Ακόμα θυμάμαι το πρώτο μας φιλί κι ας έχουν μεσολαβήσει ισχυροί καβγάδες, αρνήσεις, λόγια μεγάλα κι υπερβολικά. Μα ό,τι κι αν έχει γίνει κι ό,τι κι αν πρόκειται να γίνει στο μέλλον με εμάς, εκείνο το φιλί και μεταξύ μας κάθε φιλί στα τόσα χρόνια που σε αντέχω και με αντέχεις, τα θυμάμαι λες και τα βιώνω κάθε λεπτό που περνάει.

Δεν το περίμενα ομολογουμένως μα ήταν εκείνο ακριβώς που χρειαζόμουν χωρίς να το ζητήσω, ήταν εκείνο που ζητούσε η ζωή μου πριν και μετά από σένα, ταυτόχρονα. Γιατί με είχες φιλήσει και μέσα σε εκείνα τα λίγα λεπτά έκλεισες όλα όσα ένιωθα για σένα καιρό πριν μπορέσεις να το αντιληφθείς.

Στο πρώτο σου φιλί λοιπόν, κατάλαβα πως όλα όσα με λύγιζαν, εκείνες οι αιώνιες στιγμές που περίμενα για ένα βλέμμα σου, για μια δική σου κι αποκλειστικά δική μου σημασία μα κυρίως όλα τα όχι που έδινα επίμονα σε οποιοδήποτε άλλο βρισκόταν στο δρόμο μου, όλα αυτά άξιζαν τον κόπο για ένα δικό σου φιλί. Με είχες ταλαιπωρήσει και πολλές φορές άδικα, πριν γίνει κάτι μεταξύ μας μα όταν τελικά τα μυαλά μας συγχρονίστηκαν, επιβεβαιώθηκα με τον πιο γλυκό και τρυφερό τρόπο.

Διαφωνούμε σε πολλά. Κατ’ ακρίβειαν διαφωνούμε σε πολλά περισσότερα απ’ όσα συμφωνούμε. Οι διαφορές μεταξύ μας είναι έκδηλες, το γνωρίζαμε άλλωστε απ’ την πρώτη στιγμή κι η αλήθεια είναι πως ακόμα διερωτόμαστε πώς μπορεί να σμίξαμε εμείς οι δυο. Μα μ’ ένα μας φιλί όλα περνάνε. Αβίαστα και φυσιολογικά. Το ξέρουμε πια καλά κι οι δυο.

Ακόμα κι εσύ που φοβάσαι να εκδηλωθείς γατί το θεωρείς σημάδι αδυναμίας, μάθε πως καιρό τώρα προδίδεσαι κάθε φορά που με φιλάς. Όσα κρύβεις καλά με τη σιωπή σου, όλα εκείνα που δειλιάζεις και τελικά διστάζεις να πεις, τα λέει όλα το φιλί σου. Στην αρχή ενθουσιασμός μα και φόβος συνάμα, σταδιακά ερχόταν η οικειότητα και μαζί της το πάθος.

Πάθος, λαχτάρα, επιθυμία κι όλα επιτυχώς κεκλεισμένα σε ένα φιλί, σε πολλά φιλιά, σε μια ποικιλία φιλιών ικανή να εκδηλώσει ακριβώς τι αισθάνεσαι εκείνη τη στιγμή. Το φιλί σου είσαι εσύ. Ακριβώς εσύ με όσα αρνητικά κι αν εμπερικλείονται σε αυτό. Γι’ αυτό και σε θέλω. Γιατί είναι κι ο μοναδικός μα κι ουσιαστικός τρόπος να καταλάβω τι συμβαίνει στο μυστήριο μυαλό σου.

Μα μόνο πρόσεξε μην αλλάξεις ποτέ τον τρόπο που με φιλάς. Γιατί εκεί θα καταλάβω, γιατί εκεί θα λυθούν αυτόματα όλα τα ερωτηματικά για τα οποία ίσως και να παλεύω να βρω απαντήσεις. Γιατί σε ένα φιλί σου γυμνώνεσαι κι όσο αυτό δεν μας απειλεί, το επιδιώκω κιόλας.

Σταμάτα να αναλώνεσαι σε άσκοπες συζητήσεις που πλέον γνωρίζουμε καλά πως μπορούν επιτυχώς να μας φθείρουν και να μας διαλύσουν. Μην προσπαθείς να με παρηγορήσεις με συμβουλές που το πλαίσιο λογικής μου θα είναι πάντα ανίκανο να αντιληφθεί. Κι εγώ σου υπόσχομαι πως θα καταβάλω υπέρτατες προσπάθειες να σε καταλάβω, να μην αναλώνομαι σε αναλύσεις που σε βαραίνουν και σε κουράζουν.

Στην τελική, όσο πιάνεσαι με ασήμαντες λεπτομέρειες χάνεις την ουσία. Κι εγώ θέλω μαζί σου να ζω και τα πιο μικρά, κι απ’ τις λεπτομέρειες, μόνο εκείνες που δε μας στερούν τα χαμόγελά μας. Γι’ αυτό έλα και μην πεις λέξη. Φίλα με κι εγώ θα καταλάβω.

Συντάκτης: Ήβη Παπαϊωάννου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη