Έχει περάσει καιρός που δε νιώθω πια τη σπίθα να ανάβει μεταξύ μας. Δε με κάνεις καν να νιώθω ποθητή. Η γυναίκα που είμαι, μα κατάφερες να την κάνω να σωπάσει. Όχι, καταφέραμε, γιατί και οι δύο έχουμε μερίδιο σε αυτό. Καταφέραμε, λοιπόν, να σβήσουμε σιγά-σιγά τον πόθο μας και την επιθυμία μας για τη σάρκα του άλλου.

Έφυγα για λίγο μακριά, μήπως αρχίσουν ξανά οι τρικυμίες. Το θέλησα, το γούσταρα και το έκανα. Ήταν κάποιος μες στην τρέλα και την καύλα. Καύλα για ζωή. Γεμάτος πόθο να με κατακτήσει. Κάτι που εσύ είχες σταματήσει προ πολλού να κάνεις. Ήθελε να με πιάσει και να με ανάψει, να βγει εκείνη η γυναίκα-φωτιά που είχα κρύψει.

Μιλήσαμε, γελάσαμε και χορέψαμε. Το ένα έφερε το άλλο και μέσα σε μια εβδομάδα είχα πατήσει σίγαση σε ό,τι με κρατούσε πίσω. Ό,τι είχαμε σταματήσει να κάνουμε μαζί, ήρθε κάποιος άλλος να μου το θυμίσει. Κι απαίτησε να τα ζήσω όλα χωρίς να μου δώσει άλλη επιλογή απ’ το να δεχτώ. Ήταν ωραίο, τρελό και γεμάτο. Έτσι ακριβώς όπως μ’ άρεσε.

Κάτι, όμως, έλειπε. Εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσα να το διακρίνω. Δεν ένιωσα τύψεις. Δεν με έπιασε κρύος ιδρώτας. Αισθανόμουν καλά. Ήρεμη. Το είχα απολαύσει. Ήξερα ότι έρεπε να μάθεις. Θα στο έλεγα, δεν έχω μάθει να κρύβομαι. Όσο κι αν αυτό θα σε πλήγωνε. Όσο κι αν θα πονούσα με την πληγή που θα σου άνοιγα, θα το μάθαινες.

Σε κεράτωσα, αν θες να το πεις έτσι, όσο πιο υποτιμημένο γίνεται. Μα δεν ένιωσα καμία τύψη. Δεν τις αισθάνθηκα μέχρι που σε κοίταξα στα μάτια. Αυτά τα υπέροχα καστανά μάτια που ακόμα κι όταν έμαθαν την αλήθεια δε σταμάτησαν να με κοιτάνε με αγάπη. Πάρα μόνο για μία στιγμή με μίσησαν κι έπειτα με αγάπησαν κι άλλο.

Το ήθελα και το έκανα. Σου το είπα έτσι ακριβώς κι εσύ με συγχώρεσες. Δεν ξέρω αν ήθελα συγχώρεση. Δεν ξέρω αν ένιωσα τύψεις για τον πόνο που σου προκάλεσα ή για ό,τι έκανα. Σίγουρα για τον πόνο. Ένα είναι σίγουρο, δε θα το έκανα ξανά. Δεν έχει νόημα. Ποιος ο σκοπός; Σεξ χωρίς ουσία. Τι  να το κάνεις αν η σάρκα σου δε γίνεται ένα με την ψυχή του άλλου εκείνη τη στιγμή. Τι να το κάνεις αν είναι να σκορπάς πόνο.

Εμένα μια φορά δε θα μ’ άρεσε να μου συμβεί. Δε σου έδειξα κανέναν σεβασμό, ούτε σε εσένα, ούτε σε εμένα, ούτε σε ό,τι έχουμε θυσιάσει για να διατηρηθεί η σχέση αυτή. Κι όμως, έμαθα. Λάθος μεν, μάθημα δε. Μάθημα και για εσένα. Πρέπει συνέχεια να διεκδικείς ό,τι έχεις αποκτήσει, διαφορετικά κάποια στιγμή θα το αναζητήσεις και θα έχει ήδη φύγει. Τα δεδομένα κάποια στιγμή θα γίνουν ζητούμενα. Επιλογή δική σου τι θα κάνεις. Θα κάνεις τα πάντα για να τα κρατήσεις ή θα τα διεκδικήσει και θα τα κερδίσει κάποιος άλλος;

Έμαθες κι έμαθα. Με πράξεις με εμπιστεύτηκες ξανά, με πράξεις με κατέκτησες ξανά. Τα λόγια πλέον μεταξύ μας είναι περιττά. Πλέον καταλάβαμε το νόημα. Πλέον σεβόμαστε ο ένας τον άλλον. Πλέον σε κοιτάζω και δε νιώθω καμία ενοχή πάρα μόνο αγάπη. Την ψυχή μου να αντηχεί μόνο στα δικά σου μάτια.

 

Συντάκτης: Ασημίνα Καποράλη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη