Δε θέλουμε να κάνουμε σεξ πια με παιδάκια, με ανθρώπους συναισθηματικά ανώριμους που δεν ξέρουν να εκτιμούν την πράξη. Που γι’ αυτούς είμαστε μόνο ένα σώμα για εκτόνωση, μία στύση κι ένας τρόπος να ξεσπάσουν τις ερωτικές ανάγκες τους. Όχι, δε ζητάμε αγάπες και λουλούδια απαραίτητα· κι εμείς έχουμε ορμές και στιγμές που χρειαζόμαστε μόνο να ξεδώσουμε και να εκφραστεί το σώμα μας. Αυτό που θέλουμε όμως είναι η ερωτική πράξη να γίνεται σωστά.

Το σεξ δεν είναι παθιασμένα φιλιά για λίγο, γδύσιμο, πέντε λεπτά προκαταρκτικά και μετά έλα διείσδυση να τελειώνουμε. Δε λέμε, καλό κι αυτό μερικές φορές όταν δεν υπάρχει πολύς χρόνος, αλλά ο κανόνας για το τι μας αρέσει πραγματικά είναι άλλος. Το σεξ είναι σύνδεση σωμάτων και μυαλών και -ξανά- δε μιλάμε για έρωτες, αλλά ξεκάθαρα για την ένωση.

Δε χρειαζόμαστε να μας αποκρυπτογραφήσετε ή να μας «γαμήσετε» το μυαλό αν δε θέλουμε σχέση μαζί σας, αλλά όλοι μας τρελαινόμαστε όταν υπάρχει χημεία, όταν μιλάμε κατά τη διάρκεια του σεξ, χωρίς καν να βγάζουμε κουβέντες, απλώς με τις κινήσεις, τα βλέμματα και την ταχύτητα να καθοδηγούν και να πλάθουν οργασμούς.

Η προετοιμασία να ξεκινάει απ’ τις ματιές και τις υποσχέσεις μέσα τους. Να λέμε τι θέλουμε να κάνουμε ο ένας στον άλλον μόνο με τα μάτια, μόνο με την εκφραστικότητά τους ν’ ανάβουμε και να μας ανάβουν, να καβλώνουμε. Με τα βλέμματα ν’ ανάψουν οι σπίθες και με σταθερά βήματα σιγουριάς να έρθουμε μύτη με μύτη, αλλά να μην αγγιχτούμε. Να είμαστε αντικριστά κι η ανυπομονησία, η ανάγκη να αυξάνεται ανάμεσα στα σώματά μας, η επιθυμία να μεγαλώνει κι οι ανάσες να δυσκολεύουν, το στομάχι να σφίγγεται και μόνο ένας δαίμονας να ξέρει πώς κρατιόμαστε και δε χιμάμε. Αλλά κρατιόμαστε γιατί εκτιμούμε την πράξη, τη διαδικασία κι όσα έχει να προσφέρει.

Αγγίζουμε και μας αγγίζουν. Η  λαχτάρα σχεδόν ηλεκτρίζει τα δάχτυλα κι είναι φανερό ότι θέλουμε ο ένας τον άλλον. Θέλουμε σεξ, μα το θέλουμε με τον άνθρωπο που έχουμε απέναντί μας, θέλουμε να μπούμε σ’ αυτόν ή να μπει αυτός μέσα μας, θέλουμε το σώμα μας να ενωθεί με το δικό του, όχι απλώς να ενωθεί. Κι αυτό βγαίνει, νιώθεται, και μας ανάβει και τους δύο. Τα χείλη κινούνται με ένταση, αλλά με αιτία το πάθος, όχι μονάχα τον πόθο, κι έπειτα μένουν να αιωρούνται ίσα που ν’ αγγίζουν δέρμα.

Το χνώτο κάνει τη διέγερση να φτάνει σε ουρανούς κι ένα ελαφρύ γλείψιμο αρκεί βογκητά ν’ ακουστούν. Η φαντασία γεννά τρόπους να ερεθίσουμε, παιχνίδια ερωτικά και βασανιστικά που κάνουν το στήθος έτοιμο να εκραγεί και κραυγάζουμε, ουρλιάζουμε για την αποκορύφωση, παρακαλάμε και λατρεύουμε κι οι δύο τον έλεγχο και την παράδοση στον άλλον.

Κι όταν έρθει η στιγμή της σύνδεσης, όταν τα κορμιά γίνουν ένα, όταν τα πόδια κλειδώνουν και τα ζώα ξεφεύγουν απ’ τα κλουβιά τους, όταν μετατραπούμε σε αρπαχτικά των αισθήσεων, όταν χέρια και νύχια αρπάζουν με τους πόρους να τρελαίνονται απ’ την ιδρωμένη χημεία, όταν τα δόντια βυθίζονται στο δέρμα κι η γλώσσα γεύεται, όταν οι αναστεναγμοί, τα βογκητά, τα ονόματά μας χαϊδεύουν σεξουαλικά τ’ αυτιά, όταν οι μυρωδιές των σωμάτων μπλέκονται με εκείνες του σεξ και καβλώνουν τη σκέψη, όταν τα μάτια δε χορταίνουν τη θέα του κινούμενου σώματος που εκείνες τις στιγμές μας ανήκει, τότε η αποκορύφωση θα έρθει και θα είναι ταυτόχρονη κι ιδανική και θα φαντάζει πως διαρκεί και διαρκεί και δεν τελειώνει ποτέ. Ο ένας να χάνεται στο ξέσπασμα και την ανακούφιση του άλλου κι αυτό να είναι πιο ερεθιστικό από πολλά πράγματα.

Θέλουμε ανθρώπους που δεν είναι αγοράκια ή κοριτσάκια που απλώς θέλουν να πηδήξουν και να πηδηχτούν. Κάποιους που απλά προσθέτουν άλλον έναν αριθμό στο μπλοκάκι με το σκορ τους. Θέλουμε άτομα που λόγω ωριμότητας κι εμπειρίας ξέρουν να εκτιμούν το σεξ και δεν είναι «βουλιμικοί» μ’ αυτό, που δε θέλουν να φάνε, μόνο γιατί πεινάνε. Όχι, θέλουμε να γευόμαστε και να γεύονται κι οι άλλοι, να είμαστε μαζί σ’ αυτό. Σύντροφοι έστω και για λίγες ώρες, αλλά σύντροφοι.

 

Συντάκτης: Μαρία Α. Καρμίρη
Επιμέλεια κειμένου: Αναστασία Νάννου