Πονεμένο ήταν το θέμα του εβδομαδιαίου μας Poll, την προηγούμενη εβδομάδα. Το ερώτημα που σας θέσαμε αφορούσε τα πράγματα για τα οποία έχετε μετανιώσει περισσότερο στη ζωή σας, πράγματα τα οποία ενδεχομένως να εύχεστε να γυρνούσε πίσω ο χρόνος και να μπορούσατε να τα αλλάζατε. Η ανταπόκρισή σας ήταν μεγάλη και τα αποτελέσματα διαμορφώθηκαν ως εξής:

Στην κορυφή βρέθηκε η απάντηση «Όσα ποτέ δεν είπα» με ποσοστό 35,8%. Λόγια ανείπωτα, λόγια αγάπης, έρωτα, μετάνοιας ή λόγια που κάποιους θα τσιμπούσαν ή θα πλήγωναν με τη σκληράδα και την ωμότητά τους. Ξεσπάσματα που δεν κάνετε, αλήθειες που δεν ομολογήσατε, παράπονα που δεν καταθέσατε, σας τρώνε το μέσα σας και μετανιώνετε τη στιγμή που κρατήσατε το στόμα σας κλειστό και τα λόγια κλειδωμένα στην καρδιά και το μυαλό σας. Επώδυνο, τι να συζητάμε. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, λέει ο δημόσοφος λαός, αλλά το «πολλά» απ’ το «καθόλου» έχει τεράστια απόσταση. Αναρωτιέστε και κάπου-κάπου τι θα γινόταν αν είχατε μιλήσει όταν έπρεπε ή θέλατε, πόσο χειρότερα ή καλύτερα θα ήταν τα πράγματα. Σεβασμός ως προς τους άλλους, προσωπικοί φόβοι σχετικά την πιθανή ανταπόκριση ή τον πιθανό χαμό που θα έσπερναν; «Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει», αλλά, η γλώσσα που καταπίνεται, καταλήγει να τσακίζει τον κάτοχό της, τελικά.

Στη δεύτερη θέση με ποσοστό κατάταξης 28,06% συναντάμε τις χαμένες ευκαιρίες. Μετανιώνετε για τις ευκαιρίες που δεν αρπάξατε απ’ τα μαλλιά όταν σας παρουσιάστηκαν είτε αφορά τον επαγγελματικό τομέα, είτε τον ερωτικό. Ίσως επειδή δεν είχατε το απαραίτητο θάρρος ή, ενδεχομένως, την αντίληψη να καταλάβετε πως επρόκειτο όντως για πραγματική ευκαιρία. Δεν είναι και πάντα θέμα οξύνοιας, καμιά φορά είναι θέμα ωριμότητας ή απλά δεν έχουμε ακόμα φάει μερικά χαστουκάκια για να καταλάβουμε πως οι ευκαιρίες δεν είναι σαν τα τρένα, χάνουμε ένα, αλλά θα έρθει σε λίγο το επόμενο. Μετανιώσατε για της ευκαιρίες που δε δώσατε, λοιπόν, κι όπως κι οι από πάνω σας, σας καίει το γεγονός και το αναμασάτε.

Λίγο πριν το τέλος, στην τρίτη θέση με ποσοστό 28,06% δηλώσατε πως μετανιώνετε για όσα ανέχεστε κάθε μέρα. Συμπεριφορές, προφανώς, που σας μειώνουν, σας προσβάλουν και σας υποτιμούν. Είστε νοήμονα όντα για να αντιληφθείτε αυτή την κατάσταση μεν, μετανιώνετε που δεν την αλλάζετε δε. Μπορεί να είναι εκμετάλλευση στο χώρο εργασίας όπου δουλεύετε 12ωρα για μισθό πείνας ή σας φορτώνουν άλλοι τις εργασίες που δεν είναι δική σας δουλειά να διεκπεραιώσετε, μέσα στη σχέση σας, όπου ανέχεστε συμπεριφορές ελπίζοντας να είναι μια δύσκολη περίοδος ή απλά να μην αντέχετε άλλο την καθημερινή συναναστροφή με ηλίθιους που σας ανεβάζουν το αίμα στο κεφάλι. Απ’ το γείτονα που κάνει φασαρία τα ξημερώματα ως τους απολίτιστους οδηγούς που στρίβουν χωρίς να βγάλουν φλας. Όποια κι αν είναι η κατάσταση που βιώνετε, μετανιώνετε για το γεγονός ότι δεν έχετε το κουράγιο ή τη δυνατότητα να δώσετε μια κλοτσιά και να την αλλάξετε.

Στην τέταρτη θέση, ποσοστό 22,1% δηλώνει πως δεν έχει να μετανιώσει για τίποτα απολύτως. «Τίποτα, ό,τι γούσταρα το έκανα» ισχυρίζεστε και, θεωρητικά, είστε οι καλύτεροι του χωριού. Άνθρωποι με κότσια, με αυθορμητισμό και χωρίς απωθημένα να τους τρώνε την ψυχή. Άνθρωποι που μπροστά στα «θέλω» τους δε δείλιασαν, διεκδίκησαν και τόλμησαν. Τους βγήκε το ρίσκο ή όχι δεν το ξέρουμε, όμως, είναι άξιοι θαυμασμού εκείνοι που δεν άφησαν φόβους κι αμφιβολίες να τους κρατήσουν στα μετόπισθεν. Δεν είναι κι εύκολο πράγμα να αγνοήσεις υποδείξεις, συμβουλές και φωνή λογικής και να ακολουθήσεις την επιθυμία σου.

Καταληκτικά, η πλειοψηφία έχει κάτι στην καρδούλα της που την κάνει να εύχεται να ήταν αλλιώς μερικά ζητήματα και, πιθανότατα, την ευθύνη τη ρίχνει επάνω της. Η αυτογνωσία είναι δώρο για όσους την αποκτούν, είναι το πρώτο βήμα για να διορθωθούν από ‘δω και πέρα τα κακώς κείμενα. Ό,τι έγινε, έγινε, ο κόσμος προχωράει και χρονομηχανή δεν έχει εφευρεθεί. Τα παθήματα, οφείλουν να γίνονται μαθήματα κι ας προσπαθήσουμε από εδώ και στο εξής να σκαλίσουμε τον εαυτό μας και να ανακαλύψουμε τη δύναμη εκείνη που θα μας σπρώξει να μειώσουμε στο ελάχιστο τις πράξεις και τις παραλήψεις για τις οποίες ενδέχεται κάποτε να μετανιώσουμε.

Συντάκτης: Κατερίνα Δούκα
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη