Πολλές φορές οι γονείς ξεχνούν πώς πρέπει να συμπεριφέρονται στο παιδί τους, με αποτέλεσμα το παιδί να μην εκλαμβάνει την κατάλληλη διαπαιδαγώγηση που θα διαμορφώσει σταδιακά το χαρακτήρα και την ανατροφή του. Χωρίς τις κατάλληλες συμβουλές που ο γονιός θα πρέπει να εμφυσήσει καθημερινά στο παιδί του, χωρίς την τροφή για σκέψη που θα πρέπει οπωσδήποτε να του παρέχει, το παιδί θα μεγαλώνει χωρίς να αντιλαμβάνεται ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος, πώς πρέπει να φέρεται και πώς όχι, αν έχει δίκαιο ή άδικο.

Τα παιδιά είναι πολύ σοφά και τις περισσότερες φορές σκληροί κριτές. Θα έρθει η ώρα που όλα αυτά τα λάθη θα αρχίσουν να βγαίνουν στην επιφάνεια καθώς το παιδί θα μεγαλώνει και το ίδιο το παιδί ακόμη, θα αρχίσει να αισθάνεται μειονεκτικά με τον εαυτό του.

Οι γονείς θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί στη συμπεριφορά και στους τρόπους τους όταν το παιδί είναι μαζί τους, αφού είναι γνωστό πως όλα αντιγράφουν πιστά τις συμπεριφορές των γονέων τους. Τα παιδιά κάνουν ό,τι βλέπουν και μεγαλώνουν με αυτές τις εικόνες και τα παραδείγματα μέσα απ’ το σπίτι τους.

Θα πρέπει άραγε η οικογένεια να επιβραβεύει το παιδί για ένα κατόρθωμά του ή μια επιτυχία του; Απ’ τη μία, οι γονείς θα πρέπει να επιβραβεύουν πάντοτε τα παιδιά τους και να τους λένε μπράβο όταν το αξίζουν. Έτσι, το παιδί θα κατακλύζεται από ευχάριστα συναισθήματα και θα νιώθει πως έκανε κάτι ξεχωριστό και κατόρθωσε να κάνει περήφανη την οικογένειά του. Η επιβράβευση όμως θα πρέπει να έχει ήπιους τόνους και να μη σχετίζεται με χρηματικά ποσά κι υλικά αγαθά. Το αποτέλεσμα αυτής της βλαβερής για το παιδί επιβράβευσης θα είναι να κινητοποιηθεί απ’ το χρήμα κι όχι απ’ την επιτυχία του.

Απ’ την άλλη, δε θα πρέπει να επιβραβεύουν αυτό που είναι προφανώς το σωστό. Επίσης, δε θα πρέπει για κανέναν λόγο να είναι υπερβολικοί  και να κολακεύουν συνεχώς χωρίς όρια το παιδί τους, γιατί το αποτέλεσμα θα είναι μάλλον αρνητικό. Θα αρχίσουν με τον καιρό να χάνουν την αξία τους οι έπαινοι. Επιπλέον, οι γονείς θα πρέπει να προτρέπουν τα παιδιά τους να δοκιμάζουν νέα πράγματα και να εξελίσσονται με τη βοήθειά τους ώστε αργότερα να γίνουν δίκαιοι κι άξιοι ενήλικες.

Ακόμη, οι έπαινοι χρειάζονται ειλικρίνεια έτσι ώστε τα παιδιά να την αναγνωρίζουν και να χαίρονται όπως πρέπει. Ο έπαινος θα πρέπει να έχει γνήσια συναισθήματα τα όποια θα κυριεύσουν και θα επιδράσουν αρμονικά το παιδί ώστε να το παροτρύνει να αναγνωρίζει ό,τι έκανε για να το εξελίσσει και να το οδηγήσει στις ίδιες πράξεις, αλλά και σε ανώτερες από αυτές.

Θα πρέπει λοιπόν συνετά οι γονείς να επιβραβεύουν και να διαπαιδαγωγούν το παιδί με τον καλύτερο τρόπο. Θα πρέπει να το αγκαλιάζουν και να του δείχνουν την αγάπη τους, για να αισθάνονται ασφάλεια. Τα πάντα όμως έχουν όρια κι οι γονείς θα πρέπει να το επιδρούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Τα παιδιά άλλωστε είναι η ευτυχία κι η ελπίδα μας για κάτι καλύτερο και γι’αυτό θα πρέπει να δίνουμε τη μεγαλύτερη βαρύτητα για την εκπαίδευση και την διαπαιδαγώγησή τους.

Συντάκτης: Ευαγγελία Μικέ
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη