Εκεί που σου φαίνονται όλα τόσο πεζά κι αδιάφορα, που περνάς μια μοναχική φάση πιστεύοντας πως δεν υπάρχει ο κατάλληλος να μοιραστείς μαζί του την καθημερινότητά σου, εκεί στα ξαφνικά μπορεί να αλλάξουν τα πάντα. Μην το γελάς. Η σταθερή επιφανειακή σου άρνηση πως θα αργήσει ή χειρότερα πως δε θα βρεις ποτέ -έστω και στο ελάχιστο- κάτι ξεχωριστό, σε έχει κάνει απόλυτο. Ενδόμυχα, ωστόσο, έχεις μια κρυφή ελπίδα. Μέχρι που εμφανίστηκε εκείνος ο άνθρωπος, μια μέρα που δεν το περίμενες. Δεν είχες φανταστεί πώς θα εξελισσόταν. Εσύ, ακόμα και στη γνωριμία σας στάθηκες απόμακρα και τυπικά. Ανυποψίαστος για το τι μπορεί να συμβεί, λειτούργησες επιφυλακτικά και συγκρατημένα. Κρατούσες άμυνα, δεν άφηνες περιθώρια.

Μετά από καιρό, έδωσες την ευκαιρία να πραγματοποιήσετε επιτέλους αυτό το πρώτο ραντεβού, το οποίο ήταν γεμάτο από έντονη αμηχανία κι από καθαρό χαμόγελο. Όμως, δεν μπορεί να σε κέρδισε απ’ το πρώτο ραντεβού. Ναι, δε λέω, σε ενθουσίασε και σε γοήτευσε, αλλά προσπάθησε πολύ, αργά και σταθερά, για να σε ξεκλειδώσει. Ατελείωτες βραδινές βόλτες στη θάλασσα κάτω απ’ το φεγγάρι και συζητήσεις μέχρι το πρωί, σίγουρα σε βοήθησαν να τον μάθεις καλύτερα, να γνωρίσεις τη ζωή του.

Έτσι, ερχόσασταν πιο κοντά κι ανακάλυπτες πως είχατε κοινές αντιλήψεις πάνω σε ορισμένα θέματα κι ότι κινήσεις της καθημερινότητάς σας έμοιαζαν αρκετά. Ήταν σαν να τον ήξερες από πάντα. Το πρώτο φιλί, τα ολοκλήρωσε όλα. Δυνατό, όπως κι η αγκαλιά του. Τότε συνειδητοποίησες πως είναι αλήθεια αυτό που λένε, ότι για όλους μας υπάρχει μια αγκαλιά που κουμπώνουμε μέσα σ’ αυτήν. Δεν μπορούσες να πιστέψεις ότι ζεις κάτι τόσο ξεχωριστό.

Μετρούσες τις ώρες για να τον δεις, δεν έλεγες σε κανέναν πώς νιώθεις κι ας πέθαινες να το φωνάξεις παντού με όλη σου τη δύναμη. Διάχυτος ενθουσιασμός, μια φλόγα που φούντωνε κάθε μέρα όλο και περισσότερο δημιουργούσαν αυτό το σκίρτημα του έρωτα. Δεν είχες ξανανιώσει έτσι, η πρώτη σου φορά. Σαν να ζούσες σε παραμύθι.

Τα μεγάλα κι οι υποσχέσεις δεν του άρεσαν εξ αρχής.Ήξερε να σου αποδεικνύει τι σημαίνεις για εκείνον κάθε μέρα με πράξεις. Πάντα τρυφερός και δοτικός, γνώριζε πώς να κάνει τις μέρες να κυλούν μοναδικά, χωρίς να το καταλαβαίνετε. Όλα αυτή η ασύγκριτη αγκαλιά σας. Στοιχείο που λειτούργησε ως ειδοποιός διαφορά, ώστε να κάνει το δέσιμό σας να μοιάζει ξεχωριστό.

Ερωτεύτηκες, παραδέξου το, γιατί δεν είναι ίδιος με όλους τους άλλους. Σε σένα φέρθηκε ξεχωριστά, κάτι του έβγαλες και στα δίνει όλα απλόχερα. Σε κέρδισε, τα κατάφερε. Αναθεώρησες  για όσα έλεγες πριν έρθει στη ζωή σου κι είναι αυτός που σου άλλαξε την αντίληψή σου για τον έρωτα. Σου απέδειξε πως ο έρωτας, σαν συναίσθημα, υπάρχει όταν το νιώθουν κι οι δύο και προσπαθούν γι’ αυτό, όταν δεν επαναπαύονται. Σε άλλαξε, σε συμπλήρωσε. Αισθάνθηκες ξεχωριστά, μοναδικά και ζεις την απόλυτη ευτυχία, μιας κι ένα χαμόγελο κάθε πρωί που ξυπνάς δίπλα του φωτίζει το πρόσωπό σου.

Τώρα πια ο μόνος φόβος σου είναι μήπως αλλοιωθεί αυτό που έχετε ή μήπως χαθεί ξαφνικά, όπως ακριβώς ήρθε. Είναι σημαντικό να μη σε απασχολεί πόσο θα κρατήσει η ευτυχία σας ή πόσο αυτός ο έρωτας αντέξει στον χρόνο, αλλά να σκέφτεσαι πόσο απρόσμενη ήταν η τύχη σου να βρεθεί κάποιος να σου χαρίσει απλόχερα αληθινά συναισθήματα. Σου έμαθε πώς να μοιράζεσαι στιγμές και σκέψεις, πώς γίνεται να δίνεις δέκα και να εισπράττεις πίσω έστω τα μισά.

Όποιο, λοιπόν, κι αν είναι το τέλος αυτού του ταξιδιού, εσύ στάσου μόνο στη διαδρομή σας. Μην ξεχάσεις την ώρα του αποχωρισμού να πεις ένα μεγάλο «ευχαριστώ» για δύο λόγους. Πρώτον, που σου δίδαξε τι είναι έρωτας και δεύτερον που κατάφερε να σε ξεκλειδώσει. Μην απογοητεύεσαι, θα πιστέψεις κι εσύ στον αληθινό έρωτα, μόνο όταν απρόσμενα φανεί στη ζωή σου.

 

Συντάκτης: Γιώτα Κολιμάτση
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη