Η ερωτική πράξη αυτή κάθε αυτή έχει μια μορφή ιεροτελεστίας, αρχίζει φέρνοντας τα δύο σώματα σε επαφή σε έναν κόσμο περιπλάνησης και τελειώνει με τον ύψιστο χαιρετισμό στη σαρκική ικανοποίηση.

Κάπου εκεί παρουσιάζεται και μια ερωτογενής ζώνη που όταν πρωτογνωρίζεις τον έρωτα την προσπερνάς, αλλά αργότερα συνειδητοποιείς την αξία της και την τιμάς με τη δέουσα προσοχή. Μιλάω φυσικά για την ερωτογενή περιοχή του αφτιού. Μία περιοχή που την γνωρίζεις άθελά σου ή εν γνώση σου μέσα από όλες σου τις αισθήσεις. Θα νομίζεις ότι αυτό σημαίνει πως όλα αρχίζουν απ’ την ακοή, μα κανείς λάθος.

Όλα αρχίζουν απ’ την όραση καθώς τα μάτια συναντούν τη γυμνή σάρκα στους πρώτους ψαλμούς αυτής της ιεροτελεστίας. Σύντροφοι στα αστραφτερά από επιθυμία μάτια είναι και τα αφτιά. Είναι εκεί για να δέσουν την έκφραση της επιθυμίας για αυτοσυγκράτηση, αλλά κι αυτήν του ανεξέλεγκτου οργασμού που αναμένεις για να ζήσεις. Η όραση είναι εκεί για να χαρτογραφεί κάθε κοιλάδα της σάρκας, αλλά και το κάθε όρος της για τις επόμενες αισθήσεις που θα ακολουθήσουν.

Στη συνέχεια έχουμε δύο αντίπαλα στρατόπεδα που παλεύουν για την κατάκτηση της δεύτερης θέσης. Απ’ τη μία πλευρά είναι η όσφρηση κι απ’ την άλλη η αφή. Η αλήθεια είναι πως είναι στο χέρι του καθενός ποια θα κυριαρχήσει πρώτα. Θα είναι η όσφρηση που θα αντιληφθεί τις επιθυμίες μέσα από μια μυρωδιά; Αυτήν που μερικές φορές ξεκινά πίσω απ’ το αυτί. Εκεί στα περίχωρα του λαιμού που κανείς μπορεί να πάρει τζούρες απ’ το πιο μεθυστικό άρωμα.

Ή μήπως θα προλάβει η αφή να τρέξει πρώτη; Αν το πρώτο βήμα είναι γρήγορο δε χρειάζεται να είναι και τα υπόλοιπα. Η αφή μετά το πρώτο άγγιγμα μπορεί να βιαστεί και να οδηγήσει σε ένα φιλί. Εκεί θα χρειαστεί να πιάσει το πρόσωπο απαλά για να βρεθούν τα χείλη σε απόσταση αναπνοής. Θα το κάνει όμως με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι όσο πιο στοργικό γίνεται, κρατώντας παράλληλα και μια μικρή δόση βαρβαρότητας.

Εκεί η αφή θα φτάσει να ακουμπήσει το αφτί και να πρωτογνωρίσει –λίγο επιπόλαια, αλλά και βιαστικά καθώς απομακρύνεται ξανά– την ασυνήθιστα απαλή αίσθηση του βολβού του αφτιού. Μα αρκεί για να τη γοητεύσει και γυρίζει πίσω να το επαναλάβει, καθώς τα χείλη συμφωνούν με τη σειρά τους στη χημεία αυτή. Παίζει, μα και με βούληση υπεύθυνου ενήλικα υπογράφει επάνω στο βολβό με ένα απαλό χάδι «σε θέλω».

Και τη σκυτάλη αναλαμβάνει η γεύση, καθώς τα χείλη στρέφουν αλλού την προσοχή τους και βομβαρδίζουν το λαιμό κι όλα τα ευαίσθητα σημεία γύρω απ’ το αυτί με μια καυτή ανάσα, αλλά και τα ανανεώνουν με λίγα δροσερά φιλιά. Από αυτά που γεμίζουν ρίγος το κορμί κι αναστατώνουν απροκάλυπτα δύο σώματα.

Εν τέλει φτάνεις στην ακοή που το αφτί έχει την πρέπουσα δύναμη ελέγχου, μα εδώ αντί για θύτης γίνεται θύμα των γεγονότων. Κι αυτό γιατί ένας βαθύς αναστεναγμός και δύο ψιθυριστές λέξεις αρχίζουν κι εμφανίζουν σημάδια του υψίστου χαιρετισμού του οργασμού. Το σώμα παλεύει σιγά-σιγά σε ένα ατελείωτο πήγαιν’ έλα, μπρος πίσω στη θέση, αλλά και στην αποκορύφωση.

Η ερωτική πράξη αυτή καθ’ αυτή έχει μια μορφή ιεροτελεστίας. Παίξε, λοιπόν, με το αφτί μου κι άσε τις αισθήσεις να καθοδηγήσουν το ταξίδι. Η θέα του ως τρωτό σημείο, η μυρωδιά που βρίσκει καταφύγιο πίσω απ’ αυτό, η αφή σε ένα απαλό χάδι που στοιχειώνει γοητευτικά ένα στοργικό φιλί, η γεύση της αποκορύφωσης μέσα σε ένα ελαφρύ, αλλά βάρβαρο συνάμα δάγκωμα του λοβού, φτάνουν ώστε ο ένας αναστεναγμός να γίνει ο σάκος του Αιόλου που κρύβει μέσα του όλον τον αέρα ενός οργασμού.

Μην το φοβάσαι και παίξε με το αφτί μου.

Συντάκτης: Βασίλης Δημόπουλος
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη