Οι αληθινοί φίλοι είναι οι άνθρωποι που μας στέλνει μια ανώτερη δύναμη σαν ανταμοιβή. Έχουμε ανάγκη στη ζωή μας άτομα που μένουν δίπλα μας χωρίς συμφέρον και χωρίς συμβιβασμούς. Οι φίλοι μας είναι εκείνοι που μαθαίνουν πρώτοι τι συμβαίνει στην καθημερινότητά μας, συχνά ακόμα και πριν απ’ την οικογένεια μας.

Το τηλέφωνο των φίλων είναι κάτι σαν τις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης. Λειτουργεί εικοσιτέσσερις ώρες την ημέρα και ξέρεις πως θα απαντηθεί και δε θα παρεξηγηθείς ό,τι ώρα κι αν χτυπήσει. Ειδικά κάτι περίεργες νυχτερινές ώρες, που ίσως να σημαίνει πως κάτι σοβαρό έχει συμβεί.

Ο κολλητός σε έχει ακούσει να κλαις μες στα μεσάνυχτα για πρώην έρωτες, να φωνάζεις από θυμό ή αγανάκτηση για τα γκομενικά σου. Έχεις χτυπήσει το τηλέφωνό του ξημερώματα για ένα θέμα υγείας δικό σου είτε της οικογένειάς σου. Χωρίς καμία ντροπή, μιλάς ανοιχτά στα άτομα που εμπιστεύεσαι κι έχουν αποδείξει πως είναι σε όλα δίπλα σου. Ακόμα και στα μεθύσια σου πάλι εκείνους θα πάρεις να γελάσουν με τα χάλια σου και να ακούσουν τις βλακείες σου, ενίοτε και για να ‘ρθουν ν σε μαζέψουν.

Οι φίλοι μας, τελικά, είναι οι ψυχολόγοι μας; Η δουλειά ενός ψυχολόγου είναι να καταλάβει τι κρύβεις μέσα σου και τι είναι αυτό που σε βασανίζει. Είναι θεραπευτές ψυχών. Βοηθούν το άτομο να στηριχθεί στις δυνάμεις του και του δείχνουν το δρόμο ώστε να βρει τη λύση των προβλημάτων του. Δεν υποδεικνύουν τις λύσεις ούτε δίνουν έτοιμες απαντήσεις στα ερωτήματά του. Ίσως, λοιπόν, να ‘ναι λίγο διαφορετική η προσέγγιση των φίλων, ακόμα κι αν εκμυστηρευτείς και στους δύο το ίδιο ακριβώς θέμα, αφού κανείς απ΄ τους δύο δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη σπουδαιότητα του άλλου. Είναι, όμως, κι η ψυχοθεραπεία μας οι φίλοι μας.

Είναι στηρίγματα δίπλα μας, προστάτες αθόρυβοι. Είναι φορές που απουσιάζουν απ’ τη ζωή μας -σωματικά μονάχα, ποτέ συναισθηματικά. Ίσως είναι μακριά μας γιατί μας χωρίζουν χιλιόμετρα ή εξαιτίας των τρελών ρυθμών της ζωής μας. Ξέρουμε, όμως, πως είναι κοντά μας ακόμα κι όταν είναι μακριά μας.

Τα φιλαράκια μας είναι έτοιμα να μας δώσουν συμβουλές ανά πάσα ώρα και στιγμή. Όταν το κουδούνι του σπιτιού ή το κινητό χτυπήσει είναι έτοιμοι να μας βοηθήσουν να προχωρήσουμε ό,τι κι αν έχει συμβεί. Είναι οι πατερίτσες μας στα ζόρια, που μέρα με τη μέρα μας δυναμώνουν μέχρι να περπατήσουμε πάλι κανονικά.

Οι κολλητοί μας έχουν ένα μαγικό χάρισμα. Δε θα μας ρωτήσουν ποτέ τι έχει συμβεί, δε θα ζητήσουν εξηγήσεις και λεπτομέρειες, εξάλλου ακόμα κι αν θέλουμε να το κρύψουμε θα το καταλάβουν απλά με ένα βλέμμα μας. Δεν κάνουν ερωτήσεις είτε γιατί ήδη ξέρουν τις απαντήσεις είτε γιατί δε θέλουν να μας σκαλίζουν τις πληγές. Είναι απλά εκεί, δίπλα μας, να μας  δώσουν τις καλύτερες συμβουλές τους.

Μας βοηθούν να πάρουμε την πιο σωστή απόφαση, αφού σιγουρευτούν τι είναι πραγματικά αυτό που θέλουμε. Μερικές φορές μας επαναφέρουν στον κόσμο της λογικής, αν το συναίσθημα πρόκειται να μας πληγώσει. Λένε την άποψή τους με επιχειρήματα, μα πάντα αφήνουν την τελική επιλογή σε μας. Αφού, θα μας στηρίξουν το ίδιο, όποια απόφαση κι αν πάρουμε. Είτε θα γελάμε είτε θα κλαίμε, αν και φυσικά προτιμούν το πρώτο.

Οι αληθινοί φίλοι είναι εκείνοι που μπροστά τους δε χρειαζόμαστε καμία μάσκα, δεν κρυβόμαστε, μπορούμε να μιλάμε ελεύθερα για ό,τι μας απασχολεί. Είναι οι άνθρωποί μας, που ομορφαίνουν τις καλές στιγμές κι ισορροπούν τις άσχημες. Παρόντες –συναισθηματικά, αν αδυνατούν σωματικά– στις χαρές μας μα και στα ζόρια μας!

 

Συντάκτης: Βασιλική Κόντε
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη