Εξουσία: Μια λέξη τόσο μικρή αλλά με τεράστια δυναμική και νοήματα που ο καθένας εκμαιεύει όπως θέλει. Κερδίζοντας εξουσία, οι άνθρωποι μεταλλάσσονται και συνήθως αυτό συμβαίνει όχι με τις καλύτερες προδιαγραφές κι αποτελέσματα. Ορισμένοι αντιλαμβάνονται την εξουσία σαν υπεροχή και κατάκτηση των πάντων, χωρίς να ενδιαφέρονται για τον κόσμο γύρω τους.

Αρχής γενομένης της πολιτικής κατάστασης της χώρας, με άτομα στην εξουσία που μόνο κατάχρηση κάνουν, ακολουθούν δάσκαλοι παλιάς κοπής που πιστεύουν πως μόνο οι ίδιοι έχουν δίκιο, λόγω γνώσεων κι εμπειρίας.Έτσι, λατρεύουν να απαιτούν και να χειραγωγούν εξαιτίας της θέσης που κατέχουν και περνάνε τέτοιες αντιλήψεις σε μελλοντικά μέλη της κοινωνίας μας. Πηγαίνοντας όχι πολύ μακριά από την καθημερινότητα, παρατηρείται ότι σε δημόσιες υπηρεσίες για παράδειγμα, υπάλληλοι γραφείου δεν ασχολούνται αρκετά μαζί σου και δεν τους ενδιαφέρει τι θα γίνει με το δικό σου πρόβλημα γιατί απλά δε φοβούνται ότι θα χάσουν την θέση τους εφόσον τους έχει δώσει το κράτος το δικαίωμα να είναι εκεί που είναι. Με άλλα λόγια, κατέχουν μιας κάποιας μορφής εξουσία πράττοντας όπως θέλουν ως προς τους υφιστάμενούς τους και τους απλούς δημότες κι αυτό γιατί αμφότεροι τους έχουν ανάγκη.

Έχοντας στα χέρια τους κάποια εξουσία, μέχρι και οι οδηγοί λεωφορείων αλλάζουν συμπεριφορά. Κρατούν στα χέρια τους το τιμόνι μιας ιδιωτικής συγκοινωνίας, φορώντας μια πιο επίσημη στολή και λαμβάνοντας κάποιες καλές αποδοχές, μπορούν να δίνουν εντολές κι έτσι καταλήγουν να παραβιάζουν κατά πολύ τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας, να μιλούν περιφρονητικά σε επιβάτες που έχουν το δικό τους στιλ και να απαιτούν με ύφος ησυχία, επειδή είναι στο λεωφορείο «τους» και στην βάρδιά «τους» κι εσύ είσαι ένας κοινός θνητός που και χάρη σου κάνουν που σε μεταφέρουν. Φυσικά αυτό δε συμβαίνει με όλους, για καλή μας τύχη και ξέρεις ότι κι εξαιρέσεις υπάρχουν και άνθρωποι που θα είναι ευγενικοί μαζί σου, που θα σε βοηθήσουν και θα σου χαμογελάσουν λέγοντας μια απλή καλημέρα, ανεξάρτητα από τη θέση που μπορεί να κατέχουν.

Αφήνω τελευταία τη δυσκολότερη μορφή εξουσίας: την εξουσία στον έρωτα. Είναι εκείνη η περίεργη κατάσταση που εσύ γουστάρεις πάρα πολύ κι αφήνεσαι πάρα πολύ και τα δίνεις όλα, πολύ. Παραδίνεσαι στον έρωτα, χωρίς όρους και κανόνες και είσαι έτοιμος και την ψυχή σου να πουλήσεις γι’ αυτό που γουστάρεις τόσο πολύ. Έτσι, επιβεβαιώνεις το σύντροφό σου σε κάθε ευκαιρία κι ενώ στην αρχή αυτό μπορεί να  μοιάζει αρκετά ελκυστικό και σέξι αφού τον κάνεις κυρίαρχο του παιχνιδιού, μπορεί αργότερα να γίνει κι άκρως καταστροφικό, καθώς ο έχων εξουσία πάνω σου, μπορεί να σε κάνει ο,τι θέλει, να σου επιβάλλει ο,τι θέλει και να σου περάσει τα μηνύματα που θέλει αλλάζοντας κι εσένα σαν προσωπικότητα αφού πλέον είσαι έρμαιο ενός ανθρώπου που του αρέσει η δύναμη, η επιβολή και η χειραγώγηση.

Δεν τον ενδιαφέρει ο άνθρωπος που είναι δίπλα του, αυτός ο άνθρωπος που περπατάει με σκυμμένο το κεφάλι, λέγοντας «ναι» σε όλα επειδή αγαπάει πολύ ή φοβάται πολύ.

Ο μεγάλος, πραγματικός, ανιδιοτελής έρωτας είναι ο έρωτας που καίγεται άνευ όρων και κανονισμών κι από τις δυο πλευρές. Είναι το μαζί που επιλέγει να γίνεται ένα χωρίς να καταπατάει ελευθερία και προσωπικότητα. Η εξουσία είναι ερεθιστική μόνο στο σεξ και μόνο όταν καβλώνει και τους δύο αυτή η ιδέα. Γι’ αυτό η κάθε μορφή εξουσίας καλό είναι να μην καταχράται αλλά να αξιοποιείται ισότιμα, ανάλογα και με την απαιτούμενη ένταση ανά περίπτωση.

 

 

Συντάκτης: Ευτυχία Συντυχάκη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου