Ελευθερία είναι κι η επιλογή σου να θες να μείνεις

Μια ζωή κάνεις όνειρα. Για το πού θα πας, τι θα κάνεις, πόσα καινούργια μέρη θα δεις και πόσους καινούργιους ανθρώπους θα γνωρίσεις. Πλάνα, νοσταλγίες, υποθέσεις κι υποσχέσεις. Όλα αυτά ονειρεύεσαι για τον εαυτό σου· όλα αυτά θες να ζήσεις και να κάνεις. Σε πόσα όμως από αυτά δόθηκες πραγματικά; Για πόσα από αυτά έμεινες μέχρι το τέλος;

Είναι ωραίο πράγμα η ελευθερία. Είναι απλά μια λέξη με μερικά γράμματα. Το νόημά της, όμως, λίγοι πραγματικά το έχουν βρει -και λίγοι είναι αυτοί που εξίσου μελλοντικά θα το καταφέρουν. Θέλει κότσια πολλά να πεις ότι είσαι πραγματικά ελεύθερος, το έχεις σκεφτεί ποτέ; Κι όχι, δε μιλώ για τις φορές που θα κάτσεις έξω μέχρι ό,τι ώρα θέλεις και θα πας για ύπνο στις 8 το πρωί. Δε μιλώ για τις στιγμές που μπορείς να πεις ό,τι θες κι όπως το θες. Ούτε το να μη δίνεις λογαριασμό σε κανέναν. Η ζωή μας δεν είναι μόνο εξόδους, κουβέντες κι ύπνος μέχρι το απόγευμα. Δεν αντιλέγω, κι αυτά που ανέφερα πιο πάνω ελευθερία είναι· δεν της ταιριάζει όμως αυτός ο στεγνός κι ελλιπής προσδιορισμός.

Πήγαινε έξω και δες ό,τι έχει να σου προσφέρει τούτος ο κόσμος. Βάλε τα όνειρά σου κάτω και δες τα να γίνονται πραγματικότητα ένα-ένα. Εμείς, όλοι μαζί σου. Ντύσου όπως θες, μίλα όπως θες, φέρσου όπως θες. Όλα αυτά επιλογές δεν είναι; Εσύ δεν τα ορίζεις όλα αυτά; Από σένα δεν ξεκινούν όλα;

Αυτό που θέλω να τονίσω είναι η λέξη «επιλογή». Αν δε σου κάνει, σου προσφέρω και τη λέξη «θέληση». Κι αυτό το κάνω γιατί από εκεί ξεκινούν και κρίνονται όλα. Κι η ελευθερία μας από εκεί εξαρτάται. Καταλαβαίνεις μήπως πού θέλω να καταλήξω;

Η ελευθερία μας δεν είναι μόνο εκεί που θέλουμε να πάμε. Είναι και το να θέλουμε να μείνουμε. Είτε αυτό είναι μέχρι το τέλος, είτε σε ένα δικό μας για πάντα, είτε για όσο μπορούμε. Ξεχνάμε όμως ότι αυτό που τα χαλάει και τα φτιάχνει όλα είναι η θέλησή μας. Και αν το καλοσκεφτείς, αυτό ισχύει για το οτιδήποτε σ’ αυτή τη ζωή.

Θες να βγαίνεις μέχρι τα χαράματα; Θες να κάνεις ό,τι θες; Θες να περάσεις τη ζωή σου μέσα στη μιζέρια, στις ενοχές και τα στερεότυπα; Θες να μείνεις δίπλα στον άνθρωπο που αγαπάς; Θες να τον μισήσεις; Γενικά, θες;

Εκεί θέλω να καταλήξω. Κι ίσως έτσι να σκεφτείς κι εσύ ότι η ελευθερία είναι ένας ορισμός και μια έννοια προσωπική για τον καθένα μας. Πάμε όπου θέλουμε να πάμε· μένουμε όμως εκεί που θέλουμε και να μείνουμε. Ολοκληρώνουμε κάτι και το τελειώνουμε με τον ίδιο τρόπο. Αγαπάμε, φροντίζουμε και προσέχουμε κάτι ή κάποιον και μπορούμε να μισήσουμε και να σταματάμε να το προσέχουμε εξίσου το ίδιο. Κάνουμε πλάνα, υποθέσεις, όνειρα και την άλλη μέρα ή χρονιά, τα αλλάζουμε και τα σταματάμε το ίδιο.

Αναλώσιμο σου ακούγεται, έτσι; Ίσως να είναι λίγο. Κι η γιατρειά σ’ αυτό το πράγμα είναι η επιλογή σου να μείνεις. Να μην εγκαταλείπεις εύκολα, να μην τρέχεις με ελαφρά πηδηματάκια στην πρώτη δυσκολία. Μπορείς να φύγεις, δε λέω. Οι δρόμοι πάντα είναι ανοιχτοί και δε στους κρατάει κανείς μπλοκαρισμένους. Πάντα έτσι είναι, είτε θέλεις να το δεις είτε όχι.

Μα μείνε. Μείνε για όλα αυτά που δε σε περιορίζουν και δε σε χαλάνε. Μείνε γι’ αυτούς που προσπαθούν για σένα και σε νοιάζονται. Μείνε για όλα τα όνειρα και βγάλε τα εις πέρας· μην τα ρίξεις κι αυτά στον κάδο με τα αναλώσιμα. Κάνε ό,τι θες. Πες ό,τι θες. Βγες ό,τι ώρα θες. Κράτα αυτή την τόσο πια κλισέ ελευθερία σου. Μα μείνε, όμως. Βάλε τα όλα κάτω και μείνε σε αυτά που όντως θες.

Κι αυτό ελευθερία είναι. Ίσως και στην πιο πραγματική της έκφανση.