Στο τέλος κάθε σχέσης, το μεγαλύτερο ερωτηματικό που σε βασανίζει και ψάχνεις απεγνωσμένα για μία απάντηση είναι εκείνο το «γιατί». Ειδικά αν έχεις νιώσει πως έδωσες πολλά περισσότερα από όσα πήρες.
Οι ερωτικές σχέσεις που στηρίζονται μόνο στο «εγώ» κι όχι στο «μαζί», χάνουν τη μαγεία τους κάποια στιγμή κι απομένει μόνο η συνήθεια κι ο άκρατος ρεαλισμός. Το καταλαβαίνεις όταν συνειδητοποιείς ότι ο άνθρωπός σου γίνεται κάτι άλλο από αυτό που είδες στην αρχή. Κι είναι δύσκολο γιατί θυμάσαι όλες τις υποσχέσεις που σου είχε δώσει. Σου είχε πει ότι κάθε μέρα θα σε ερωτεύεται όλο και πιο πολύ κι έκανε το αντίθετο. Ότι θα ήσουν η μοναδική κι απόλυτη σκέψη του, ενώ δεν ήσουν.
Είχες επενδύσει στην ιστορία σας και το ένιωθες όταν έκανες υπομονή κι έδινες συνεχώς ευκαιρίες μήπως αλλάξει κάτι. Θα ακουστεί λίγο περίεργο, αλλά ορθά έπραξες. Επειδή είχες την τόλμη και την αποφασιστικότητα να το φτάσεις ως εκεί που δεν πήγαινε άλλο.
Κανένας δε θέλει να βρίσκεται σε μια σχέση όπου τα συναισθήματα δε θα είναι αμοιβαία κι ο ένας θα αγαπάει τον άλλον παραπάνω. Όμως, στην πραγματικότητα -ευτυχώς ή δυστυχώς- πάντα θα συμβαίνει αυτό. Οι λόγοι είναι πολλοί και διάφοροι. Οι κυριότεροι είναι, ωστόσο, η επιπολαιότητα κι η ανωριμότητα του μυαλού. Η αδυναμία κάποιου να δεθεί, να δοθεί ολοκληρωτικά κι απόλυτα. Όλα αυτά από μόνα τους αρκούν για να σε πληγώσουν. Μην κατηγορείς όμως εσένα. Όσο κι αν θέλεις να ανακαλύψεις κάποια πράγματα αυτά κρύβονται καλά.
Όταν λοιπόν ο ένας απ’ τους δυο έχει κατασταλάξει για το τι ζητάει και τι είναι ικανός να δώσει, τότε θα αφήσει και τον εαυτό του ελεύθερο να το ζήσει, όπως ακριβώς το έχει φανταστεί. Και δεν είναι ο υπεύθυνος αν κάτι στραβώσει στην πορεία. Επομένως, δε χρειάζεται να μετανιώνεις για τίποτα. Έδωσες ό,τι καλύτερο είχες. Έκανες τα πάντα για να δει αυτός που ήταν δίπλα σου κάτι διαφορετικό απ’ όλα αυτά που είχε συνηθίσει ως τώρα στη ζωή του. Αγάπησες. Δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από αυτό.
Ο πόνος που θα ακολουθήσει όταν τελειώσει το παραμύθι όπου ο κακός ο λύκος είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο είναι πάντα παροδικός. Όταν πιστεύεις σε σένα, τότε είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα έρθει η στιγμή που θα βιώσεις έναν μεγάλο έρωτα που θα σε γεμίσει και θα σε σημαδέψει.
Κάθε μάθημα που παίρνεις σου δίνει όλα εκείνα τα εφόδια που θα σε βοηθήσουν να προχωρήσεις μπροστά. Οι λάθος άνθρωποι υπάρχουν απλά και μόνο για να ανοίξεις τα μάτια σου ώστε να βρεις τους σωστούς. Δε γίνεται αλλιώς και πίστεψέ με δεν είναι τόσο κουραστικό και ψυχοφθόρο όσο ακούγεται.
Εσύ θα προχωράς πάντα με ψηλά το κεφάλι. Αργότερα θα καταλάβεις ότι κέρδισες και δεν έχασες. Ο ηττημένος είναι εκείνος που κρύβεται πίσω από τις ανασφάλειές του κι είναι ανίκανος να ερωτευτεί χωρίς «πρέπει» και «μη».
Μη σταματήσεις ποτέ να πιστεύεις στον έρωτα. Η ευτυχία είναι η καλύτερη επιλογή. Τη χρωστάς στον εαυτό σου. Μη σταματήσεις να χαμογελάς απλά και μόνο επειδή βρέθηκε ένας άνθρωπος που θέλησε να σου στερήσει το χαμόγελό σου. Να ενθουσιάζεσαι ακόμα κι αν σου λένε ότι το κάνεις για χαζά πράγματα. Μη χάσεις εσένα επειδή κάποιος ζήλεψε το μεγαλείο της καρδιάς σου. Να βλέπεις πάντα το καλό.
Ο άνθρωπος που πίστεψες δε σε ερωτεύτηκε στο βαθμό που το έκανες εσύ και σε πλήγωσε. Αυτό όμως δε θα σε ακολουθεί για πάντα. Είχες τη δύναμη να ξεπερνάς άσχημες καταστάσεις πολύ πριν μπει στη ζωή σου. Έτσι θα γίνει και τώρα.
Δεν άξιζε το σεβασμό σου. Έχασε ό,τι καλύτερο μπορούσε να του συμβεί κι εσύ κέρδισες μια νέα και καλύτερη αρχή. Την ευτυχία και την ανεξαρτησία σου από κάτι που δεν είχε τίποτα να σου προσφέρει.
Η αυθεντικότητά σου επηρεάζει αυτούς που έχουν την ευκαιρία να δουν το πρωτότυπο κι όχι το αντίγραφο.
Συντάκτης: Δημήτρης Μπότης
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
