Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από αυτήν που σου χαρίζουν οι φίλοι σου, τα αδέλφια σου, όταν καταφέρνουν να πετύχουν τους στόχους τους. Ίσως, μετά από αυτήν που έχεις όταν πετυχαίνεις ο ίδιος τους στόχους σου ή όταν κοιμάσαι για δώδεκα ώρες σερί χωρίς να σε ξυπνήσει κανένας ή τους τη λες για μια βλακεία που έκαναν ή όταν βρίσκεσαι μπροστά σε ένα κουτί προφιτερόλ ολυμπιακών διαστάσεων, αλλά και πάλι είναι μέσα στις πρώτες δέκα. Είναι εκείνη η στιγμή της ανακοίνωσης κατά την οποία ξεχνάς οποιοδήποτε πρόβλημα κι αφήνεσαι σε ένα απίστευτο κύμα συναισθηματικής ευεξίας και γαλήνης.

Εκεί που αράζεις, βυθισμένος και απορροφημένος στα καθημερινά άγχη, χτυπάει το τηλέφωνο. Ο κολλητός ενθουσιασμένος σου λέει να βγείτε να μιλήσετε από κοντά, διότι έχει να σου ανακοινώσει ευχάριστα νέα. Εσύ, ξέροντας ότι είναι βλαμμένος, η πρώτη σου σκέψη είναι ότι θα σου πει κάτι ηλίθιο, οπότε δεν πετάς απ’ τη χαρά σου ακόμη, απλά περιμένεις να ακούσεις τι θα σου πει. Έρχεται η ώρα, κάθεστε αναπαυτικά και σου μιλάει με ένα τρισευτυχισμένο ύφος, όπως εκείνο που έχουν τα μωρά μόλις δουν τη φρουτόκρεμα, για την καινούρια του επιτυχία. Το γκομενάκι που κυνηγούσε τόσο καιρό, μια ονειρεμένη δουλειά, ένα διαολεμένο πτυχίο, οτιδήποτε τον απασχολούσε και τελικά το κατάφερε.

Οι σκηνές που ακολουθούν θυμίζουν πανηγυρισμό γκολ σε τελικό παγκοσμίου κυπέλλου. Έχετε σηκωθεί απ’ τις καρέκλες σας, χοροπηδάτε σαν τα κατσίκια, φωνάζετε σαν να βρίσκεστε σε πάγκο λαϊκής αγοράς κι όλα αυτά ενώ όλοι οι άλλοι δίπλα σας κοιτάνε προς το μέρος σας απορημένοι. Αφού τελειώσει αυτό το υπέροχο θέαμα, έχει κολλήσει στο πρόσωπό σου ένα μόνιμο χαμόγελο, τον συγχαίρεις για τις επόμενες δύο ώρες, ενώ αυτός εξιστορεί με εξονυχιστικές λεπτομέρειες όλη την πορεία του απ’ την αρχή μέχρι τη λήξη του προβλήματος, τονίζοντας τις απερίγραπτες δυσκολίες και τα βασανιστικά εμπόδια που αντιμετώπισε και βγήκε νικητής. Αυτή η πραγματική χαρά που σε πλημμυρίζει είναι η πεμπτουσία του αλτρουισμού, της ανιδιοτελούς αγάπης.

Με αυτόν τον άνθρωπο, δε χωράνε εγωισμοί κι ανταγωνισμοί, δεν υπάρχουν δεύτερες, αρνητικές σκέψεις. Τα αισθήματα είναι αγνά, η χαρά πέρα για πέρα αληθινή. Με αυτόν τον άνθρωπο, αν αυτός ευτυχισμένος μία φορά, εσύ είσαι δέκα. Επειδή, είναι ο δικός σου άνθρωπος, εκείνος που διάλεξες ανάμεσα σε τόσα δισεκατομμύρια άλλους για να μοιράζεσαι χαρές και λύπες, αυτός που επέλεξες να μοιραστείς τη ζωή σου.

Αυτό που ίσως να μην ξέρεις, είναι πως μόλις κατάφερε να πετύχει το στόχο του, εσένα σκέφτηκε. Σε εσένα ήθελε να μιλήσει για το κατόρθωμά του, για να ακούσει τα συγχαρητήρια απ’ το δικό σου στόμα, να δει τη λάμψη και τα δάκρυα συγκίνησης στα μάτια σου. Κι όλα αυτά γιατί γνωρίζει ότι μόνο εσύ θα τον καταλάβεις.

Για τα αγαπημένα μας πρόσωπα, τους εγκάρδιους φίλους, που καταφέραμε να αποκτήσουμε στη διάρκεια της ζωής μας, ένα είναι το σίγουρο, η ευτυχία τους είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη δική μας. Είμαστε δίπλα τους σε κάθε δύσκολη στιγμή, κάθε δυσάρεστο γεγονός που τους ταλαιπωρεί, μόνο και μόνο για να απολαύσουμε μαζί τους τις επιτυχίες τους, την ολοκλήρωση των ονείρων τους.

Είμαστε περήφανοι που έχουμε αυτούς τους ανθρώπους στη ζωή μας, ακόμη κι αν δεν το λέμε συχνά, ευγνώμονες για όσα μας χάρισαν, όσα απλόχερα δώσαμε μέσα απ’ την καρδιά μας. Διότι στο τέλος, η μόνη αληθινή μας επιθυμία στη ζωή είναι να έχουμε ανθρώπους δίπλα μας που θα τους σηκώνουμε όρθιους σε κάθε αποτυχία και στους ώμους μας σε κάθε επιτυχία.

Για τους φίλους μας, λοιπόν, ένα απέραντο χαμόγελο, μία τεράστια αγκαλιά και όλα τα «μπράβο» του κόσμου. Τα αξίζουν.

 

Συντάκτης: Θάνος Αραμπατζής
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη