Αν είχαμε το μαγικό τζίνι και τη δυνατότητα να κάνουμε τρεις ευχές για να είμαστε ευτυχισμένοι, θα ξέραμε τι να ευχηθούμε; Εννοείται ότι μιλάμε για εμάς που έχουμε την τύχη να έχουμε δεδομένα αγαθά, όπως ειρήνη, χώρα, σπίτι. Τι είναι η ευτυχία; Πώς θα την ορίζαμε για να τη διεκδικήσουμε με τρεις ευχές;

Είναι τα χρήματα; Πόσα παραδείγματα χρειαζόμαστε πραγματικά πλούσιων ανθρώπων που ήταν δυστυχισμένοι; Ο Ωνάσης κι όλο του το σόι φτάνει; Τα χρήματα δεν αγοράζουν τα πάντα, σίγουρα όχι την ευτυχία. Δεν είπαμε να μην έχουμε μαντήλι να κλάψουμε, αλλά δε χρειάζονται πολλά για να ‘μαστε καλά. Μια δουλειά να έχουμε που να καλύπτει τα έξοδά μας και -ιδανικά- να μας εκφράζει, είναι αρκετή.

Είναι η καλή εμφάνιση; Ζούμε στην εποχή της εικόνας ναι, αλλά πόσοι όμορφοι άνθρωποι δεν είναι ευτυχισμένοι; Η ομορφιά από μόνη της δε λέει τίποτα αν δε συνοδεύεται κι από άλλα στοιχεία, το μυαλό, το χαρακτήρα, τους τρόπους, την προσωπικότητα. Μπορεί ν’ ανοίγει πόρτες σε προσωπικό κι επαγγελματικό επίπεδο, αλλά στη συνέχεια απαιτούνται κι άλλα προσόντα για την επιτυχία.

Είναι η διασκέδαση; Η οικογένεια, οι φίλοι, οι σύντροφοι, τα παιδιά; Ναι, είναι όλα αυτά μαζί. Πότε τα έχουμε; Όταν είμαστε σωματικά και ψυχολογικά υγιείς κι είμαστε σε θέση να δημιουργήσουμε ανθρώπινες, κοινωνικές σχέσεις.

Θα ευχόμασταν να είμαστε υγιείς, εμείς κι οι αγαπημένοι μας άνθρωποι, ν’ αγαπηθούμε από εκείνους που αγαπάμε, φίλους και συντρόφους και να έχουμε καλό σεξ με το ταίρι μας. Όχι, τα δύο τελευταία δεν είναι το ίδιο και το αυτό, η αγάπη και το καλό σεξ με τον άνθρωπό μας είναι δύο διαφορετικά πράγματα και το ένα δε συνεπάγεται το άλλο.

Για την υγεία, δε χρειάζονται επιχειρήματα. Δεν είναι κλισέ. Δεν είναι δεδομένη. Στη στιγμή μπορούμε να χάσουμε τη γη κάτω απ’ τα πόδια μας. Χωρίς αυτή δεν υπάρχει τίποτα. Ούτε έγνοιες για αγάπες κι έρωτες, ούτε διασκέδαση, ούτε τίποτα. Και φυσικά αν εμείς είμαστε καλά αλλά οι άνθρωποι που αγαπάμε έχουν θέμα υγείας, υποφέρουμε και ‘μεις μαζί τους. Δε γίνεται να έχει πρόβλημα ο αδερφός μας, το παιδί μας, οι γονείς μας, οι κολλητοί μας κι εμείς να είμαστε μες την καλή χαρά.

Όσον αφορά στα επόμενα δύο, αν  τα θεωρούμε απλά ή εύκολα για να τα χαλαλίσουμε σε ευχές στο Τζίνι, ας αναλογιστούμε πόσους ανθρώπους γνωρίζουμε σε σχέση ή όχι, που  είναι δυστυχισμένοι γιατί αγαπάνε κάποιον και το αίσθημα δεν είναι αμοιβαίο. Ανθρώπους που θέλουν κάποιον που αδιαφορεί για κείνους, τους δίνει λίγο στο πολύ τους, φέρεται άσχημα και τους πληγώνει αλλά εκείνοι εκεί μένουν, υπομένουν κι επιμένουν περιμένοντας να πραγματοποιηθεί η ρήση «ο επιμένων νικά».

Ο επιμένων φυσικά δε νικά πάντα κι όλοι γνωρίζουμε ότι η καλή μέρα απ’ το πρωί φαίνεται, όπως κι ότι αν στραβώσει στην πορεία, αν δηλαδή τελειώσει το αίσθημα στον έναν απ’ τους δύο και πάλι δε διορθώνεται η κατάσταση. Και κανένας μας –ψυχολογικά υγιής- δε θέλει κάποιον να μένει μαζί του από οίκτο και λύπηση ή επειδή εκβιάστηκε συναισθηματικά.

Πολλοί όμως δυσκολευτήκαμε και κάποιοι δυσκολεύονται ακόμη να προχωρήσουν μπροστά κι αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται ανάμεσά μας, είναι φίλοι μας, γνωστοί, συνεργάτες. Πληγωμένοι άνθρωποι με την καρδιά χίλια κομμάτια ή χαρισμένη σε κάποιον που δεν τη θέλει –τουλάχιστον όχι πια. Μαζόχες δεν είναι. Αν ήταν εύκολο να το ξεπεράσουν και να βρουν την κόλλα να κολλήσουν τα κομμάτια ή την άλλη πορτοκαλιά που κάνει πορτοκάλια –πόσο κλισέ συμβουλή-, θα το είχαν κάνει και μόνοι τους, δε θα περίμεναν κάποιον τρίτο, έξω απ’ το χορό, να τους το πει.

Επίσης, πόσους ανθρώπους γνωρίζουμε ότι μένουν σε μια σχέση με κακό ή καθόλου σεξ γιατί φοβούνται να μείνουν μόνοι τους, να ρισκάρουν να βρουν αυτόν που θα ζήσουν το πάθος που βλέπουν στις ταινίες στο σινεμά; Ή πόσους που προχώρησαν εξαρχής σε σχέση που δεν είχαν χημεία γιατί απλώς  η κοινωνία τους μουρμούριζε ρυθμικά «τικ τακ ο χρόνος κυλά» κι αγχώθηκαν ότι θα τελειώσουν οι μπαταρίες απ’ το βιολογικό ρολόι;

Μια ολόκληρη ζωή χωρίς πόθο, πάθος και ίδια ερωτικά γούστα για τον σύντροφό τους πώς περνάει; Ή μήπως το σεξ κόβεται που λέει και η Θεοπούλα; Είτε μείνουν έτσι είτε αποκτήσουν εξωσχεσιακή σχέση και στις δύο περιπτώσεις ευτυχισμένοι δεν είναι. Ούτε και τα παιδιά τους -αν έχουν- που θέλουν να βλέπουν χαρούμενους τους γονείς τους.

Δε χρειάζονται περισσότερα. Πραγματικά, δε χρειάζονται. Ποιος έχει τα παραπάνω και δεν περπατάει και πετάει; Απλά πράγματα. Ποιος είπε ότι η ευτυχία κρύβεται στα περίπλοκα; Οπότε, αν βρεθεί στο διάβα μας κάποιο λυχνάρι, το τρίψουμε και βγει κάνα τζίνι, να είμαστε προετοιμασμένοι μη ζητήσουμε από κεκτημένη ταχύτητα άλλα αντί άλλων.

Κι αν τα έχουμε τα παραπάνω, να ζητήσουμε να μείνουν ως έχουν και τις άλλες δύο ευχές, ας τις κρατήσουμε κάβα.

Συντάκτης: Έφη Φωτεινού
Επιμέλεια κειμένου: Αναστασία Νάννου