Ο έρωτας λένε είναι σαν το κρυφτό. Παίζεις μέχρι να βαρεθείς και με ένα σφύριγμα το παιχνίδι ξεκινάει απ’ την αρχή. Νέοι κανόνες, νέο μέτρημα. Και πάλι κάνουμε άσκοπους κύκλους ψάχνοντας ο ένας τον άλλον και μετά πάλι βαριόμαστε και τελειώνει το παιχνίδι μέχρι να ακουστεί το σφύριγμα.

Κάπως έτσι είναι και στην πραγματική ζωή. Μερικούς θα τους ψάχνεις και δε θα τους βρίσκεις, άλλοι θα είναι μπροστά στα μάτια σου κι εσύ θα επιλέξεις να μην τους δεις. Μερικούς θα τους κυνηγάς και θα τους πιάνεις κι άλλοι θα σου ξεφεύγουν. Ένα ατελείωτο παιχνίδι, που όσο περισσότερο χάνεις, τόσο περισσότερο αναζητάς τη νίκη.

Θα χάσεις μία, δύο, τρεις, πέντε. Θα πάρεις τα μαθήματά σου και θα γίνεις σοφότερος. Θα αλλάξεις ή μπορεί να μείνεις κι ίδιος. Αναγκάζεσαι να ζήσεις ένα ατελείωτο παιχνίδι που τις περισσότερες φορές δεν ελέγχεις ο ίδιος κι όσες φορές κι αν επιλέξεις να παίζεις δίκαια, σχεδόν ποτέ δε σου εξασφαλίζεται η νίκη. Βλέπεις, υπάρχουν κι εκείνοι που έμαθαν να κλέβουν στα παιχνίδια, οπότε τους είναι εύκολο να κερδίζουν και να παρατάνε το παιχνίδι στη μέση όποτε το γουστάρουν.

Επιλέγεις να είσαι με έναν άνθρωπο, κάνεις σχέδια μαζί του, αποκτάς συναισθήματα, ώσπου έρχεται μια μέρα κι ένα μήνυμα του τύπου «Δε φταις εσύ, φταίω εγώ» ή μία κλήση λίγων λεπτών και μερικά μασημένα και χιλιοειπωμένα λόγια χάνεις τη γη κάτω απ’ τα πόδια σου κι αναρωτιέσαι τι σκατά έφταιξε. Τα ξαφνικά κανείς δεν τα άντεξε.

Η αλήθεια είναι ότι μπορεί να ήσουν προσγειωμένος άνθρωπος και να μην πίστευες στο «Ζήσαμε εμείς καλά κι αυτοί καλύτερα», αλλά όπως και να το κάνεις, έφτασες σε σημείο να κάνεις όνειρα με αυτόν τον άνθρωπο και δεν έχει σημασία κατά πόσο μικρά ή μεγάλα ήταν.

Ζήσατε όμορφες στιγμές, γελάσατε, κάνατε έρωτα, τσακωθήκατε και πάλι απ’ την αρχή. Μπορεί να πήγαν χίλια πράγματα στραβά, αλλά κάτσε, ρε φίλε, δεν μπορείς να εξαφανίζεσαι τόσο εύκολα, χωρίς να μπεις καν στο κόπο να δώσεις εξηγήσεις. Ποιος σου έδωσε αυτό το δικαίωμα; Κανείς. Μόνος σου το πήρες.

Και αν σε θεωρώ μία φορά μαλάκα, που με την πρώτη δυσκολία φεύγεις, στην πραγματικότητα είσαι χίλιες φορές περισσότερο όταν το κάνεις παραπάνω από μία φορά. Βέβαια, δε φταις μόνο εσύ. Συνεργός στο έγκλημα είναι κι εκείνος που σε δέχεται πάλι πίσω, που για χιλιοστή φορά συγχωρεί και ξεχνάει. Αλλά τι να το κάνεις; Είναι μερικοί που το έχουν τόσο πολύ στα λόγια, ικανοί να σου προκαλέσουν απώλεια μνήμης κι εσύ πάλι με την ίδια θέληση πέφτεις στα δίχτυα τους.

Και πες, την πρώτη φορά, εντάξει, θα έρθει εύκολα η δεύτερη ευκαιρία. Εξάλλου, αν κάτι δεν πήγε καλά, να ξέρεις ότι κι οι δύο φταίνε. Κάνεις λίγο τα στραβά μάτια, συζητάς λίγο περισσότερο, βρίσκεις κάπου τη λύση. Και ναι, όλοι έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν λίγο χρόνο, δεν ξέρεις ο καθένας τι μπορεί να σκέφτεται. Μερικά πράγματα τα δικαιολογείς, μέχρι ένα σημείο όμως.

Αλλά όχι. Είσαι μαλάκας όταν ξέρεις πως τα πισωγυρίσματα δεν είναι για κανέναν κι εσύ επιλέγεις να το κάνεις. Γιατί είναι ψυχοφθόρο να έχεις έναν άνθρωπο στη ζωή σου, ο οποίος πήρε αυθαίρετα το δικαίωμα να σε βασανίζει με το να έρχεται και να φεύγει όποτε του καπνίσει. Είσαι μαλάκας για χίλιους λόγους.

Επειδή δε σέβεσαι το γεγονός ότι βρέθηκε ένας άνθρωπος, που σου έδειξε έστω και λίγη αδυναμία κι εσύ αποφάσισες να την εκμεταλλευτείς. Γιατί θεώρησες τα συναισθήματα του άλλου δεδομένα, οπότε σου φάνηκε σωστό να τα σβήνεις και να τα αναζωπυρώνεις όποτε εσύ θελήσεις. Γιατί βλέπεις τους ανθρώπους ως μαριονέτες που μπορείς να τις κουνήσεις όπως κι όποτε εσύ γουστάρεις, χωρίς να τους υπολογίζεις.

Είσαι μαλάκας γιατί κατέτασσες από μόνος σου τον εαυτό σου σε αυτή τη κατηγορία, γιατί μάλλον αυτό είναι της μόδας. Κρύβεσαι πίσω απ’ το προσωπείο του άνετου και δεν αντιμετωπίζεις τους πραγματικούς σου δαίμονες. Δεν μπορείς καν να παραδεχτείς στον εαυτό σου ότι έγινες αυτό που είσαι μόνο και μόνο επειδή κι εσύ πληγώθηκες.

Έχεις μάθει να κρύβεσαι πίσω από ψεύτικες σχέσεις και να τις τελειώνεις μέχρι εκεί που δεν μπορείς να πληγωθείς ο ίδιος, γιατί στην πραγματικότητα δε σε παίρνει. Έχεις μάθει να εξαφανίζεσαι απ’ τις ζωές των άλλων μόλις δεις το κάτι παραπάνω και να επανέρχεσαι όταν ο άλλος έχει ηρεμήσει, μόνο και μόνο για να πάρεις την ευχαρίστηση πως με ένα μήνυμα μπορείς να τα κάνεις όλα πουτάνα.

Μάθε, όμως, πως οι άνθρωποι δεν είναι έτσι, ούτε μπορείς να μπουκάρεις στη ζωή τους όποτε γουστάρεις. Μάθε να αντιμετωπίζεις τους φόβους σου και στηρίξου στο «προσπαθώ» κι όχι στο «φεύγω».

Συντάκτης: Χριστίνα Νικολοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη