Όταν όλοι σε έχουν  κουράσει τόσο πολύ, τα ψυχολογικά έχουν βαρέσει κόκκινο, τα νευρά σου είναι τελείως σπασμένα κι η ώρα είναι 2 το βράδυ, δεν ξέρεις τι να κάνεις ή τι να σκεφτείς για να ξεφύγεις από ό,τι σε πνιγεί και δεν μπορείς να ηρεμήσεις. Και ξάφνου σου έρχεται η καταπληκτική ιδέα, παίρνεις τηλέφωνο τον φίλο σου να δεις πού είναι και σου λέει τη μαγική φράση  «Γιατί δεν έρχεσαι από εδώ να τα πούμε;»  Έτσι καταλήγεις στο σπίτι του με ένα μπουκάλι αλκοόλ και πακέτα τσιγάρα να ξεχνάς  τα πάντα και να χαλαρώνεις.

Είναι όταν είσαι τυφλά και παίρνεις τηλέφωνο τον φίλο να του πεις ότι θες να στείλεις ένα μήνυμα στον πρώην ή στην πρώην που σε βασανίζει τόσο καιρό και σου λέει πάλι τη μαγική φράση «Έλα απ’ το σπίτι να δούμε τι θα πούμε». Και βρίσκεσαι ξημερώματα στο σπίτι του να γράφεις το μήνυμα που θα γίνει η μεγαλύτερη ερωτική σου εξομολόγηση.

Είναι  όταν είσαι ράκος ψυχολογικά και πάλι βρίσκεσαι στην αγκαλιά του φίλου να κλαψουρίζεις και να του τα λες όλα ξανά και ξανά μέχρι να σε πάρει ο ύπνος στο κρεβάτι του και να ξυπνήσεις την άλλη μέρα το πρωί και να έχει αφήσει ένα σημείωμα κι ένα ποτήρι καφέ.

Φυσικά αυτός ο άνθρωπος δεν είναι ένας απλός φίλος, δεν είναι απλά κάποιος που λες κολλητό , είναι αδελφός , είναι αυτός που ξέρεις πως οτιδήποτε και να γίνει θα είναι εκεί για σένα, ό,τι ώρα και να είναι, όπως και να είναι, όπου και να βρίσκεται, το σπίτι του θα είναι ανοιχτό για σένα κι η αγκαλιά του επίσης, να σε περιμένει για τα χειρότερα και τα καλύτερα που έχετε να περάσετε μαζί.

Είναι αυτός που ξέρεις ότι θα χτυπήσεις την πόρτα του τα αξημέρωτα όταν θα είσαι πιο χάλια από ποτέ και θα σου ανοίξει με ένα τεράστιο χαμόγελο και με ένα μπουκάλι κρασί θα κάτσετε μαζί να τα περάσετε όλα. Θα βρει το χρόνο και τη διάθεση να είναι πάντα δίπλα σου και πάντα θα σε πειράζει λέγοντάς σου να φέρνεις τα ρούχα σου σιγά-σιγά να μείνεις μόνιμα έτσι όπως το πας.

Είναι αυτή η ασφάλεια που έχεις κι η εμπιστοσύνη ότι κάποιος άνθρωπος είναι εκεί για σένα τις άσχημες αλλά και τις καλές σου μέρες, ξέρεις ότι όπου κι αν βρεθείς κι ό,τι και αν χρειαστείς ένα σπίτι κι ένας φίλος αληθινός θα είναι εκεί για σένα να σε περιμένει και ξέρεις ότι θα γυρνάς εκεί όσοι κι αν περάσουν απ’ τη  ζωή σου και στο παίξουν φίλοι κι αδέλφια.

Γιατί τα φιλαράκια είναι αυτά που μένουν στα δύσκολα και σε δέχονται έτσι όπως είσαι, εκείνα τα βράδια που τρως τις φρίκες σου, εκείνα τα βράδια που νιώθεις τόσο μονός, εκείνα τα βράδια που το δικό σου σπίτι νιώθεις να σε πλακώνει και δεν μπορείς να μείνεις.

Μόνο και μόνο η αίσθηση που έχεις ότι κάποιος είναι εδώ για εσένα και ότι σου ανοίγει το σπίτι του όποτε το χρειαστείς, η ανιδιοτέλεια  που δείχνει κι η αγάπη προς το πρόσωπο σου είναι  πολύ σημαντικά καθώς σπανίζουν πλέον οι αληθινές φίλιες που προσφέρουν χωρίς κάποιο λόγο.

Νιώθεις αυτή τη ζεστασιά κι αυτή την ηρεμία κάθε φορά  που μπαίνεις στον σπίτι του κολλητού  με έναν παράξενο τρόπο  γιατί δεν έχει σημασία η ώρα, ξέρεις ότι το σπίτι θα είναι πάντα ανοιχτό για εσένα κι εκείνος εκεί να σε περιμένει και να σε περιποιείται.

Αν έχεις έναν τέτοιο φίλο να ξέρεις ότι είσαι παρά πολύ τυχερός καθώς σπανίζουν οι αληθινές φίλιες κι οι πραγματικοί φίλοι που σου προσφέρουν την αγάπη τους αφιλοκερδώς, πάντα με ενδιαφέρον και βαθιά εκτίμηση στο πρόσωπό σου. Να ξέρεις ότι ο άνθρωπος που σε δέχεται σπίτι του ανά πάσα ώρα και στιγμή κάτω από οποιαδήποτε συνθήκη είναι κάτι παραπάνω από φίλος.

 

Συντάκτης: Άννα Τζαβίδη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη