«Δε θέλω να ακούω πάλι μουρμούρα», είπες κι έκλεισες το τηλέφωνο. Σκέφτηκες ποτέ τι δε θέλω εγώ; Δε θέλω τον εγωισμό σου, δε θέλω ψεύτικα «σ’ αγαπώ», υποκριτικά χαμόγελα, ειρωνεία, αδιαφορία. Δε θέλω άλλο να σ’ αγαπάω. Δε θέλω άλλο ν’ ακούω τη φωνή σου. Δεν αντέχω μια κρύο, μια ζέστη. Όταν έχεις κέφια υπάρχει χώρος και για εμένα στη ζωή σου. Όταν έχεις τις μαύρες σου, πού να ασχολείσαι με τον μπελά;

Σε βαρέθηκα. Και βαρέθηκα κι εμένα. Έχω χάσει το μέτρημα πια. Έχω χάσει κάθε πιθανότητα ευτυχίας δίπλα σου. Μόνο λάθη και κλάματα μετράω. Μόνο άσχημες στιγμές θυμάμαι. Μόνο πληγές. Κι απορώ κι εγώ με τον εαυτό μου. Γιατί μένω; Τι μου προσφέρεις τελικά παραπάνω απ’ το απόλυτα τίποτα; Ποια καψούρα και ποιος έρωτας; Τα ένιωθα. Όλα. Και φρόντισες με κάθε τρόπο να με απομακρύνεις και να τα ξεχάσω. Δεν ξέρω τι έχει μείνει, τι με κρατάει.

Η αλήθεια είναι πως αν αναρωτηθώ τι μου προσφέρεις τελικά, η απάντηση θα είναι δυστυχία. Δε γελάω, δεν είμαι ευτυχισμένη μαζί σου, δεν είμαι καν εγώ. Έχασα τον εαυτό μου κι όλα έγιναν ένα ασπρόμαυρο φιλμάκι. Δε βρίσκω νόημα πουθενά και φταις εσύ γι’ αυτό. Αυτή τη φορά πια μπορώ να το παραδεχτώ. Τις δικές μου τις ευθύνες τις έχω αναλάβει. Τα λάθη μου τα έχω χρυσοπληρώσει, τα έχω μετανιώσει κι έχω μάθει απ’ αυτά. Γύρισε το κάρμα, γύρισε ο τροχός. Κι ήρθαν και με ισοπέδωσαν. Τώρα είναι η σειρά σου.

Εγώ επέζησα μέσα απ’ όλο αυτό. Εσύ θα μπορέσεις ή δε θα σε αφήσει ο εγωισμός σου να καταλάβεις τα λάθη σου; Αποφάσισα, τελικά, να φύγω από σένα. Οπουδήποτε αλλού θα είναι καλύτερα. Ήσυχα, ήρεμα. Μην προσπαθήσεις καν να με κρατήσεις. Αλλά τι λέω; Μήπως ξέρεις εσύ να διεκδικείς; Εσύ ξέρεις μόνο να διώχνεις μακριά σου όσους σε αγαπούν. Ξέρεις μόνο να τρέφεις τον εγωισμό σου, να ζητάς και να απαιτείς.

Μαζί σου σιχάθηκα τον εαυτό μου. Άλλαξα για να γίνω αυτό που θες, αλλά και πάλι δε σου έκανα, δεν αρκούσα. Και ξέρεις τι έμαθα μέσα από όλο αυτό το κρυφτούλι και το κυνηγητό που παίζαμε; Όσο και να τρέχω δε θα σε φτάνω. Κι αν ποτέ σε φτάσω, θα αλλάξεις του κανόνες του παιχνιδιού και θα μου πεις να ξεκινήσουμε πάλι απ’ την αρχή. Όσο και να κρύβομαι, δε θα ψάχνεις να με βρεις. Όσο και να κρύβεσαι, ακόμα κι αν σε βρίσκω, θα μου ζητάς να σε ψάξω.

Γι’ αυτό φεύγω. Μην κάνεις τον κόπο να έρθεις. Μην κάνεις τον κόπο να με ψάξεις. Δε θα είμαι πια πρόθυμος συμπαίκτης σου. Πάω να βρω άλλους παίκτες, αυτούς που έμαθαν να παίζουν τίμια και να ακολουθούν τους κανόνες. Φεύγω γιατί δεν ξέρεις να χάνεις. Φεύγω για να πάψω να μου κάνω κακό. Φεύγω γιατί δε σ’ αγαπάω πια και φταις εσύ γι΄ αυτό. Να το θυμάσαι.

Συντάκτης: Ναταλία Καρά
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη