Τα παιδιά της νύχτας, λένε, έχουν μια δική τους γοητεία, ξεχωριστή. Χρόνια τώρα, ακούμε ιστορίες για εκείνα τα παράξενα πλάσματα που βρίσκονται πίσω απ’ τα μπαρ. Άλλοι θέλουν να λέγονται barmen και barwomen, άλλοι προτιμούν τον όρο bartender και προσβάλλονται όταν τους χαρακτηρίσεις διαφορετικά. Ευπρόσδεκτοι κι οι μεν και οι δε. Δεν είμαστε όμως εδώ για να κρίνουμε το επάγγελμα κανενός. Στην προκειμένη περίπτωση άλλο είναι που μας ενδιαφέρει.

Θα τους γνωρίσεις σωρηδόν και σιγά το δύσκολο στο κάτω-κάτω. Θα είναι ευγενικοί και χαμογελαστοί κι αν είσαι συχνός πελάτης θα σε κεράσουν, θα σου μιλήσουν, θα σου κλείσουν το μάτι. Είσαι στην έδρα τους κι όλη η διαδικασία γι’ αυτούς είναι παιχνιδάκι. Εσύ λοιπόν, γιατί βιάζεσαι να το χάσεις το παιχνιδάκι; Δε λέω, όλοι εκεί πίσω έχουν μια εξουσία στο χώρο τους,  είναι σούπερ ήρωες στα μάτια μας, αλλά γιατί, για ποιο λόγο δε δίνεις σημασία στην προστατευτική μπάρα που σας διαχωρίζει;

Εκτός απ’ τον προφανή λόγο που σε όλα τα ορθάδικα και μη τοποθετούνται μπάρες, υπάρχει κι άλλη μια χρησιμότητά τους. Είναι εκείνο το «warning» που πρέπει να δεις, είναι αυτό το «ου μπλέξεις» που πρέπει να σε προειδοποιήσει.

Δεν έγινα σαφής; Ας τα κάνουμε λίγο πιο λιανά τα πράγματα. Όλα εκείνα τα πλάσματα τοποθετούνται πίσω απ’ τις μπάρες γιατί κάνουν για το συγκεκριμένο επάγγελμα. Άλλοι τρομερά καλοί στη δουλειά τους, άλλοι νεράιδες και παλικάρια για να θέλεις ν’ αφήνεις όλο το μισθό σου εκεί χαζεύοντάς τους. Όλοι κι όλες τους όμως έχουν ένα βασικό χαρακτηριστικό, το «λέγειν». Λέγειν, εξουσία και γοητεία λοιπόν κι αυτομάτως αυτοί οι κύριοι κ αυτές οι κυρίες ανεβαίνουν στα μάτια μας. Όλοι έχουμε κολλήσει με κάποιον της κατηγορίας τους, πολλοί από μας τους έχουμε ερωτευτεί είτε κρυφά είτε ολοφάνερα.

Προσωπικά, καθόλου δεν τους αμφισβητώ και καθόλου δεν υποστηρίζω πως αυτό, όταν συμβαίνει είναι παράλογο. Απλά μην περιμένεις και λαγούς με πετραχήλια. Ετοιμάσου να ξεροσταλιάσεις στην μπάρα επτά μέρες την εβδομάδα. Ετοιμάσου να παρακολουθείς σαν άλλος ντετέκτιβ τα ρεπό και τις συναναστροφές του μέσα στο μαγαζί. Αν είσαι γυναίκα, ετοιμάσου να εντοπίσεις κι άλλες πολλές σαν κι εσένα να τον γλυκοκοιτάνε. Αν είσαι άνδρας, να είσαι σίγουρος πως θα δεις άνδρες όλων των ηλικιών να τη σχολιάζουν αδιάκριτα και να προσπαθούν να της κλέψουν μια κουβέντα. Δύο τα τινά, ή που θα πεθάνεις απ’ τη ζήλια σου ή που θα πιαστείς στα χέρια με κάποιον άλλο πελάτη, επειδή θεωρείς ότι ενοχλεί το προσωπικό.

Έμπλεξες ήδη; Στην πρώτη περίπτωση, αυτή της σχέσης, ετοιμάσου να γίνουν τα νεύρα σου τσατάλια. Σχολάει τα ξημερώματα και ξυπνάει το μεσημέρι. Μη σου φανεί παράξενο λοιπόν που δε θα έχει και πολύ χρόνο για σένα να διαθέσει κι επίσης μάθε να ζεις με την ανασφάλεια. Πάντα θα υπάρχει κάπως πιο αυξημένο το ενδεχόμενο να σε απατήσει γιατί πολύ απλά βρίσκεται συνεχώς ανάμεσα σε πειρασμούς.

Στη δεύτερη περίπτωση, αυτή του σεξ και μόνο σεξ, ετοιμάσου να έχεις ένα πολύ καλό κρεβάτι, το οποίο όμως ποτέ δεν προγραμματίζεις εσύ. Λίγο το πρόσχημα της δουλειάς και της κούρασης, λίγο ότι έχει το πάνω χέρι εξ αρχής, συμβάλει στο να μην ξέρεις ποτέ μα ποτέ τι σου ξημερώνει. Μ’ αυτούς τους ανθρώπους τίποτα δεν είναι δεδομένο. Η μπάρα μ’ όλα εκείνα τα μπουκάλια φορτωμένη τους χαρίζει απλόχερα τόση αυτοπεποίθηση που σχεδόν δεν αντέχεται. Θα σε κάνουν ν’ αμφιβάλλεις ακόμα και για τ’ όνομά σου, αν τους δώσεις το πάτημα. Θα ξεχάσεις ποιος είσαι και πού πας, αν δώσεις βάση σε όλα τα λεγόμενά τους.

Σε όποια απ’ τις δύο καταστάσεις κι αν βρίσκεσαι, οφείλεις να έχεις γερό στομάχι. Αν δεν έχεις, καλά θα κάνεις να φύγεις το συντομότερο. Και κυρίως για σας που προβλέπετε ότι έρχεται το «κακό», κάντε λίγο κράτει. Ή χαλαρώστε στα τέρματα κι απολαύστε το ή αφήστε τους να πάνε στο καλό κι ασχοληθείτε με κάτι άλλο που δουλεύει το πολύ μέχρι τις 10 μ.μ.

Δεν είναι ότι είναι κακά παιδιά, όχι, τα παιδιά της νύχτας έχουν καρδιά μάλαμα κι ειδικά για τους δικούς τους ανθρώπους σκίζονται. Τα νύχια όμως και τα δόντια είναι πάντα σε εγρήγορση για να μπορούν να προστατεύουν οι ίδιοι τον εαυτό τους απ’ τις κακοτοπιές που πάνε πακέτο με τη νύχτα. Είναι απαραίτητο να κρατάνε πάντα κάτι για τον εαυτό τους, αν θέλουν να επιβιώσουν.

Ίσως να είναι οι καλύτεροι φίλοι που θα μπορούσες να έχεις αλλά σίγουρα δεν αντέχουν στην πίεση, στην γκρίνια και τη δηθενιά. Τα έχουν όλα αυτά να τα πιουν στο ποτήρι κάθε βράδυ, είναι από μόνη της η δουλειά τους ένα μεγάλο ζόρι και δε χρειάζονται κι άλλους μπελάδες στο κεφάλι τους. Είναι τα παιδιά του «γιατρού» χωρίς το χαρτί κι εξαρτάται από σένα πώς θα διαχειριστείς την τρέλα τους κι αν εν τέλει θα καταφέρεις να τους κερδίσεις.

Συντάκτης: Ντέμη Κάργατζη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη