Πολλές φορές ακούμε ανθρώπους, κι ιδιαίτερα άνδρες, να καυχιούνται για τις επιδόσεις τους στο σεξ. Όπως κάποιοι καυχιούνται και για τις πολλές εμπειρίες τους ή τον μεγάλο αριθμό εραστών που είχαν. Οι πολλές, όμως, εμπειρίες κάνουν έναν εραστή καλό στο κρεβάτι;

Τις περισσότερες φορές όχι. Γιατί πρώτον, κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός κι έχει διαφορετικά «κουμπιά» στο κρεβάτι. Δεύτερον, οι σεξουαλικές εμπειρίες της μiας φοράς είναι συνήθως μικρής διαρκείας, χωρίς προκαταρκτικά κι ιδιαίτερη σωματική επαφή, στις οποίες μόνο ο ένας εκ των δύο φθάνει στην κορύφωση. Τρίτον, όταν δεν υπάρχει συνέχεια στη σεξουαλική συνεύρεση δύο ανθρώπων, δεν προλαβαίνουν να μάθουν ο ένας το σώμα του άλλου. Δεν έχουν το χρόνο να πειραματιστούν και δεν αναπτύσσουν δυνατά αισθήματα ο ένας για τον άλλο ερχόμενοι πιο κοντά.

Ο απόλυτος έρωτας μεταξύ δύο ανθρώπων συμβαίνει, όταν υπάρχει συναίσθημα κι απ’ τις δύο πλευρές. Όταν αυτός δε γίνεται μόνο για σαρκική απόλαυση, όταν υπάρχει η διάθεση ο ένας να εξερευνήσει το σώμα του άλλου, όταν δεν υπάρχουν συναισθηματικά κολλήματα και δεύτερες σκέψεις, όταν η ικανοποίηση του άλλου είναι προτεραιότητα.

Ο απόλυτος έρωτας είναι θέμα χημείας κι όχι ατομικών ικανοτήτων. Δεν υπάρχουν άνδρες ή γυναίκες που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως μετρ στον έρωτα, απ’ όσα κρεβάτια κι αν έχουν περάσει. Μετρ στον έρωτα μπορούν να γίνουν δύο άνθρωποι μαζί, οι ίδιοι που μ’ άλλους συντρόφους ίσως φαίνονταν πρωτάρηδες ή παρτάκηδες.

Οι επιστήμονες έχουν μιλήσει για το χημικό «κοκτέιλ» στον έρωτα. Όταν οι άνθρωποι νιώθουν ερωτευμένοι, ο εγκέφαλός εκκρίνει κάποιες ορμόνες που κάνει, μεταξύ άλλων, την επιθυμία πιο έντονη για ένα συγκεκριμένο πρόσωπο. Η λογική αίσθηση των πραγμάτων χάνεται και γεννάται το στερητικό σύνδρομο με την απουσία του άλλου. Οι ορμόνες που ξυπνούν τα αισθήματα αυτά είναι με σειρά οι φενιλεθιλαμίνη, ντοπαμίνη, σεροτονίνη και κάνουν φυσικά το σεξ μεταξύ δύο ανθρώπων να φθάνει σε άλλα επίπεδα. Από μια αδιάφορη πράξη ικανοποίησης, γίνεται τέχνη κι ιεροτελεστία.

Η ερωτική χημεία μεταξύ δύο ανθρώπων είναι κάτι που απλά συμβαίνει. Κανείς δεν μπορεί  να το πιέσει να συμβεί όταν δεν είναι αμοιβαία. Όμως, με το χρόνο κι όπως όλα τα πράγματα, χρειάζεται εξάσκηση για να γίνει η ερωτική πράξη καλύτερη. Γι’ αυτό, και με βάση έρευνες, οι άνθρωποι σε σχέση κάνουν πιο ποιοτικό σεξ απ’ όσους αλλάζουν συνεχώς ερωτικούς συντρόφους.

Τελικά, μήπως στον έρωτα δεν έχει σημασία η ποσότητα αλλά η ποιότητα; Μήπως, οι ερωτευμένοι άνθρωποι νιώθουν μεγαλύτερη ικανοποίηση, αυτοπεποίθηση κι ευτυχία μ’ ένα μόνο σύντροφο, απ’ ότι τα «ελεύθερα πουλιά» που ακόμη το ψάχνουν; Δύο ερωτήματα για τροφή σκέψης, για να καταρρίπτονται κάποιοι μύθοι που δημιουργούνται απ’ αυτούς που έχουν ανάγκη να τους δημιουργήσουν για να κρύψουν ίσως κάποια κενά ή ανασφάλειες.

Συντάκτης: Πράξια Αρέστη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη