Όλοι ονειρευτήκαμε τον καλοκαιρινό έρωτα. Αυτόν που έρχεται για να μας χαλαρώσει και να μας μειώσει το άγχος και την πίεση της βαριάς καθημερινότητας. Ντάλα ο ήλιος κι αν κοιτάξουμε λίγο τον υδράργυρο θα τρομάξουμε. Καιρός να αποδράσουμε απ’ αυτό που ζούμε όλο το χρόνο.

Παραλίες και μπιτσόμπαρα έχουν την τιμητική τους, όμως λείπει ο έρωτας. Και θα τον αναζητήσουμε παντού για να κάνουμε το καλοκαίρι ακόμα πιο καυτό, ακόμα πιο διασκεδαστικό. Και γενικώς για να χαρούμε το καλοκαίρι σαν άνθρωποι κι εμείς, με τον καλοκαιρινό μεθυσμένο έρωτά μας και τα μπρατσάκια μας πιθανόν.

Τίποτα απ’ τα παραπάνω δεν είναι κακό. Αντιθέτως, καλά κάνεις, αδελφέ. Αλλά άκου να δεις τι γίνεται. Δε σου αρκεί ένας ράντομ έρωτας ή δεν προλαβαίνεις να τον βρεις λόγω περιορισμένου χρόνου. Και καταλήγεις, φίλε μου, να θυμάσαι πρόσωπα τα οποία ίσως να έχεις απορρίψει. Άτομα που δε σου κάνουν ιδιαίτερη αίσθηση αλλά για το καλοκαίρι καλά είναι. Εντάξει, οκ, να το καταλάβουμε κι αυτό. Θέλω, όμως, να είσαι λίγο προσεχτικούλης. Μην πάρεις τα πολυβόλα και ν’ αρχίσεις να ρίχνεις κι όπου κάτσει. Μην έχουμε τίποτα θύματα κι άντε να ξεμπερδεύεις μετά.

Προτού βάλεις το μαγιό σου και τα γυαλιά ηλίου σου και πριν πασαλειφτείς με τις κρέμες και τα λαδάκια σου, σκέψου λίγο τον στόχο. Ποιος είναι ο στόχος; Είναι ένας εφήμερος έρωτας ή είναι κάτι πιο σοβαρό; Αυτά πρέπει να τα σκεφτόμαστε. Γιατί αν είναι εφήμερος, δυστυχώς για σένα, υπάρχει λίστα με το τι δεν πρέπει να κάνεις.

Κι αρχίζουμε. Δε θα πλησιάσεις κανένα άτομο το οποίο αισθάνεται έστω και το παραμικρό για σένα. Απαγορεύεται. Όταν όλο τον χειμώνα σε έτρεχε από πίσω, αδιαφορούσες. Τι έγινε ξαφνικά; Δε θα δώσεις ελπίδες. Είναι κρίμα. Γιατί θα θεωρήσει άλλα πράγματα και θα τρέχουμε. Και μέχρι να καταλάβεις τι έχει γίνει, το καλοκαίρι θα έχει ήδη φύγει.

Αν θες καβάντζα να πας εκεί που σε βλέπουν κι εσένα έτσι. Γιατί καλώς ή κακώς δε μιλάμε για αντικείμενα. Έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους με ψυχισμό και συναισθήματα. Να το ζήσουμε το παραμυθάκι, ναι. Μαζί σου. Αλλά να μιλάμε επί ίσοις όροις. Γιατί αλλιώς δεν κάνουμε δουλειά έτσι.

Θα πας να βρεις τον έρωτά σου τον καλοκαιρινό και θα είσαι ξεκάθαρος. Αν είναι κάποιος που ήταν και παλαιότερα στο προσκήνιο και τώρα τον θυμήθηκες, πάλι να είσαι ξεκάθαρος. Δε σου λέω να πας να πεις «Το μόνο που θέλω είναι να κάνουμε σεξ όλο το καλοκαίρι», αλλά αυτά κάπως τα καταλαβαίνεις.

Τώρα να μπεις στη διαδικασία να πουλάς παραμύθια και να λες λόγια μεγάλα και να τάζεις, δε λέει. Θα πληγώσεις κόσμο κι αυτό είναι άσχημο. Θα πιστεύουν ότι έχεις να δώσεις περισσότερα κι αυτό δε θα ισχύει. Βασικά εσύ θα τους κάνεις να το πιστέψουν. Και θα καταλήξεις να ταράζεις την ψυχολογία ενός ανθρώπου, έτσι απλά. Είναι άδικο για τον οποιοδήποτε. Δεν το αξίζει. Όπως, βέβαια, δεν το αξίζεις κι εσύ.

Είναι λάθος να επισημοποιείς το «τίποτα» και να το τροφοδοτείς. Το ίδιο «τίποτα» που εσύ έχεις ήδη επιλέξει από παλιά πως δε θα γίνει ποτέ «κάτι». Ξέχνα τα αυτά. Δες αλλού, βρες κάτι καινούργιο, χωρίς προϋπηρεσία και βάπτισέ το όσο εφήμερο θέλεις.

Από ‘κει κι έπειτα θα δείξει. Γιατί μη νομίζεις πως ο ίδιος δεν μπορείς να πέσεις στην παγίδα που εσύ δημιούργησες, καημενούλη. Ίσως κι εσύ να ερωτευτείς το εφήμερο και το καλοκαιρινό και να θες να το μετατρέψεις σε παντός καιρού. Και τότε μάλλον θα χρειαστείς τα μπρατσάκια, δε θα γλιτώσεις.

Ο έρωτας τρέχει πιο γρήγορα από μας. Αυτός ξέρει κι αυτός αποφασίζει και δεν παίρνει καν τη γνώμη μας. Αν θες να τον ξεγελάσεις για «δροσιστικούς» σκοπούς μην το κάνεις εις βάρος άλλων. Ξηγήσου πρώτα με τον εαυτό σου και μετά με τον απέναντι. Κι αν τα βρείτε τότε καλή διασκέδαση. Α και καλά μπάνια. Και τα μπρατσάκια πάντα στη τσάντα. Έτσι, για να βρίσκονται.

Συντάκτης: Παύλος Πήττας
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη