Το σεξ, όπως και καθετί άλλο ιερό ακολουθεί μία ιεροτελεστία. Γνωριμία με τον σύντροφο, κρεβάτι, προκαταρκτικά, σεξ. Υπάρχουν όμως κι αυτοί οι λίγοι, οι οποίοι πάνε κόντρα στο κατεστημένο, καταρρίπτουν κάθε νόμο, δημιουργούν το δικό τους κίνημα και λένε όχι στα προκαταρκτικά. Ε λοιπόν ναι, δεν αρέσουν σε όλους.
Φτάνοντας στο κρεβάτι με κάποιον, είσαι σίγουρος για το τι θα προηγηθεί πριν το κυρίως θέμα, είναι κάτι σαν νόμος. Όμως ποιος ορίζει νόμους, ποιος ορίζει τι είναι σίγουρο και τι όχι, ποιος βάζει κανόνες σε ένα παιχνίδι που είναι ίσως το πιο ελεύθερο από όλα; Ποιος λέει τι είναι σωστό και τι όχι; Αυτό το παιχνίδι δε συνοδεύεται με κώδικες, βασίζεται καθαρά στις επιθυμίες των δύο πρωταγωνιστών. Αν αυτές συμπίπτουν τόσο το καλύτερο.
Και τα δύσκολα εμφανίζονται όταν ό ένας απ’ τους δύο είναι λάτρεις των προκαταρκτικών, ενώ ο άλλος είναι επαναστάτης. Όταν ο ένας θέλει να παίξει με το σώμα του άλλου πριν ενώ ο άλλος απαιτεί την άμεση επαφή.
Θα μπορούσαμε να πούμε πως τα προκαταρκτικά είναι ο τρόπος για να διεισδύσεις στον εγκέφαλο του ανθρώπου που έχεις απέναντί σου –ή από κάτω σου–, είναι ένας τρόπος να αντιληφθείς αν μπορείς να ικανοποιήσεις τον σύντροφό σου πριν καν έρθετε στην πραγματική επαφή.
Υπάρχουν άνθρωποι που ικανοποιούνται κα μόνο με την ηδονή που σου προσφέρουν αποκλειστικά με τα δάχτυλά τους ή το στόμα τους. Ικανοποιούνται μόνο και μόνο με τη σκέψη ότι σου προσφέρουν έναν οργασμό δίχως συνουσία.
Υπάρχουν όμως κι οι επαναστάτες που δεν ευχαριστιούνται με foreplay, δεν τους εξιτάρει η αναμονή και το όλο παιχνίδι, δεν τους φτιάχνει το όλο θέμα «παίζω με τον σύντροφό μου». Κι ίσως αυτό ακούγεται εγωιστικό κι ατομιστικό, αν σκεφτείς ότι το σεξ αν μη τι άλλο είναι μια συνεργασία. Αλλά εδώ θα διαφωνήσω, εγωιστικό δεν είναι να μη γουστάρεις τα προκαταρκτικά, εγωιστικό είναι να μη σέβεσαι τα θέλω και τα δε θέλω του συντρόφου σου, όποια κι αν είναι αυτά. Είτε είναι φαν των προκαταρκτικών είτε δεν είναι.
Αλλά ας επανέρθουμε στο θέμα μας, αυτοί που δε γουστάρουν τα προκαταρκτικά δεν είναι ότι δε θέλουν να ικανοποιούν τον σύντροφό τους κι ότι αναζητούν μόνο την ικανοποιήση του πιο κτηνώδες ενστίκτου τους, απλά δε βρίσκουν ευχαρίστηση στο όλο concept.
Δε γουστάρουν τα προκαταρκτικά, κι έχουν κι αυτοί τους λόγους τους. Η ανασφάλεια και το γεγονός ότι κάποιος μπορεί να μη νιώθει άνετα με το σώμα του μπορεί να είναι ένας λόγος ή μπορεί πολύ απλά να μην τους αρέσει όλο το σετ των προκαταρκτικών, γιατί είναι ανυπόμονοι ή γιατί το πάθος έχει χτυπήσει κόκκινο σε τέτοιο σημείο που δεν αντέχουν ούτε μισή στιγμή. Don’t judge.
Οι στασιαστές μας λοιπόν προτιμούν να δίνουν το εκατό τοις εκατό του εαυτού τους στο σεξ, προτιμούν να βγαίνουν απ’ τα όριά τους εκείνη τη μοναδική στιγμή. Πειραματίζονται κατά τη διάρκεια της συνουσίας, ανακαλύπτουν το σώμα του παρτενέρ τους την ώρα που αυτό είναι ενωμένο με το δικό τους. Αυτοσχεδιάζουν και βρίσκουν καινούργιους τρόπους για την ευχαρίστηση του συντρόφου τους, έτσι ώστε η απουσία των προκαταρκτικών να μη γίνει καν αντιληπτή.
Ωστόσο, ό,τι και να λέμε, δεν υπάρχει σωστό στο σεξ ούτε υποχρεωτικά προκαταρκτικά. Δεν υπάρχει κάποια ακολουθία που μερικοί την τηρούν ενώ κάποιοι άλλοι όχι. Υπάρχει μόνο το σώμα του ενός και το σώμα του άλλου, το τι θα ακολουθήσει είναι στο χέρι του καθενός.
Επιμέλεια Κειμένου Δέσποινας Τάμπου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Δέσποινα Τάμπου
