Μια εποχή όμορφη και πολύχρωμη. Η μυρωδιά των λουλουδιών κατακλύζει τα σοκάκια της πόλης και σε τραβάει να την εξερευνήσεις. Άνοιξη σημαίνει λιακάδες κι εικόνες βγαλμένες από παραμύθι. Άλλωστε, είναι μια ανάσα πριν απ’ την ωραιότερη εποχή του χρόνου, το καλοκαίρι.

Όταν η πόλη φοράει τα ανοιχτόχρωμά της και ντύνεται στα φλοράλ, οι βόλτες πληθαίνουν. Θες να εξερευνήσεις κάθε γωνιά της και να ανακαλύψεις καθετί καινούριο και παλιό. Οι βόλτες, όμως, με τον άνθρωπό σου δίνουν νόημα στη ρουτίνα σου. Δεν είναι ανάγκη να καθίσεις σε μια καφετέρια για να πιεις καφέ, όταν μπορείς να τον πάρεις στο χέρι, στο άλλο να κρατήσεις τον αγαπημένο σου και να αλωνίσετε μαζί κάθε γωνιά.

Καθώς περπατάμε συναντάμε πλανόδιους, με τόσα μικρά θαύματα στους αυτοσχέδιους πάγκους τους. Χαζεύεις κάθε μικρό έργο τέχνης που μπορεί να σου τραβήξει την προσοχή. Κάπου εκεί θα προσέξεις τους μουσικούς του δρόμου. Οι νότες του θα σας μεταφέρουν αλλού, μακριά από σκέψεις κι έγνοιες. Ειδικά αν το τραγούδι είναι ερωτικό ίσως το αφιερώσεις στη συντροφιά σου κι ίσως πάλι κάποιοι, πιο τολμηροί, να χορέψουν αγκαλιασμένοι με τα βλέμματα των περαστικών να καρφώνονται πάνω τους με μικρή ζήλια κι ενοχή για τη ζωή που ξέχασαν να ζουν.

Να περπατάς αγκαλιά, να ξαπλώνεις στο χορτάρι ή να στριμώχνεσαι σε ένα παγάκι, κάπου ψηλά, με θέα την πόλη. Χαζεύεις τα αστέρια, γελάς με τα δικά σας μυστικά αστεία κι εξομολογείσαι ό,τι δεν μπορείς πια να κρύψεις. Μοιράζεσαι φόβους, ανησυχίες, όνειρα κι ό,τι άλλο μπορεί να ξυπνήσει η νύχτα. Κάτω απ’ τα αστέρια σχεδιάζετε το κοινό σας μέλλον.

Απολαμβάνουμε αυτές τις μικρές ιδιωτικές στιγμές. Βαθιές συζητήσεις, ψιθυριστά «σ’ αγαπώ» και φιλιά στο μισοσκότεινο τοπίο. Να σπάει τη σιωπή, ίσα για να μη γίνεται τρομακτική κι απόκοσμη, ο ήχος της πόλης, που δεν κοιμάται ποτέ. Τα κινούμενα αυτοκίνητα, η μουσική κάποιου μαγαζιού κι οι φωνές των ανθρώπων που ξαγρυπνούν με κάποιον ή για κάποιον. Όταν είμαστε αγκαλιά όλα μοιάζουν όμορφα κι ήρεμα.

Οι αγκαλιές μας δίνουν μια αίσθηση ασφάλειας και στοργής. Όταν με κλείνεις μες στα χέρια σου χέρια ξέρω πως είμαι προστατευμένη από κάθε κίνδυνο. Με προσέχεις σαν φυλαχτό και νιώθω σπίτι μου. Άλλωστε σπίτι μας είναι εκεί που ανήκει η καρδιά μας.

Τα φιλιά σου με αναστατώνουν και με παθιάζουν. Όταν τα χέρια σου βρίσκονται γύρω απ’ τη μέση μου νιώθω πως με αγαπάς και με νοιάζεσαι. Βγάζεις όλα αυτά τα όμορφα συναισθήματα που ούτε τα λόγια μπορούν να περιγράψουν. Να με κρατάς απ’ το χέρι, να γίνεσαι η δύναμή μου.   Να τριγυρνάμε στα στενά πιασμένοι. Να μην αφήνουμε ούτε στιγμή να χάνεται ανούσια.

Οι αγκαλιές στην πόλη ενώ περπατάς χέρι-χέρι με τον άνθρωπό σου είναι μικρές πολυτέλειες. Άλλωστε, οι ερωτευμένοι ξέρουν πως η αγάπη και το νοιάξιμο κρύβονται στα πιο μικρά!

 

Συντάκτης: Βασιλική Κόντε
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη