του προσώπου σου κι ο κόσμος που τους περιβάλλει απαιτεί συνέχεια να γυρνάνε το άλλο μάγουλο.

Δε θέλω να ξέρεις πως η λέξη «αγάπη» παραείναι αδύναμη γι’ αυτό που νιώθω. Κατηγορώ την εικονογραφημένη εκδοχή που έχω γι’ αυτή, η οποία προέρχεται από μια αθώα παιδική ηλικία. Έτσι με σκοπό να αθωώσω τον εαυτό μου για την παιδιάστικη αυτή αντίληψη, κατηγορώ εσένα που μου έδειξες τον κόσμο έξω από αυτόν εδώ.

Δε θέλω να ξέρεις ότι εκτελώ όλες μου τις καθημερινές εργασίες με επιτυχία, αλλά μόνο όταν με επιβεβαιώνεις με το τελευταίο φιλί της μέρας νιώθω ότι έχω πετύχει το υψηλότερο σκορ μου. Δε θέλω να ξέρεις ότι πριν από σένα δεν ήξερα καν πώς να μαζεύω πόντους. Γιατί η ζωή μετράει μόνο αν είσαι καλός σε κάτι.

Δε θέλω να ξέρεις ότι το πιο επικίνδυνο, το πιο ζημιογόνο άτομο για έναν άνθρωπο είναι αυτό που του λέει ότι δεν είναι αρκετά καλός. Δε θέλω να ξέρεις ότι ήμουν εγώ αυτό το ζημιογόνο άτομο για μένα χωρίς εσένα. Δε θέλω να ξέρεις πόσο εύκολα μου έδειξες ότι τους περισσότερους πόντους τους παίρνεις όταν έχεις πετύχει να είσαι η καλύτερη εκδοχή σου. Ή απλά η πιο ευτυχισμένη.

Δε θέλω να ξέρεις ότι πια δεν ονειρεύομαι. Όλοι οι ονειροπόλοι κι οι ποιητές πάντα έλεγαν ότι η μεγαλύτερη φαντασίωση που μπορεί να ζήσει κάποιος είναι η πραγματικότητα. Δε θέλω να ξέρεις ότι ακούγοντας τα κλειδιά σου στην πόρτα κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα. Δε θέλω να ξέρεις ότι στα μάτια του κάθε ανθρώπου που συναντώ λαχταράω να δω αυτή την αποφασιστικότητα να πράξει, μιας κι η κοινωνία μας κάνει αργά και σχολαστικά μαριονέτες στο χείλος μιας φρικτής ενήλικης κατανόησης.

Δε θέλω να ξέρεις ότι τα έχω βρει με το πόσο κρύος και σκληρός είναι ο κόσμος όταν με ανάγκασες να τον αντιμετωπίσω και να αναρρώσω. Δε θέλω να ξέρεις ότι αναρρώνοντας ανακάλυψα πόσο όμορφη είναι η πίκρα της αλήθειας. Δε θέλω να ξέρεις ότι η γλύκα του να την αρνείσαι είναι ο λόγος για όλες τις συμφορές στον κόσμο.

Δε θέλω να ξέρεις ότι ο χρόνος για μας τους δύο δεν ήταν ποτέ πιο εγωιστής. Σου τρώει όλη την ενέργεια για να τον αποδείξεις άσχετο και λάθος, όμως, εγώ καταλήγω πιο εγωιστής γιατί σε θέλω μόνο για τον εαυτό μου καθώς βρήκα ένα τέλειο, άνετο μέρος στον πυρήνα της ψυχής σου για να καθρεφτίζομαι όσο μου αρέσει.

Δε θέλω να ξέρεις ότι ο κόσμος πριν έρθεις μου μάθαινε ότι τέτοια καθρεφτίσματα κάνουν κακό στην υγεία. Εκθέτουν πολλά. Όσο σε βλέπω να τα βάζεις μαζί του συνειδητοποιώ ότι πρέπει εγώ να φτιάξω τον χρόνο, πριν με φτιάξει αυτός κάτι που δεν είμαι.

Δε θέλω να ξέρεις ότι έμαθα το νόημα της αξίας ζυγίζοντας την αναγκαιότητα να σε κρατήσω κοντά μου. Δε θέλω να ξέρεις ότι ο λόγος που ο κόσμος μαζεύει τόσα σκουπίδια γύρω του είναι γιατί ποτέ δε νοιάστηκε για το πού γέρνει η ζυγαριά. Δε θέλω να ξέρεις ότι εφηύρα ξανά το χιούμορ μου σε μέρη που δεν ήξερα ότι είχα μέσα μου όταν με έμαθες να γελάω με τον εαυτό μου κι αυτό το γέλιο έκανε μια βαθιά θάλασσα από πληγές, μια ξεθωριασμένη ανάμνηση.

Δε θέλω να ξέρεις ότι θα ήθελα κι άλλο κόσμο γύρω απ’ το στρογγυλό μας τραπέζι να γελάει μαζί μας. Δε θέλω να ξέρεις το ότι οι άνθρωποι δε βρίσκουν χρόνο γι’ αυτό το γέλιο είναι η αιτία για ακόμα περισσότερα μόνα κρύα κρεβάτια. Δε θέλω να ξέρεις ότι μόνο όταν μου έδειξες πόσο βαθιά μπορεί να πάει το μαχαίρι στην πληγή, ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα πραγματικά ελεύθερος όσο το αίμα έτρεχε γιατί αυτό με απελευθέρωσε κι απ’ το φόβο να μην ξαναπληγωθώ.

Δε θέλω να ξέρεις ότι έχεις ρεζιλέψει την ιδέα του ηρωισμού που είχα μέσα μου. Οι ψηλοί, δυνατοί σούπερ ήρωες δε φάνταζαν ποτέ πριν τόσο ψεύτικοι. Δε θέλω να ξέρεις ότι με εμάς έμαθα ότι ο πραγματικός ήρωας είναι αυτός που σώζει τον εαυτό του. Δε θέλω να ξέρεις ότι είναι πηγή δυστυχίας στον κόσμο οι άνθρωποι να περιμένουν ένα Μπατμομπίλ να τους πάει μακριά πιστεύοντας ότι δεν μπορούν να φτιάξουν δικό τους καλύτερο.

Δε θέλω να ξέρεις ότι είσαι ο λόγος που εκτίμησα την πρώτη ευκαιρία παύοντας να πιστεύω στην δεύτερη. Πηδώντας μέσα στο πρώτο τρένο χωρίς να περιμένω το επόμενο. Δε θέλω να ξέρεις ότι οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν εξόριστοι απ’ την καρδιά τους χωρίς ποτέ να έχουν ταξιδέψει μακριά απλά επειδή σπατάλησαν όλες τους τις ευκαιρίες στο σταθμό.

Δε θέλω να ξέρεις ότι δεν έχω ούτε ποίημα, ούτε τραγούδι, ούτε εικόνα να σε περιγράψω. Γιατί με έκανες να μιλάω άπταιστα στη σιωπή. Να νιώθω άνετα χωρίς να γεμίζω το χώρο λέξεις. Δε θέλω να ξέρεις ότι αυτό το ατέλειωτο μπλα μπλα μεταξύ των ανθρώπων δεν είναι τίποτα άλλο εκτός από εξευγενισμένες κραυγές για βοήθεια.

Δε θέλω να ξέρεις ότι πια στέκομαι όρθια και κοιτάω τον κόσμο χωρίς να νιώθω επιζήσασα, σκεπτόμενη τρόπους να τον αλλάξω. Δε θέλω να ξέρεις ότι κάποιες φορές βουλιάζω στο αίσθημα αμφιβολίας ότι δεν μπορώ. Δε θέλω να ξέρεις ότι η επιβεβαίωσή σου ότι αξίζει να προσπαθήσουμε, παρ’ όλο το αίσθημα, κάθε πρωί ξανά, είναι τελικά ο λόγος που τα ξέρεις όλα αυτά.