Εξοπλίσου με υπομονή όταν εμφανιστεί στο κρεβάτι σου εκείνος ο εραστής που έχει βάλει σκοπό του να κάνει τα πάντα, προκειμένου ν’ ανεβάσει τη σεξουαλική σου διάθεση στα ύψη. Άσχετα αν, στο τέλος, αυτός ο υπερβολικός ζήλος θα οδηγήσει σε μονοπάτια αυτό-ικανοποίησης, με τα νεύρα σου να χτυπάνε κόκκινο.

Είναι εκείνη η στιγμή που αισθάνεσαι μια έντονη αδιαθεσία, νευρικότητα ή θυμό, έχοντας εμφανίσει όλα τα σημάδια μία αρνητικής αντίδρασης στη σεξουαλική σου δραστηριότητα. Τόσο αρνητική, που είναι ικανή να προδώσει τον ανικανοποίητο εαυτό σου.

Σε σκοτώνει η υπερβολή, σε τέτοιο βαθμό όπου ο ερεθισμός σου δεν μπορεί να κρατηθεί ούτε ένα λεπτό ανάμεσα σε μπερδεμένα παιχνίδια και προσπάθειες ανακάλυψης νέων σεξουαλικών δεδομένων. Απ’ εκείνων που ακόμα προσπαθείς να καταλάβεις αν περιέχονται μέσα στις σελίδες του Κάμα Σούτρα ή απλά αποτελούν μία ακόμη επινόηση της στιγμής για ένα τρελό και διαφορετικό κρεβάτι.

Τόσο τρελό που ο ιδρώτας πέφτει εκνευριστικά επάνω σου, βιώνοντας το μαρτύριο της σταγόνας, τη στιγμή που προσπαθείς να βρεις τη χαμένη κορύφωσή σου. Και κοιτάς το ταβάνι κι απορείς πώς γίνεται να χτυπιέται κάποιος τόση ώρα χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Και στην τελική, υπάρχει κάτι επάνω σου που δηλώνει ότι ψάχνεις για κουνελίσιες καταστάσεις;

Ποιος μίλησε για απόλαυση και διάρκεια για πολύ περισσότερο; Ποιος μίλησε για σεξ χωρίς προηγούμενο; Εντάξει, καλό το άγριο και σκληρό μερικές φορές, αλλά είναι απίστευτα εξαντλητικό να έχεις χαθεί ανάμεσα σε αναζητήσεις για στάσεις με διάρκεια, για τις καλύτερες που φέρνουν οργασμό,  γι’ αυτές που θέλουν ή δε θέλουν τα δύο φύλα και φυσικά για τις τάσεις άνοιξη-καλοκαίρι.

Κι εκεί που όλα σε προδιαθέτουν για ένα τέλειο κρεβάτι –ή αυτοκίνητο ή όπου άλλου βολέψει, δε μας πειράζει– συνειδητοποιείς ότι η κορύφωση δεν έρχεται μέσα σε κείνα τα εξαντλητικά λεπτάκια.

Κι η βόμβα είναι έτοιμη να εκραγεί γιατί εκεί που ήλπιζες ότι το doggy style –στα τέσσερα, if you know what I mean– θα σε λύτρωνε απ’ το μαρτύριό σου μέχρι να πεις κύμινο, ξαφνικά, βρίσκεσαι on top. Δεν προλαβαίνεις να πάρεις τον έλεγχο και τα πόδια βρίσκονται στο κεφάλι. Ιεραποστολικό σκέφτεσαι.

Κλασικό, βαρετό, λίγο συνηθισμένο και μπανάλ, αλλά επειδή μια κούραση περνάει το κορμί σου κι ο ερωτισμός είναι ακόμα στα πάνω του, δίνεις μια δεύτερη ευκαιρία –στον εαυτό σου κυρίως– και παίρνεις μία στάση «αγκαλιάς» ή στάση συμμετοχής -όπως λένε αυτή στα πλάγια. Κι αποτέλεσμα κανένα.

Κοιτάς το ρολόι στο χέρι σου διακριτικά. Γουρλώνεις τα μάτια σου σ’ εκείνο το τικ-τακ του ρολογιού που προδίδει ένα βλέμμα γεμάτο σκέψεις και μετανιώνεις γι’ εκείνα τα προκαταρτικά που ξεκίνησες, χωρίς να φανταστείς ότι έμπλεξες με τον Michael Jordan του σεξ. Κι αναρωτιέσαι αν έκανες κάτι λάθος.

Αν έδωσες την εντύπωση ότι ήθελες να αναπαραστήσεις μία super hot κινηματογραφική ερωτική σκηνή ή να ζήσεις στιγμές μιας γάτας που πηδάει απ’ έναν καταρράκτη καταλήγοντας να γίνει μία ακόμα μπαλαρίνα –νέες στάσεις στο σεξ είναι, μην μπερδεύεσαι– σαν μία άλλη προσωπικότητα-λάστιχο, που δεν μπορεί να αποφύγει τις κράμπες, γιατί ξέχασες την τελευταία φορά που γυμνάστηκες, σίγουρα το έχεις μετανιώσει.

Κι εκεί που η ηδονή ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπό σου, έφτασες να αποχαιρετάς τον οργασμό. Ίσα ίσα που νιώθεις κάτι. Ακόμα κι αυτό το ελαφρύ χτύπημα στην πλάτη του εραστή σου –σαν τις λέξεις που δεν μπορούν να πουν «άσ’ το, μην κουράζεσαι άλλο»– ενώ αυτός δίνει τη μάχη του, σου φαίνονται μαρτύριο.

Κι ο ιδρώτας εξακολουθεί να τρέχει, ενώ εσύ προσπαθείς να ταξινομήσεις στο μυαλό σου το πρόγραμμα της αυριανής ημέρας. Και κάπου εκεί, ανάμεσα στην υπερβολή και τη διαρκή εναλλαγή των στάσεων, ήρθε κι η κορύφωση. Όχι, όμως, η δικιά σου.

Τουλάχιστον νιώθεις την ικανοποίηση ότι έπεσαν οι «τίτλοι τέλους». Κι ήρθε η στιγμή της αξιολόγησης. Του βγάζεις το καπέλο και προσπαθώντας να δώσεις ένα θετικό στοιχείο, σκέφτεσαι ότι έχεις να κάνεις μ’ έναν «επαγγελματία» του σεξ.

Τόσο επαγγελματία που ήρθε η στιγμή να σου αποδείξει, πώς ένας δεύτερος γύρος μπορεί να γίνει απίστευτα «βασανιστικός» κι «εκδικητικά» ερωτικός, άνευ συζητήσεων, προκειμένου να σε ικανοποιήσει.

Ακόμα κι αν δεν υπάρχουν δυνάμεις, θα πρέπει να καταλάβει, ότι το «69» δεν πάει απαραίτητα μαζί, αλλά και μόνο του. Απλά μπορεί να διαλέξει. Ανάμεσα στο έξι και το εννιά. Έτσι, βρε παιδί μου, για το «τιμής ένεκεν», που λεν’ και στο χωριό μου.

 

Συντάκτης: Αναστάσιος Καλλίας
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη