Όλη η ζωή μας από μόνη της έχει τη δική της γεύση. Η γεύση είναι η ύλη που συνδέεται με τα συναισθήματά μας, κάθε γεύση μας γεννά ένα συναίσθημα. Ξεκινώντας απ’ το γάλα της μάνας, που είναι ο τρόπος που ασυνείδητα το βρέφος νιώθει ασφάλεια και ξεκινάν τα πρώτα συναίσθημα αγάπης για τη μητέρα του. Έτσι αρχίζει και το μεγάλο ταξίδι της γεύσης για τον καθένα από εμάς!

Γνωρίζοντας σιγά-σιγά καινούριες γεύσεις το μυαλό μας τις συνδυάζει με κάτι και καταλαβαίνουμε πως αυτό το ταξίδι είναι ασταμάτητο. Οι περισσότερες από αυτές συνδέονται με τους ανθρώπους της ζωής μας κι η θύμησή τους έρχεται μαζί με την πρώτη μπουκιά στον ουρανίσκο.

Δεν είναι τυχαίο ότι συνήθιζες να τρως ένα συγκεκριμένο φαγητό με έναν άνθρωπο που όταν δεν ήταν πια κοντά σου δε σου έκανε καν την όρεξη να το φας ξανά. Απ’ τη γεύση ερωτεύτηκες, αφήνει ωραία αίσθηση η γεύση του έρωτα. Αρκετά γλυκιά για να σε εθίσει να θέλεις πάλι σαν ναρκωτικό στα χείλη και λίγο αλμυρή για να σου σπάει τη γλυκανάλατη καθημερινότητα που έχεις.

Αυτή η αίσθηση ανήκει δικαιωματικά σε ανθρώπους που ήρθανε και μας έφεραν τον έρωτα στη ζωή μας. Άνθρωποι που η αγκαλιά τους έγινε το καλύτερο καταφύγιό μας και μας χαρίζουν την ηρεμία όταν βρισκόμαστε μέσα σε αυτές. Είναι αυτοί που στις δύσκολες στιγμές ήταν εκεί χωρίς καν να τους το ζητήσεις και μας δώσανε δύναμη να σταθούμε στα πόδια μας κι αυτοί που μας προσέχουν κάθε μέρα για να μας έχουν δίπλα τους.

Άνθρωποι που δεν κάνουν χωρίς εμάς κι εμείς χωρίς αυτούς, με τους ίδιους, όμως, θα τσακωθούμε πιο πολύ, αλλά ό,τι και να γίνει στο τέλος μένουμε μαζί τους. Γιατί έχουμε ανάγκη να μας «ανήκει» κάποιος και να είναι ο άνθρωπός μας, να μπορούμε να του μιλήσουμε δίχως δισταγμό και να του καταθέτουμε την ψυχή μας δίχως δεύτερη σκέψη.

Η γεύση αυτής της ικανοποίησης ότι έχουμε κάτι δικό μας κι είναι κομμάτι μας, είναι απερίγραπτη. Αυτή η ικανοποίηση είναι κι ο λόγος που πάντα θα μας κάνει να επιλέγουμε εκείνον τον άνθρωπο και δε θα το συγκρίνουμε με κανέναν γιατί κανένας δεν μπορεί να πάρει τη θέση του, κανένας δεν είναι αυτός!

Συνεχίζοντας, λοιπόν, το ταξίδι της γεύσης κι αφού τη δένουμε με μια αόρατη κλώστη με ανθρώπους και στιγμές ανακαλύπτουμε πως είναι η πιο πολύτιμη αίσθησή μας γιατί στην ουσία από αυτή μπορούμε να φέρουμε τις υπόλοιπες αισθήσεις στο μυαλό μας. Όπως να φέρουμε στο μυαλό μας μια εικόνα ή να μας έρθει ξανά εκείνο το τραγούδι που είχαμε ξεχάσει από καιρό κι ακόμα να μας θυμηθούμε την ανάμνηση ενός αρώματος κι εκείνο δε θα ‘ναι καθόλου τυχαίο.

Θα είναι ένα οικείο άρωμα, γνωστό σε εμάς που σίγουρα θα μας ξυπνήσει νοσταλγία και τη θύμηση ωραίων στιγμών γιατί συνήθως θυμόμαστε τα αρώματα που για χάρη τους είχαμε ξοδέψει ατελείωτο χρόνο για να βρισκόμαστε δίπλα τους που συνοδευόταν από μια βροχή συναισθημάτων.

Η γεύση, λοιπόν, είναι ισχυρή. Καταφέρνει να ελέγχει όλες τις αισθήσεις μας, το μυαλό μας κι εμάς τους ίδιους, δεν έχει μορφή, αλλά για εμάς μπροστά στα μάτια μας παίρνει σώμα κι οστά περιτυλιγμένο από ένα άρωμα που λατρεύουμε. Ένα άρωμα που μας ταξιδεύει και μας κρατά συντροφιά και μαζί του εμείς νιώθουμε ασφάλεια και σιγουριά, νιώθουμε σαν να μπορούμε να κάνουμε τα πάντα χωρίς να υπάρχει κάποιος ή κάτι που μπορεί να μας σταματήσει.

Γι’ αυτό είμαστε δυνατοί πιο πολύ από όσο πιστεύαμε. Μάθαμε να κάνουμε υπομονή και να δείχνουμε επιμονή εξαιτίας του να συγχωρούμε χωρίς δεύτερη σκέψη και να βάζουμε στην άκρη τον εγώ μας, με λίγα λόγια γίναμε καλύτεροι άνθρωποι.

Ανεχόμαστε γιατί εμείς το θέλουμε και το διαλέγουμε, η ανοχή είναι επιλογή μας γιατί στο κάτω-κάτω αξίζει να είσαι ανεχτικός με αυτούς τους ανθρώπους κι αυτό δε σημαίνει πως μειώνεις τον εαυτό σου, απλά δείχνεις την αξία αυτού του ανθρώπου που έχει για εσένα.

Η γεύση, τελικά, είναι ένα μεγάλο ταξίδι, που στην πορεία έχεις παρέα την οικογένειά σου, φίλους, έρωτες, δουλειές και πράγματα που σου έμειναν χαραγμένα στο μυαλό, αλλά έχεις μια επιλογή να μη γεύεσαι αυτά που σε κουράζουν ή σε στεναχωρούν οπότε η γεύση που θέλεις να δώσεις στη ζωή σου εξαρτάται απ’ τα δικά σου χέρια.

Για μένα η γεύση είναι αυτό το ταξίδι με εκείνο το άρωμα που θέλω να έχω δίπλα μου καθ’ όλη τη διάρκειά του, έτσι της δίνω το σώμα που της αξίζει να έχει κι αυτή δημιουργεί για εμένα την καλύτερη γεύση που μπορεί να μου αφήσει στα χείλη στο τέλος του ταξιδιού της.

Συντάκτης: Ελένη Κωστοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη