Δε γίνεσαι φίλος με πρώην

Εσύ το ζήτησες κι εμείς το γράψαμε!

Στην ολοκαίνουρια στήλη του pillowfights φιλοξενούμε τις δικές σας ιδέες γι’ άρθρα. Συντάκτες κι αναγνώστες πιο κοντά από ποτέ.

Διάβασε, απόλαυσε και ζήτα!

Το θέμα ήταν μια ιδέα της Νανάς.

Απ’ την αρχή της ιστορίας των σχέσεων, ο χωρισμός ήταν πάντα το πιο άσχημο κομμάτι. Όχι ότι δεν ήξερες πως καθετί στο πλανήτη έχει τέλος, αλλά πάντα υπήρχε μια δυσκολία στο να το συνηθίσεις.

Έχεις περάσει μήνες, χρόνια και μπορεί δεκαετία μαζί με έναν άνθρωπο. Έχεις δημιουργήσει αναμνήσεις, έχεις ζήσει, έχεις γελάσει, έχεις αγαπήσει κι αγαπηθεί. Έχεις νιώσει ευτυχισμένος, πληγωμένος, αλλά και πάλι παρέμεινες ερωτευμένος. Έχεις δώσει υποσχέσεις αιωνιότητας, έχεις πιστέψει στο «για πάντα». Όμως, όπως τα περισσότερα πράγματα στη ζωή, έτσι κι η σχέση σου έλαβε τέλος.

Σε γενικές γραμμές δεν υπάρχουν πολλοί τρόποι να ξεπεράσεις ένα χωρισμό. Αν τον επιδίωξες, συγχαρητήρια, τα κατάφερες. Είσαι έτοιμος να βγεις και πάλι έξω, να περάσεις καλά και να κάνεις ό,τι είχες ξεχάσει σαν δεσμευμένος και λάτρευες σαν εργένης. Αν απ’ την άλλη δεν ήθελες κάτι τέτοιο, ετοιμάσου να θυμηθείς πάλι τον Κότσιρα και την Μποφίλιου. Χωρίς να τρομάζουμε κόσμο, ο χωρισμός δεν είναι μία περίοδος που θα κοιτάξεις πίσω σου και θα πεις «ουαου» πόσο γαμάτα πέρασα. Και θα κλάψεις, και θα πονέσεις αλλά μετά από ένα χρονικό διάστημα θα προχωρήσεις.

Οι σχέσεις με τους πρώην έχουν μία δόση περιέργειας. Μπορεί να ορκίστηκες αιώνια φιλία, χωρίς κακίες και θυμό, αλλά όλοι ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι να το κρατήσεις. Οπότε απλώς συμφωνείς στο να λες ένα «γεια» αν τον πετύχεις στο δρόμο και να μιλάτε πού και πού σε καμία γιορτή ή σε κανενός τα γενέθλια. Αν απ’ την άλλη δε θέλεις να τον δεις ξανά στα μάτια σου, μη δώσεις καμία υπόσχεση, ρίξε ένα χαμόγελο και φρόντισε να κλειδώσεις δυνατά την πόρτα πίσω σου.

Βέβαια επειδή η ζωή πότε δε σταματά να μας εκπλήσσει, υπάρχουν και μερικά πρώην ζευγάρια που αποφασίζουν να φέρονται σαν κανονικοί φίλοι, να κάνουν παρέα. Κι όχι αυτά τα τυπικά «να κανονίσουμε καμία μέρα για καφέ» ή «τώρα που μετακόμισα να περάσεις καμιά βόλτα» και δεν κανονίζεις ποτέ. Όταν λέμε «κανονικά» εννοούμε επαφή τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα, προτάσεις για εξόδους που πραγματοποιήθηκαν, επισκέψεις σε σπίτια και πολλές έως αρκετές ώρες μαζί ακόμα και μετά από ένα χρόνο χωρισμού.

Φίλτατη Νανά, πόσο δίκιο έχεις που αναρωτιέσαι γιατί κι εμένα με τρώει η περιέργεια. Πόσο εύκολο είναι να αράζεις με τον πρώην σου; Μπορείς στην πραγματικότητα; Ή μήπως κάτι δεν έχει τελειώσει; Γίνεται να μείνεις φίλος με έναν πρώην; Δύσκολη ερώτηση. Γίνεται να μην έχεις ελπίδες για επανασύνδεση; Πιο δύσκολη ερώτηση.

Ας μην μπερδεύουμε αυτά που ξέρουμε καλά. Πίσω από αυτή τη φιλική και ξέγνοιαστη διάθεση για άραγμα, δεν μπορούν να κρύβονται πολλά πράγματα. Συνήθως είναι σπάνιο μετά το χωρισμό να θέλεις να περάσει χρόνο μαζί με τον πρώην σου. Είναι ασυνήθιστο φαινόμενο, όπως και να το κάνουμε.

Όπως λοιπόν και στις περισσότερες περιπτώσεις, δύο είναι οι πιθανότητες. Το να επιλέγεις να περνάς χρόνο με έναν άνθρωπο με τον οποίο έχεις χωρίσει, φανερώνει πως ή τελικά έχεις προχωρήσει τόσο πολύ ώστε η παρουσία του να μη σε επηρεάζει καθόλου και το να τον θεωρείς «φίλο» φαντάζει κάτι τόσο λογικό ή δεν έχεις προχωρήσει καθόλου, θέλεις τον άλλον πίσω κι επειδή έχεις ξεμείνει από τρόπους να τον κερδίσεις, αποφασίζεις να το παίξεις φίλος.

Στη πρώτη περίπτωση, είσαι συνειδητοποιημένος. Είπες «αυτά έχει η ζωή, ας κρατήσουμε τα καλά». Εξάλλου, όταν βρίσκεσαι σε αυτή τη φάση το μόνο πράγμα που σου έχει μείνει για τον πρώην είναι τα φιλικά συναισθήματα. Εκτιμάς ότι μαζί του μπορείς να περάσεις καλά όταν αράζετε, αλλά μέχρι εκεί. Παραπάνω δεν έχει.

Στη δεύτερη περίπτωση, τον θέλεις πίσω κι είσαι διατεθειμένος να κάνεις τα πάντα. Ακόμα και να ποντάρεις την προσωπική σου ευτυχία. Άρα, κάνεις πράγματα μαζί του μήπως και δει πόσο καλά περνούσατε μαζί και πάρει πίσω την απόφαση να χωρίσετε.

Το να κρατάς στενές επαφές με τον πρώην είναι σαν να πηγαίνεις κόντρα στο σύμπαν. Αποφάσισες να κλείσεις ένα κεφάλαιο της ζωής σου –είτε από επιλογή, είτε όχι- και κράτησες την πόρτα ένα εκατοστό ανοιχτή. Από όποια μεριά και να το δεις, βρε Νανά μου, είναι άξιο απορίας. Θεωρείσαι φυσιολογικός ή μαζοχιστής;

Είπαμε να είμαστε πολιτισμένοι στις σχέσεις μας, αλλά ο πολύς ο πολιτισμός θα μας φάει. Οπότε ας μην προκαλούμε ένα μπάχαλο που μετά δεν μπορούμε να διαχειριστούμε. Ο φίλος είναι φίλος κι ο πρώην παραμένει πρώην.