Ένα ψέμα είναι λίγο πολύ λίγο

Ελεύθερος είναι ο άνθρωπος που ζει χωρίς να ψεύδεται, γεγονός που τον ξεχωρίζει ανάμεσα στο πλήθος ενός κόσμου που συνειδητά φθείρει το μέσα του για να διακοσμήσει το έξω του και να εντυπωσιάσει. Έχει γεμίσει ο κόσμος κενούς ανθρώπους που χρησιμοποιούν το ψέμα ως τρόπο διαφυγής, για να καλύψουν τα κενά και να διαφύγουν από καταστάσεις που δεν είχαν την κατάληξη που ήλπιζαν.

Έχουμε όλοι συμβιβαστεί σ’ αυτή την ψευδαίσθηση μιας αλήθειας που προσπαθεί να μας ρίξει στάχτη στα μάτια, για να μην μπούμε καν στη διαδικασία να ψάξουμε τι πραγματικά κρύβει κάτω απ’ την επιφάνειά της. Κάνουμε την καρδιά μας τσιμέντο για να σώσουμε ό,τι μπορούμε απ’ τα συντρίμμια σχέσεων που έφτασαν στο τέλος τους, γιατί δεν είχαμε ποτέ το θάρρος να εναντιωθούμε σ’ αυτά που σταδιακά τις κατέστρεφαν. Καθίσαμε με τα χέρια σταυρωμένα στο πρόσωπο αυτής της επικείμενης καταστροφής και δεν προσπαθήσαμε όσο θα ‘πρεπε για να την αποτρέψουμε.

Σχέσεις λοιπόν, που είχαμε τη λανθασμένη εντύπωση πως θ’ άντεχαν για μια ζωή γιατί πιστέψαμε τυφλά στη δύναμή τους και γεμίσαμε συνειδητά τους εαυτούς μας με μια ψεύτικη ελπίδα πως θα μας ολοκλήρωναν. Πως θα γέμιζαν τα κενά μας με την ύπαρξη και τη μοναδικότητά τους, αλλά τελικά γελαστήκαμε. Μετατρέψαμε συνειδητά την αφέλεια στον καλύτερο σύμμαχό μας, γιατί δεν είχαμε τη δύναμη να δούμε τις πράξεις τους γι’ αυτό που ήταν. Γιατί το ψέμα παίρνει όποια μορφή κι αν επιλέξουν αυτοί που κατέφυγαν στη χρήση του και ξεγελάει, αυτή είναι κι η μεγαλύτερη ιδιότητά του. Ακόμη κι αν προσπαθήσαμε επανειλημμένα να πείσουμε τους εαυτούς μας για το αντίθετο.

Μείναμε λοιπόν βαλτωμένοι σε σχέσεις που μας προσέφεραν λίγες δόσεις ευτυχίας, μόνο και μόνο για να μας τις πάρουν απ’ τα χέρια πριν καν προλάβουμε να τις χαρούμε. Βυθιστήκαμε σε μια άβυσσο που στην αρχή μας ταίριαζε, ίσως γιατί πιστέψαμε για λίγο πως όντως ήταν αυτό που ψάχναμε καιρό κι αφού το βρήκαμε, έπρεπε πάση θυσία να το ζήσουμε. Ν’ αφιερώσουμε το χρόνο και τον εαυτό μας για να γίνει αυτό που πάντα ονειρευόμασταν, αυτό που πάντα κυνηγούσαμε και πριν καν προλάβουμε να το αγγίξουμε, μας ξέφευγε.

Γι’ αυτό κι οι έρωτες που πιστεύαμε απεγνωσμένα πως χρειαζόμασταν για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, απέδειξαν πως δεν μπορούν να σταθούν στο βάθρο των προσδοκιών που χτίσαμε αποκλειστικά για πάρτη τους. Το πρώτο ψέμα άλλωστε πάντα θα οδηγεί σε δεύτερο μέχρι να δημιουργηθεί ένας φαύλος κύκλος απ’ τον οποίο δύσκολα θα καταφέρουμε να ξεφύγουμε. Αυτό είναι και το κακό με τα ψέματα, βλέπεις. Δεν υπάρχουν ποτέ στον ενικό και συνεχίζουν να πληθαίνουν, γιατί πολύ απλά οι άνθρωποι συνεχίζουν να υφαίνουν τον ιστό τους για να καλύψουν μια αλήθεια που δε θέλουν να δει το φως.

Είναι με λίγα λόγια ένα δηλητήριο που φθείρει ό,τι αγγίξει κι αφήνει πίσω του πληγές που χρειάζονται χρόνο για να επουλωθούν εντελώς. Δεν είναι εύκολο να προσπαθείς να σώσεις μια σχέση που έχει βυθιστεί στο ψέμα, όσο κι αν θέλεις ν’ αποκαταστήσεις μια αξιοπρέπεια που έχει πλέον ξεθωριάσει. Δεν υπάρχει γυρισμός για σχέσεις που έχουν επηρεαστεί απ’ την ασταμάτητη κατάχρηση του ψέματος κι ούτε μπορείς να ελπίζεις άσκοπα πως θα καταφέρουν κάποια στιγμή και με τρόπο μαγικό να το ξεπεράσουν. Αυτή είναι κι η σκληρή αλήθεια, ακόμη κι αν σου πάρει καιρό να συνηθίσεις την ύπαρξή της στη ζωή σου.

Όσα κομμάτια μας κι αν θυσιάσουμε, λοιπόν, για να δούμε τα πράγματα απ’ τη θετική πλευρά τους και ν’ αφήσουμε στο παρελθόν αυτά που κατάφεραν ν’ αλλοιώσουν το παρόν μας, το ψέμα πάντα θα κυριαρχεί, αν δεν το εξολοθρεύσουμε με την αλήθεια μας. Αν γυρίσουμε εσκεμμένα την πλάτη και κάνουμε τα στραβά μάτια για να σώσουμε τα θεμέλια μιας σχέσης που έχει τελειώσει, πριν καν προλάβουμε να τη ζήσουμε. Γιατί ένα ψέμα που επαναλαμβάνεται, γίνεται αλήθεια αν δεν προλάβουμε να το εντοπίσουμε εγκαίρως. Κι αν αυτό συμβεί, δε θα καταφέρουμε ποτέ να ξεχωρίσουμε πού τελειώνει το ένα και πού ξεκινάει το άλλο. Γιατί «σε μια εποχή παγκόσμιου ψεύδους το να λες την αλήθεια είναι μια πράξη επαναστατική». Να το θυμάσαι!