Η αγάπη ορίζεται ως ένα συναίσθημα έντονης στοργής και προσωπικής αφοσίωσης. Η επιθυμία για ρομαντική αγάπη είναι ο έρωτας. Κι ιστορία αγάπης είναι εκείνο το ειδύλλιο μεταξύ δύο ανθρώπων που αγαπιούνται ή κάποτε αγαπήθηκαν.

Ίσως από νωρίς τα πρότυπά σου για το πώς πρέπει να μοιάζει μια ιστορία αγάπης να περιστρέφονταν γύρω απ’ τον Τιτανικό, τον Τζακ και τη Ρόουζ. Αυτή σίγουρα ήταν μία δυνατή ιστορία αγάπης· δύο άνθρωποι που πάλεψαν για τον έρωτά τους, για να πετύχουν το αδύνατο και να προσπαθήσουν μέχρι θανάτου να είναι μαζί. Κάπως έτσι, σκέφτεσαι, πρέπει να μοιάζει μια ξεχωριστή, μια αληθινή, ιστορία αγάπης. Κι όμως, όχι· κάθε ιστορία αγάπης είναι μοναδική και δε χρειάζεται το δράμα για να στο επιβεβαιώσει.

Απ’ τη μία έχουμε αυτές τις ιστορίες που κάνουν φασαρία, που οι πρωταγωνιστές της τσαλακώνονται συνέχεια, γίνονται το επίκεντρο του περίγυρού τους, μαλώνουν και παθιάζονται μέσα από αυτή τη βαβούρα. Κάποιοι θα σκεφτούν πως τέτοιοι χαρακτήρες, που συγκρούονται συνεχώς, πρέπει να απομακρυνθούν, πόσο μάλλον δε να μη βρίσκονται σε σχέση, για το κοινό καλό. Κι όμως, κανένας δεν μπορεί να κρίνει το πώς γουστάρει να αναλώνεται ο άλλος στην προσωπική του ζωή. Υπάρχουν άνθρωποι που, όντως, αναζητούν τις εντάσεις και τρέφουν το πάθος τους για τον άλλο μέσα από αυτές.

Απ’ την άλλη, οι σχέσεις οι ήρεμες, οι χαλαρές, αυτές που κυλάνε από μόνες τους. Σε αυτές, οι πρωταγωνιστές αναζητούν την ψυχική ηρεμία, την ξεκούραση. Η επικοινωνία και το συναίσθημα θα κυλάνε αβίαστα και χωρίς να χρειάζεται τα δύο πρόσωπα να παλέψουν για να αποφασίσουν για το χρώμα του καναπέ ή τον προορισμό των διακοπών. Οι έντονες συζητήσεις κι οι καβγάδες τους προκαλούν πονοκέφαλο και δυσφορία.

Εννοείται, δε, πως αυτές οι δύο γενικές κατηγορίες δε φτάνουν να συμπεριλάβουν την κάθε ιστορία αγάπης που γεννήθηκε ποτέ κι αυτό γιατί όλες είναι αληθινά ξεχωριστές, μιας κι αποτελούνται από συνδυασμούς ανθρώπων μοναδικών. Είναι οι ζηλιάρηδες που τα μπλέξανε, οι αστείοι που τους αρέσει να ρεζιλεύονται και να σπάνε πλάκα ο ένας με τον άλλο, οι γκρινιάρηδες που το παράπονο το βρίσκουν χαριτωμένο, οι πιο κυριλέ που θέλουν να βλέπουν ο ένας τον άλλο στολισμένους και στην πένα, οι αντίθετοι απ’ τους προαναφερθέντες, οι πιο μοδάτοι που θα κυκλοφορούν λες και πάνε σε φωτογράφιση κι αμέτρητοι άλλοι.

Τόσα διαφορετικά ζευγάρια, τόσες διαφορετικές ιστορίες αγάπης. Σπουδαίοι, λοιπόν, είναι όλοι οι έρωτες· ακόμα κι αυτοί της διπλανής πόρτας που ίσως εσένα να σου φαίνονται βαρετοί, γιατί για εκείνους δεν είναι. Και σημασία έχει πώς νιώθουν οι πρωταγωνιστές του κάθε love story. Μια όμορφη ιστορία αγάπης δε χρειάζεται το δράμα, την περίπλοκη αρχή ή τις δυσκολίες στο ενδιάμεσο, προκειμένου να θεωρηθεί σημαντική. Κι εκείνες που ξεκίνησαν απλά από μία φιλία, από ένα επαγγελματικό meeting ή ακόμη κι απ’ το facebook, θα είναι μοναδικές όσο οι εμπλεκόμενοι παραμένουν αγαπημένοι. Και το «αγαπημένοι» δεν προϋποθέτει καν πως θα είναι ακόμα μαζί· πολλές δυνατές ιστορίες αγάπης κράτησαν λίγο και τελείωσαν άδοξα.

Μοναδικός δεν είναι ο έρωτας που φιγουράρει στις οθόνες μας, κάνοντάς σε να νομίζεις πως πρέπει να μπλέξεις με μαφία ή να σε σώσουν από σίγουρο πνιγμό σε ναυάγιο για να έχεις μια ιστορία να λες. Ούτε χρειάζεται να παλέψεις με τέρατα ή να οδηγήσεις ελικόπτερο πάνω από ηφαίστειο που εκρήγνυται για να αποδείξεις την αγάπη σου και το τι αυτή αξίζει. Στην αληθινή ζωή, ένα μπουκέτο λουλούδια και μια αγκαλιά, η εκδήλωση συναισθημάτων αληθινών κι αμοιβαίων αρκούν.

 

Συντάκτης: Αθηνά Νικολετοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη