Μήπως τα νεύρα είναι στο DNA μας;

Ο Έλληνας και τα νεύρα πάνε μαζί. Νευρικός, νευρώδης και νευρωτικός παντού και πάντα. Εκεί που οι άλλοι λαοί έχουν στο DNA τους την ψυχραιμία, εμείς έχουμε τον θυμό. Είναι μέσα μας, ρε παιδί μου και ξεπηδάει σε κάθε ευκαιρία πάνω στους άλλους. Είναι απόλυτα λογικό αν σκεφτείς πως η πιο συχνή λέξη που χρησιμοποιούμε στη ζωή μας είναι βρισιά. Υπάρχει έρευνα, όχι μαλακίες. Τσαμπουκαλεμένος, όμως πάντα για κάποιο σοβαρό λόγο. Μια φορά, ένας ταξιτζής στόλιζε έναν πεζό επειδή περπατούσε στο πεζοδρόμιο και τρέξαμε όλοι να συμπαρασταθούμε στον ταξιτζή. Ακόμα νευριάζω όταν σκέφτομαι τον αλήτη.

Όλοι έχουν τα κουμπιά τους, τις πράξεις και τα λόγια που θα τους φέρουν στα όριά τους. Το πρόβλημα είναι ότι στην πλειοψηφία τους δεν είναι και τόσο δύσκολο να τα βρεις, είναι τόσα πολλά. Πάρε για παράδειγμα τον φοιτητή. Όταν κόβεται, τα παίρνει στο κρανίο, χτυπιέται, ουρλιάζει, απειλεί τα δισέγγονα του καθηγητή, διότι «τον έκοψε». Μα φυσικά κι έγραψε τα πρώτα είκοσι λεπτά που έκατσε στην αίθουσα κοιτάζοντας επίμονα ένα άσπρο ταβάνι. Αν έπαιρνε ένα γλυκό πενταράκι, τότε θα «τον αδικούσε». Δεν το ξέραμε, ρε φίλε, να σου δώσουμε το πτυχίο κορνιζαρισμένο από πριν, για να μη σε κουράζουμε.

Ο θυμός είναι παράλογος. Απ’ τη στιγμή που αρχίζει η πίεση να ανεβαίνει και το χρώμα του προσώπου να αποκτά μια μπορντοροδοκόκκινη απόχρωση, καμία απόφαση δεν είναι λογική. Ακόμα κι αν έχεις δίκιο, θα το χάσεις αν νευριάσεις, εκτός αν κάνεις τον ηλίθιο να παραδεχτεί πως έχεις δίκιο. Αν ακούσεις ανθρώπους να μαλώνουν είναι σαν να ακούς έναν Έλληνα να δίνει οδηγίες σε έναν Κινέζο για να φτάσει στη Ακρόπολη. Ξέρεις ότι θα καταλήξει στη Λαμία. Παράλογες αντιδράσεις χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Προσωπικά, με εκνευρίζει απίστευτα η βλακεία των ανθρώπων. Πράγματα που για μένα φαίνονται τόσο παράλογα για άλλους είναι το φως το αληθινό. Ο πιο πλούσιος άνθρωπος στη Γη έχει στην κατοχή του 84 δισεκατομμύρια και κάτι ψιλά. Παρ’ όλα αυτά, γιατί να μην υπάρχει ένας Έλληνας με 600; Δε θα φτάσω καν στα τρία τρισεκατομμύρια που είναι περίπου το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της Γαλλίας. Άρα, είστε βλαμμένος, κύριε; Μπορεί η ηλιθιότητα, σύμφωνα με τον Αϊνστάιν, να μην έχει όρια, αλλά έχει η υπομονή μας. Η βλακεία πρέπει κάποια στιγμή να γίνει ποινικό αδίκημα, γιατί έτσι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.

Δεν είναι η καλύτερη λύση η εκτόνωση του θυμού μας πάνω στους άλλους, σύμφωνα με διακεκριμένους ψυχολόγους. Σε περίπτωση που είσαι έτοιμος να εκραγείς, πάρε βαθιές ανάσες και μέτρα μέχρι το δέκα για να ηρεμήσεις. Αν δε γίνεται τίποτα, σκάσ’ του μια στα δόντια. Μετά από δέκα  δευτερόλεπτα σιγά μην το περιμένει. Για να χαλιναγωγήσεις τα νεύρα σου χρειάζεται μεγάλη δύναμη αυτοσυγκράτησης και πολλή προσπάθεια ή ένας τρόπος ασφαλούς εκτόνωσης. Φυσικά, δεν εννοώ γυμναστική, γιόγκα και πολεμικές τέχνες, αλλά πνευματικές ασχολίες όπως ζωγραφική, κλασική μουσική, γαλλικά και πιάνο. Ας γίνουμε επιτέλους Ευρώπη, αγαπητέ .

Η χειρότερη διαχείριση που μπορείς να κάνεις με τον θυμό σου είναι να τον κρατήσεις μέσα σου. Σκέψου τον εαυτό σου σαν ένα μίξερ και κάθε φορά που νευριάζεις, προσθέτεις υλικά, χωρίς όμως να εκτονώνεσαι. Έτσι λοιπόν, θα έρθει εκείνη η στιγμή που δε θα μπορείς να κλείσεις το καπάκι και θα τα κάνεις όλα μπουρδέλο. Κοίτα να εκφράζεις τα συναισθήματά σου, προτού σε πνίξουν.

Ο μοναδικός υπεύθυνος για τα νεύρα μας είναι ο εαυτός μας. Ό,τι και να μας κάνουν, αν θυμώσουμε, τους δίνουμε την ευκαιρία να βγουν από πάνω. Απ’ την άλλη και θα νευριάσουμε και θα βρίσουμε, διότι είναι μέρος της φύσης μας, ανθρώπινη αδυναμία. Το ελάχιστο που μπορείς να κάνεις είναι να βεβαιωθείς τουλάχιστον πως είσαι πράγματι ο αδικημένος της υπόθεσης. Μόλις ηρεμήσεις, θα πρέπει να απολογηθείς για τις πράξεις σου, οπότε φρόντισε να βάζεις όρια στο θυμό σου και να μην τα ξεπερνάς. Όσο κι αν το χρειάζεται ο οργανισμός του κάθε μαλάκα, βάζε προτεραιότητα το δικό σου καλό.