Θα σε πετύχω σε μερικά χρόνια στο δρόμο και θα μου λες τι μαλακία κάναμε

Τον τελευταίο καιρό χαθήκαμε. Απλά αφεθήκαμε. Λιγότερο εγώ, περισσότερο εσύ. Αυτός ο έρωτας ποτέ δε μας έκανε το χατίρι να μας βολέψει έστω και λίγο. Η μία κακή συγκυρία μετά την άλλη, λίγο το πολυάσχολό μας πρόγραμμα και λίγο το ότι έχουμε κουραστεί να παλεύουμε πια για ό,τι δε μας έρχεται έτοιμο στο πιάτο, το αφήσαμε γιατί μας άφησε.

Έκανα κάποιες κινήσεις να σε κρατήσω όταν άρχισα να καταλαβαίνω ότι αραιώνεις. Σου έριξα κάποιες καλημέρες και καληνύχτες χωρίς ανταπόκριση και περίμενα για ώρες ν’ απαντήσεις ένα μήνυμά μου. Ποτέ δεν παραδεχόσουν ότι αυτό που είχαμε ήταν ασθενικό, ποτέ δε με γέμισε το λίγο που μου έδινες κι έτσι η απόσταση μεταξύ μας συνεχώς μεγάλωνε. Ώσπου μεγάλωσε τόσο πολύ που δεν μπορούσαμε να δούμε ο ένας τον άλλο. Η απουσία του ενός έγινε αδιάφορη στον άλλο και καταλάβαμε ότι μπορούμε να ζούμε και χωρίς τα σώματά μας ν’ αγγίζονται. Δε με έψαξες, δε σε έψαξα και απλά συνεχίσαμε από κει που είχαμε μείνει προτού γνωριστούμε.

Κάποτε, όμως, ξέρεις τι σκέφτομαι; Σκέφτομαι ότι μια μέρα μετά από αρκετό καιρό, ίσως και μετά από πολλά χρόνια, θα ξανασυναντηθούμε. Όμως, το να σε δω δεν είναι αυτό που με τρομάζει. Έτσι κι αλλιώς ας μη λέμε ψέματα, κάποτε μπαίνω στο προφίλ σου για να δω πώς τα πας και να μάθω νέα σου. Αυτό που θα με εκνευρίσει είναι να μου ρίξεις την ατάκα «τι μαλακία κάναμε τότε και δεν το προσπαθήσαμε», και θα θέλω να σου σπάσω το κεφάλι. Μάλιστα, έχω και την απάντηση έτοιμη μήπως κι αυτή η στιγμή έλθει πιο νωρίς απ’ ότι περιμένω.

Και ξέρεις γιατί θα εκνευριστώ; Γιατί μετά από τόσο καιρό θα είναι πολύ αργά για να το προσπαθήσουμε ξανά. Θα είμαστε αλλού. Μπορεί να έχουμε και κανένα δυο παιδάκια ο καθένας. Κι εσύ από την ασφάλεια πλέον του παρόντος σου, θα μου ρίχνεις μαχαίρι στην καρδιά, ρίχνοντάς μου μάλιστα και τις μισές ευθύνες που η σχέση μας τότε δεν πέτυχε. Και τι περιμένεις ν’ απαντήσω; Ότι εγώ σε ήθελα; Ότι δεν έστελνα για να μην ενοχλήσω; Ότι με εκνεύριζε να περιμένω για ώρες να μου μιλήσεις και μέρες ολόκληρες για να σε δω; Ότι προχώρησα μόνη γιατί δεν ήθελες να προχωρήσεις μαζί μου; Ποτέ δε θα παραδεχθείς το δικό σου φταίξιμο, όπως δεν το έκανες ούτε τότε. Γι’ αυτό και θα έχω την απάντηση έτοιμη στο στόμα, κρύβοντας την ενόχλησή μου και τα αισθήματα που θα ξυπνήσουν με την πρώτη σου ματιά, και θα σου πω:

«Δεν υπήρχε κάτι να προσπαθήσουμε. Όλα γίνονται για κάποιο λόγο και να που σήμερα είμαστε καλύτερα από ποτέ».

Λοιπόν, αφήνω το κινητό στην άκρη. Δεν έστειλες ούτε απόψε κι αυτό δείχνει ότι είσαι αλλού. Δεν υπάρχει λόγος να κλαψουρίσω γι’ αυτό ή να το αφήσω να με πάρει από κάτω. Απλά θ’ αφήσω το χρόνο να περάσει και όταν καταλάβεις τη μαλακία που έκανες θα είναι πια αργά. Δε θα υπάρχουν λόγια να πούμε ούτε μετάνοιες.