Να είσαι διαφορετικός. Διαφορετικός από αυτούς που πέρασαν, από αυτούς που ρήμαξαν κι άφησαν μόνο ερείπια πίσω τους, από αυτούς που δεν ενδιαφέρθηκαν για τίποτα άλλο πέρα απ’ τον εαυτό τους. Να είσαι διαφορετικός από τους τόσους και τόσους, μην είσαι άλλος ένας.

Να είσαι η εξαίρεση στον κανόνα, να δείξεις ότι τελικά υπάρχουν κι άλλοι, αυτοί που δεν πουλάνε παραμύθια για να σε ρίξουν, αυτοί που δε σε αφήνουν αβοήθητο στα δύσκολα και σφυρίζουν κλέφτηκα, αυτοί που προσπαθούν και για τους δυο, αυτοί που  βρίσκουν χρόνο για τον άλλον.

Ξέρεις ήρθαν πολλοί που χάλασαν τα παραμύθια και τα έκαναν εφιάλτες και μάλιστα κάποιες φορές μένεις εκεί και συνεχίζεις να ζεις σε αυτούς και να δείχνεις  ότι το απολαμβάνεις απ’ τις ανασφάλειές σου κι απ’ το παρελθόν που κουβαλάς. Ήρθαν πολλοί που έστρωναν ροδοπέταλα για το μέλλον, όμως στην πρώτη στραβή γινόντουσαν καπνός,  δεν τους έβρισκες όταν τους είχες ανάγκη και χανόντουσαν ξαφνικά γιατί μάλλον δεν ήξεραν τι ήθελαν.

Ήρθαν πολλοί που έδειξαν πράγματα, αλλά μόλις ήρθε η ώρα να τα υποστηρίξουν, ξανασυστηνόντουσαν σαν να ήταν άγνωστοι, που δεν εκτίμησαν τίποτα και μόνο ζητούσαν. Ήρθαν άλλοι τόσοι, που ασ’ το καλύτερα, να μη σου πω. Έκαναν το ψέμα να φαίνεται αλήθεια, έκαναν τα πάντα να μοιάζουν τέλεια και μετά σε άδειαζαν λες κι είσαι παιχνίδι, λες  κι όλα περνιούνται τόσο εύκολα κι αυτοί συνέχιζαν τη ζωή τους σαν να μη συνέβη ποτέ τίποτα.

Βλέπεις, στη ζωή μου πέρασαν αρκετοί από αυτούς, γέμιζαν τη μέρα και τη νύχτα μου. Γι’ αυτό τώρα δεν τους θέλω πλέον κοντά μου, θέλω να βρίσκονται όσο γίνεται πιο μακριά να μην ακουμπάνε ούτε με τα λόγια τους, αλλά ούτε με χεριά τους τίποτα δικό μου. Λάθος άνθρωποι πέρασαν πολλοί και θα περάσουν κι άλλοι, όμως εσύ φρόντισε να είσαι το λουλούδι μέσα στη λάσπη. Ελπίζω, λοιπόν, να είσαι διαφορετικός γιατί αν είσαι ένας από αυτούς, λυπάμαι, αλλά δεν έχεις θέση στη ζωή μου. Όχι γιατί δε χώρας, αλλά περισσεύεις.

Να είσαι διαφορετικός να είσαι ειλικρινής, να λες την αλήθεια σου, και τα πράγματα με το όνομά τους κι ας πληγώσεις τον άλλον τουλάχιστον θα ξέρει πού βαδίζει. Μην τάζεις πράγμα που δεν μπορείς να κάνεις ούτε να λες λόγια που αργότερα θα μετανιώσεις ή δε θα πιστεύεις καν, μην κοροϊδέψεις κατάμουτρα ανθρώπους που έχουν αφιερώσει χρόνο, έχουν επενδύσει για την πάρτη σου, έχουν αισθανθεί. Τι να σε κάνω αν είσαι ίδιος και απαράλλακτος με όλους τους άλλους;

Απόδειξε ότι εσύ είσαι διαφορετικός, ότι δε μοιάζεις με αυτούς. Ακόμα, βλέπεις, ελπίζω γιατί η ελπίδα πεθαίνει πάντα  τελευταία κι εγώ πιστεύω ακόμα στα θαύματα μέχρι να φτάσω τοίχο και να πειστώ ότι είναι αδιέξοδο. Να είσαι αυτός που θα τα αλλάξει όλα και θα έχω λόγο να πιστεύω πάλι στον έρωτα. Γίνε αυτός που θα αλλάξει όλες τις κοσμοθεωρίες μου, που θα με απελευθερώσει απ’ το παρελθόν, που θα κάνει αυτό που κάνεις δεν κατάφερε να κάνει ή άφησε μισό. Δώσε τον ερωτά και το πάθος, κάνε τα σώματά μας να πάρουν φωτιά.

Να είσαι διαφορετικός, μην μπεις κι εσύ μέσα στην ψυχή μου και τα καταστρέψεις όλα. Κάνε αυτό που δεν έκανε κάνεις, κάνε με να πιστέψω ξανά. Μείνε διπλά μου, κοντά μου, προσπάθησε να με νιώσεις. Αυτοί ήταν άνθρωποι που θέρισαν κι άφησαν πληγές πίσω τους που ακόμα προσπαθούν να κλείσουν, άφησαν σημάδια που πόνεσαν πολύ.

Γι’ αυτό, σε παρακαλώ, μην είσαι σαν αυτούς, μη φανεί ότι ήσουν κι εσύ ένα λάθος και βλακωδώς πίστεψα πάλι σε άδειους ανθρώπους. Δείξε ότι αξίζεις, ότι τελικά υπάρχουν κι άλλοι που δεν τους είχα ανακαλύψει, ότι υπάρχουν τελικά δρόμοι που οδηγούν στο ουράνιο τόξο.

Συντάκτης: Άννα Τζαβίδη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη