Οι ήρωές μου, είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας.  Άνθρωποι που ακούγοντας τις ιστορίες τους και βλέποντας τις συμπεριφορές τους,  δίνουν -χωρίς οι ίδιοι να το γνωρίζουν- απαντήσεις στις δικές μου ερωτήσεις. Σε ερωτήσεις που η σκέψη μου «βασανίζει» συνεχώς, ενώ όπως αποδεικνύεται πάντα στο τέλος, η απάντησή τους,  ήταν τόσο απλή.

Κάπως έτσι ήρθε η έμπνευση αυτού του άρθρου. Από μια φράση. Όχι μια οποιαδήποτε φράση. Μια φράση τόσο απλή που μέσα της έκλεινε όλη τη σοφία που πρέπει να έχεις αν θες να λάβεις στη ζωή αυτό που τόσο επιθυμείς.

Η ιστορία εξελίσσεται ως εξής: Ένας άνδρας βάζει στη ζωή του μια γυναίκα. Μια γυναίκα που τον έχει εντυπωσιάσει και που νιώθει ήδη υπέροχα που μαζί της περνά τόσες πολλές όμορφες βραδιές. Έχει ενθουσιαστεί όπως δηλώνει στην παρέα, όχι όμως τόσο ώστε να διώξει απ’ τη ζωή του, κάθε καβάτζα που κρατά.

Μία από εκείνες τις όμορφες βραδιές που περνά με τη νέα γυναίκα που μπήκε στη ζωή του, τη διακόπτει απότομα ένα τηλεφώνημα κι ένα μήνυμα στη συνέχεια από μία άλλη γυναίκα. Αποφασίζει να σηκώσει το τηλέφωνο σαν να μη συμβαίνει τίποτα, με δυο τρεις κοφτές φράσεις  να «διορθώσει» το πρόβλημα και να επιστρέψει στο κρεβάτι για χάδια κι αγκαλιές.

Γυρνώντας στο δωμάτιο, παρατηρεί πως η παρέα του έχει ντυθεί και χαρίζοντάς του το πιο όμορφό της χαμόγελο, ψελλίζει όλο νάζι τη φράση «Φεύγω. Δε νομίζω πως είσαι έτοιμος γι’ αυτό που έχω να προσφέρω κι έχω να προσφέρω πολλά. Αν αποφασίσεις πως τα θέλεις, ξέρεις πού θα με βρεις».

Ούτε νεύρα, ούτε φωνές, ούτε καν ενόχληση. Την αλήθεια της κι ένα χαμόγελο! Για εκείνη, αρκούσε το να δηλώσει απλά αυτό που θέλει κι ότι αυτό που γινόταν εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ήταν μια κατάσταση που η ίδια δεν επιθυμούσε να είναι μέρος της.

Δηλώνοντας αυτό που επιθυμούσε κι αποχωρώντας από εκείνο το δωμάτιο, ίσως δεν έπαιρνε αυτό που ήθελε από εκείνον τον άνθρωπο ποτέ, αλλά δε θα είχε στη ζωή της κάτι που δε θα την ευχαριστούσε.  Τόσο απλά θα έπρεπε να είναι τα πράγματα στη ζωή. Θέλω αυτό. Εσύ; Τι θέλεις εσύ;

Αν επιθυμούμε τα ίδια, μαγικά πράγματα θ’ αρχίσουν να συμβαίνουν, αν όχι, θα ξέρουμε τουλάχιστον ότι προλάβαμε το άσχημο τέλος που μοιραία θα ερχότανε. Τις περίπλοκες καταστάσεις που θα μπλέκαμε. Αυτές που παρατηρούμε όλο και πιο συχνά τον τελευταίο καιρό ν’ αποτελούν τον κανόνα στις σχέσεις κι όχι την εξαίρεση.

Άνθρωποι που έχουν αισθήματα και τα κρύβουν για να μην τρομοκρατήσουν τον δίπλα τους και χάσουν τις «κάλπικες» στιγμές μαζί του. Τις αποκαλώ κάλπικες, γιατί αν είναι αληθινές, καμιά τέτοια δήλωση, δε θα τις εξαφάνιζε. Άνθρωποι που ελκύονται  απ’ το «μυστήριο» που εκπέμπουν κάποιοι χαρακτήρες, ενώ στην ουσία, δεν είναι άλλο παρά ο φόβος του να εκδηλώσουν οτιδήποτε συναισθηματικό ή η ανωριμότητά τους.

Δεν έχουν κάτσει να κάνουν δουλειά με τον εαυτό τους. Να ξέρουν πραγματικά τι είναι αυτό που θέλουν και να το υποστηρίζουν με κάθε τους συμπεριφορά. Όλα πάνω τους, να μαρτυρούν τα θέλω τους. Όπως σ’ εκείνη τη γυναίκα! Εκείνη που θαύμασα. Της πήρε 30 δευτερόλεπτα να επαναφέρει τη ζωή της σε τάξη κι εσύ επιμένεις ακόμα ότι είναι δύσκολο να το κάνεις;

Οι άνθρωποι με δυνατές επιθυμίες, αυτοί που ξέρουν πραγματικά τι θέλουν και δε σταματούν μέχρι να το βρουν, δε λογαριάζουν κανέναν και τίποτα. Καμιά απόρριψη, κανένα διαφορετικό σενάριο, καμιά όμορφη ατάκα, δε θα τους σταθεί εμπόδιο, στην διεκδίκησή του. Κι όσο εύκολα πίστεψαν πως εσύ ήσουν αυτό, ακόμη πιο εύκολα θ’ απομακρυνθούν από εσένα, μόλις δουν πως δεν είσαι εκείνο που επιθυμούν.

Θα φορούν το παλτό τους, θα δένουν τα παπούτσια τους  και θα φεύγουν για τα καλύτερα. Θα εκθέτουν πάντα τις απαιτήσεις τους, θα φωνάζουν δυνατά  τα θέλω τους, όχι για να ενεργοποιηθεί το σύμπαν ή ο απέναντι, αλλά κυρίως για να ενεργοποιούνται οι ίδιοι. Να υπενθυμίζουν στον εαυτό τους τις δεσμεύσεις τους και να μη βαλτώνουν σε ξένα όνειρα κι απαιτήσεις άλλων.

Όταν ξέρεις τι είναι αυτό που πραγματικά θες και ζητάς, αυξάνεις τις πιθανότητες να έρθει σε σένα.  Οι απαιτήσεις της ψυχής σου είναι σημαντικές. Καθορίζουν τον τρόπο που θες να σου φερθούν και δείχνουν το δρόμο σε όσους πραγματικά τους ενδιαφέρεις, να φθάσουν σε σένα. Οδηγίες χρήσης γι’ αρχάριους.

Αρχάριους που γουστάρεις κι ελπίζεις πως θέλουν να το διαβάσουν το εγχειρίδιό σου. Εκείνοι που σε γουστάρουν πραγματκά, θα βρουν τον τρόπο να «δουλέψει» όλο αυτό. Εσύ για να τους βοηθάς, να λες πάντα τι θέλεις.  Να τους δίνεις την ευκαιρία ν’ αποφασίσουν αν θα μπορέσουν ν’ αντεπεξέλθουν στην πρόκληση του να είναι μαζί σου.

Να προσέχεις τον τρόπο όμως! Ο τρόπος που θ’ απαιτήσεις από τον οποιονδήποτε αυτό που θέλεις, είναι ίσως πιο σημαντικός κι από τα ίδια τα θέλω σου. Η γυναίκα της ιστορίας , μ’ ένα χαμόγελο και μια ειλικρινή φράση, έκανε τον άνδρα αυτόν να συνειδητοποιήσει κάτι που μέχρι πριν δεν έβλεπε. Πως βρισκόταν μπροστά στη γυναίκα  που ήθελε δίπλα του για μια ζωή. Και τη διεκδίκησε. Και την παντρεύτηκε!

Μίλα! Η ζωή έχει ανάγκη από ιστορίες με όμορφο τέλος. Μπουχτίσαμε στα «ζήσανε αυτοί στο τίποτα κι εμείς στο ακόμη πιο χάλια».

Συντάκτης: Μαριάμ Πολυγένη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη