Ας το πάρουμε κάπως ρομαντικά κι ας ξεκινήσουμε έτσι. Ήλιος, θάλασσα, γαλάζιος ουρανός. Μουσική, χορός, άνθρωποι που ερωτεύονται, άνθρωποι που ονειρεύονται. Για σκέψου και πες. Πώς θα ήταν για σένα ο ιδανικός κόσμος; Σου λείπει κάτι απ’ τη ζωή σου ή όχι; Πάντα κάτι λείπει. Πάντοτε ψάχνουμε το λιθαράκι που απομένει, το κομματάκι του παζλ που θα έρθει να κάνει τη ζωή μας όπως τη φανταστήκαμε.

Κάποιες φορές, όμως, το παζλ αυτό, αρνούμαστε εμείς να το συμπληρώσουμε. Κι ενώ δεν έχουμε σοβαρά προβλήματα, χαλιόμαστε για μαλακίες, για περιστάσεις ανούσιες και περαστικές. Καταστάσεις που δε μας αρμόζουν. Σ’ αυτές που εμμένουμε από συνήθεια, βόλεμα, αναποφασιστικότητα ή έλλειψη μαχητικότητας.

Τα σοβαρά προβλήματα σ’ αυτόν τον κόσμο είναι η υγεία, η φτώχεια κι η εξαθλίωση. Τίποτα άλλο. Μην το πάρεις στραβά. Δεν προσπαθούμε τώρα να καλλιεργήσουμε ενοχές ούτε να προωθήσουμε νοοτροπίες του τύπου «κάτσε στ’ αβγά σου, καλά την έχεις». Καμία σχέση. Η διευκρίνιση αυτή γίνεται για να αντιληφθείς πως ό,τι είναι περαστικό ασ’ το να περάσει και μην το ζαλίζεις, μην του δίνεις αξία περισσότερη απ’ αυτή που χρειάζεται.

Είσαι στη δουλειά και τα νεύρα έχουν χτυπήσει κόκκινο. Άγχος, πίεση, ένταση, εκνευρισμός. Τα βλέπεις όλα μάταια και νεφελώδη. Εντάξει, έτσι είναι. Είναι κατανοητό. Όμως, φίλε, κάνε τον κόπο την ώρα που σχολάσεις να γυρίσεις πάνω να κοιτάξεις τον ουρανό. Δες τα χρώματα κι ηρέμησε. Πήγαινε μια βόλτα στην παραλία με τους ανθρώπους που αγαπάς κι άκου τον παφλασμό των κυμάτων. Αξίζει να χαλιέσαι; Δες τι σου προσφέρει η ζωή. Μην παίρνεις τα αρνητικά συναισθήματα μαζί σου, σταμάτα να τα ανακυκλώνεις.

Πάμε γι’ άλλο παραδειγματάκι. Ερωτεύεσαι και δεν έχεις ανταπόκριση. Ερωτεύεσαι και πληγώνεσαι. Έχεις μαραζώσει κι οι μέρες περνούν βασανιστικά. Σε πονάει η πληγή κι αυτό είναι αλήθεια. Παρ’ όλα αυτά είναι ωραίο να νιώθεις τον έρωτα. Δεν το καταλαβαίνεις τώρα αλλά είναι πραγματικά ωραίο. Θα μάθεις απ’ αυτό, θα δυναμώσεις, θα πάρεις πράγματα.

Τι  να κάνεις, είναι η ερώτηση. Να προσπαθήσεις. Αυτή είναι η απάντηση. Θα χτυπηθείς, θα κλάψεις, θα βασανιστείς. Μην παίρνεις τον πόνο σαν δεδομένο. Εστίασε στα θετικά. Πείσμωσε και πείσε τον εαυτό σου πως αυτό που περνάς τώρα δε σου αξίζει. Προσπάθησε να το ανατρέψεις. Μην κλειστείς στο σπίτι. Βγες. Δες τον κόσμο που πηγαινοέρχεται, που γελά, δες την αγάπη και βρες τη δική σου. Στο παιδί που κάθεται δίπλα σου στην καφετέρια, στην κοπέλα που σου χαμογέλασε στο ταμείο. Ο έρωτας είναι παντού κι είναι για μας. Δώσε ευκαιρίες.

Όλοι έχουμε ασχοληθεί με βλακείες. Όλους κατά καιρούς μας έχουν απασχολήσει θέματα που έπρεπε να αδιαφορούμε. Αλλά εμείς οι άνθρωποι έχουμε το ελάττωμα να παίρνουμε το καθετί και να το υπεραναλύουμε. Γιατί είπε αυτό; Τι εννοούσε; Κι αν εννοούσε το άλλο; Και βασανιζόμαστε μασουλώντας τις καθημερινές συναναστροφές, αυτές που πιθανόν θα έπρεπε να αγνοούμε. Τα λόγια που θα έπρεπε να έχουν πετάξει και τα λιθοβολήσαμε για να πέσουν στο έδαφος.

Στη ζωή μας, παιδιά, το σημαντικό είναι οι άνθρωποι. Ούτε τα λεφτά, ούτε η δουλειά, ούτε η δόξα, ούτε οι πολλές συναναστροφές. Μόνο οι άνθρωποί μας. Οι λίγοι που θα έχουμε δίπλα μας και θα μας συντροφεύουν στα ζόρια. Η οικογένειά μας, λίγοι καλοί φίλοι κι ο σύντροφός μας. Αυτοί μας κάνουν πλούσιους, σ’ αυτούς πρέπει να ποντάρεις κι εσύ.

Μη χαλιέσαι για μαλακίες. Μην επηρεάζεσαι απ’ τα εφήμερα και τα δήθεν. Μην κάνεις ακρότητες για ανθρώπους που ποτέ δεν υπήρξαν πραγματικά εκεί για σένα. Η ευτυχία βρίσκεται στις στιγμές και στην αγάπη. Αν δεν είναι αγάπη, δεν είναι ευτυχία. Πίστεψε στον εαυτό σου και σεβάσου τον. Και θα δεις, όλα θα πάνε καλύτερα.

Ας το πάρουμε κάπως ρομαντικά κι ας κλείσουμε έτσι. Όσο ο ήλιος θα συνεχίσει να ανατέλλει κι εσύ θα έχεις ανθρώπους δίπλα σου που αγαπάς και σ’ αγαπούν θα είσαι ευτυχισμένος. Κι άσε τις φουρτούνες να έρθουν και να φύγουν, άσε τις μπόρες να περάσουν, άσε τις καθημερινότητες να μεταβάλλονται. Αύριο είναι μια καινούργια μέρα, μια ακόμα ανατολή κι εσύ θα τι ζήσεις με εκείνους τους λίγους ανθρώπους. Τόσο απλά.

Συντάκτης: Παύλος Πήττας
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη