Αλλεργία στις δεσμεύσεις

Όλοι μας, σε κάποια φάση της ζωής μας, αρνηθήκαμε δεσμούς και δεσμεύσεις. Για προσωπικούς λόγους, ο καθένας αποφάσισε για μία περίοδο να αποστασιοποιηθεί απ’ το φαινομενικό «κλουβί» των σχέσεων και να συνεχίσει μοναχός την πορεία του. Νιώσαμε την ανάγκη να βιώσουμε την απόλυτη ελευθερία μέσα απ’ τη μοναχικότητα. Όμως, υπάρχουν κάποιοι ανάμεσά μας οι οποίοι έχουν αποκηρύξει τις δεσμεύσεις κι αρνούνται πεισματικά να πέσουν «θύματα» των αλυσίδων των συντρόφων τους.

Δέσμευση είναι η ανάληψη υποχρεώσεων. Συστηματικοί κανόνες για να ακολουθηθούν κατά γράμμα απ’ το δεσμευμένο. Ως γνωστόν, οι σχέσεις έχουν άπειρους κανόνες, οι οποίοι για τους περισσότερους είναι υπερβολικοί, αλλά βρίσκουν τη χρυσή τομή. Οι ασυμβίβαστοι, αδέσμευτοι είναι όσοι δεν αντέχουν την πίεση, τη νοοτροπία ή την ουσία των κανόνων.

Πάρε για παράδειγμα τα «ελεύθερα πουλιά». Βέβαια, αυτή η ονομασία είναι ξεπερασμένη και γι’ αυτό το λόγο βρήκαμε μια πιο ευφάνταστη. Τα «αρπακτικά», άντρες και γυναίκες, είναι οι τύποι που ονειρεύονται μια εργένικη ζωή όπως του Charlie Sheen, χωρίς τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα. Η απόλυτη ελευθερία αποτελούμενη από ξίδια, σεξ και καταχρήσεις στον υπέρτατο βαθμό. Πιο πολύ από όλους αγαπάνε τον εαυτό τους, χαρίζοντάς του μέγιστες απολαύσεις. Όσο περισσότεροι σεξουαλικοί παρτενέρ, τόσο πιο πλήρεις νιώθουν και φροντίζουν να το δείχνουν, να το φωνάζουν με κάθε ευκαιρία. Κοροϊδεύουν κάθε φίλο τους σε σχέση, παρομοιάζοντάς τον με αλυσοδεμένο κρατούμενο που σπάει πέτρες στα κάτεργα.

Στην πιο ήπια μορφή, ακολουθούν οι γαμοφοβικοί. Ο γάμος, στο μυαλό τους, φαντάζει με κελί φυλακής, με τη μόνη διαφορά ότι στη φυλακή θα είχαν περισσότερες πιθανότητες να κάνουν σεξ. Μπορεί να έχουν δεσμό για πολλά χρονιά, όμως τα σκαλιά της εκκλησίας τα ανεβαίνουν μόνο την Ανάσταση. Μόνο που ακούνε για γάμους και παιδιά, τους λούζει κρύος ιδρώτας. Πρωταθλητές στα 100 μέτρα «στρίβειν δια του αρραβώνος». Νιώθουν πως δεν είναι ικανοί ή είναι πολύ νέοι για να αναλάβουν τέτοιες ευθύνες. Φοβούνται να κάνουν το μεγάλο βήμα, έχουν τρομάξει από όλες τις ιστορίες παντρεμένων που έχουν ακούσει για «ευνουχισμένους» άντρες και καταπιεσμένες γυναίκες.

Και για το τέλος έμειναν οι καλύτεροι, οι «Δεν είμαι εγώ για σχέση». Αυτοί είναι κι οι χειρότεροι. Είναι οι άνθρωποι που έχουν δημιουργήσει μια ολόκληρη ιδεολογία, στηριζόμενη σε παράλογα επιχειρήματα για να αποδείξουν πως δεν είναι κατάλληλοι για να δεσμευτούν. Οι θέσεις τους αναλύονται σε δύο μισογκρεμισμένους πυλώνες. Πρώτον, είναι πολύ δύσκολοι χαρακτήρες, με αποτέλεσμα να μη βρίσκουν ένα σύντροφο που να τους ανέχεται και δεύτερον, δεν μπορούν ή δε θέλουν να αλλάξουν την προσωπικότητά τους για να γίνουν αρεστοί. Δηλαδή, τρέχα γύρευε.

Εκ πρώτης όψεως, φαίνονται συνειδητοποιημένοι. Αν τους παρατηρήσεις καλύτερα, μόλις έχουν τελειώσει τον πολύωρο μονόλογό τους, αντιλαμβάνεσαι την παπάτζα τους. Θα μιλήσουν για όλα τους τα στραβά, φουσκώνοντάς τα μέχρι να σκάσουν, και τις λάθος σχέσεις που είχαν πριν καταλήξουν σε αυτήν την κατηγορία. Οι δικαιολογίες θα πέφτουν βροχή, ενώ δε θα έχουν καμία λογική βάση. Μετά τον επίλογο, περιμένουν απ’ τον ακροατή να συμφωνήσει θερμά με τη βλακεία τους και να αποδεχτεί το σκεπτικό τους, μπορεί να πέσει και χειροκρότημα. Ρε φίλε, τόσοι ηλίθιοι άνθρωποι αναπνέουν πάνω στη Γη, μην ανησυχείς, θα βρεις το δικό σου.

Οι ορκισμένοι εργένηδες είναι φοβισμένοι άνθρωποι, χωρίς ιδιαίτερο συναισθηματικό βάθος. Αρέσκονται αποκλειστικά στην επιφάνεια και τα εξωτερικά χαρακτηριστικά. Τρέμουν τη συναισθηματική επαφή, για την οποία νομίζουν πως θα τους πληγώσει και δεν αναζητούν ουσιαστικούς αλλά εφήμερους «δεσμούς». Κρύβονται μέσα στα ψέματά τους, ώσπου να μην τους αγγίζει τίποτα. Το πρόβλημά τους είναι ο εαυτός τους. Άλλωστε από εμάς πηγάζουν όλα μας τα προβλήματα.

Σλόγκαν τους το: «Ελευθερία ή θάνατος».