Τράβα τη ζωή στα μέτρα σου

Πριν ακόμη γεννηθείς αρχίζουν να σκέφτονται σε ποιον θα μοιάζεις, ακόμα και το πώς θα σε αποκαλούν οι φίλοι σου όταν μεγαλώσεις! Αφού γεννηθείς, επιλέγουν τι ρούχα θα φοράς, τι παιχνίδια θα παίζεις και σε ποιο σχολείο θα αρχίσεις να χτίζεις τις παιδικές σου αναμνήσεις. Αργότερα, στην εφηβεία, τους ακούς να σχολιάζουν το ντύσιμό σου, τους βαθμούς σου, την ώρα που γυρίζεις απ’ τις πρώτες βόλτες με την παρέα.

Έπειτα, η μετεφηβεία σε φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στο κατώφλι της ενήλικης ζωής. Πριν ακόμη, όμως, προλάβεις να χαρείς τον ερχομό της ενηλικίωσής σου ή να τον γιορτάσεις (αν είσαι απ’ τους τυχερούς γεννημένους του πρώτου εξαμήνου του έτους), ξεκινούν οι πρώτες συζητήσεις για το μέλλον σου,  οι πανελλήνιες βρίσκονται προ των πυλών κι εσύ νιώθεις σαν φαντάρος που επιτελεί την 9μηνη θητεία του.

Οι περισσότεροι θεωρούν ότι η χειρότερη στιγμή της θητείας αυτής είναι το άγχος κι η πίεση που κυριεύει τη ζωή μας κατά τη διάρκειά της. Υπάρχουν κι αυτοί οι λίγοι (στους οποίους ανήκω κι εγώ) που πιστεύουν ότι o κόμπος στο στομάχι εμφανίζεται όταν η χαρά που νιώθεις με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων –που ίσως σου δίνουν τη δυνατότητα να δηλώσεις όποια σχολή θέλεις σε όποια περιοχή του χάρτη επιθυμείς– μετατρέπεται σε μία άνιση μάχη μεταξύ των δικών σου «θέλω» και των «πρέπει» των άλλων.

«-Πώς πήγατε στις πανελλήνιες; -Μια χαρά! Περνάμε νομική!» Είναι απ’ τις πιο συνηθισμένες συζητήσεις που ακούς μεταξύ μανάδων κι απλώς θέλεις να ουρλιάξεις! Κλείσε τα αφτιά σου. Προσπάθησε, σε μία ενδόμυχη μηχανή του χρόνου, να φανταστείς τον εαυτό σου. Αν είσαι απ’ τους τυχερούς κι έχεις ήδη την εικόνα μπροστά σου, αποτύπωσέ την καλά στο νου σου και ξεκίνα να φτιάχνεις το παζλ της. Ένωσε μικρά-μικρά κομμάτια κάθε φορά. Το πρώτο κομμάτι είναι να επιλέξεις εσύ τη σχολή που θα γράφει ο συντάκτης της εφημερίδας δίπλα στο όνομά σου, όταν θα σε συγκαταλέγει ανάμεσα στους επιτυχόντες και το όνομα της πόλης που θα γράφει το εισιτήριό σου, όταν θα ξεκινήσεις το ταξίδι για τη δική σου «Ιθάκη».

Περνάς νομική, αλλά εσύ φαντάζεσαι τον εαυτό σου παιδαγωγό που θα στοιβάζει κάθε χρόνο τα πράγματά του σε μια βαλίτσα και θα κατασκηνώνει στο πιο μικρό νησί που δε θα το ‘χει ούτε ο χάρτης; Τότε ναι, καν’ το. Έλεγες σε όλους ότι ήθελες να γίνεις γιατρός, αλλά πάντα μέσα σου η αγάπη για τη μουσική ευχόσουν να σε οδηγήσει στις μουσικές σπουδές; Μην το σκέφτεσαι, απλά τόλμα! Αν πάλι είσαι από εκείνους που δεν τους ενδιαφέρουν τα πτυχία, αλλά κρυφά στον ύπνο σου ονειρευόσουν να ταξιδέψεις στις Άλπεις και να δημιουργήσεις εκεί τη δική σου φάρμα, τότε και πάλι ναι! Ετοιμάσου για το πρώτο chek in στο αεροδρόμιο της Βιέννης.

Στα φοιτητικά σου χρόνια τα πράγματα είναι ήρεμα, αφού όλοι αναμένουν απλά το πολυπόθητο πτυχίο. Ο χρόνος, όμως, κυλάει γρήγορα κι από εκεί που θυμάσαι το πρώτο βράδυ στο νέο, δικό σου, φοιτητικό σπίτι και τα περίεργα συναισθήματα που ένιωθες, φτάνει εκείνο το τελευταίο βράδυ, πριν την ορκωμοσία, με τους συγγενείς να διαλέγουν συνολάκι κι εσύ να κοιτάς με χαμένο βλέμμα απ’ το παράθυρο και σκόρπιες κούτες στοιβαγμένες γύρω σου. Ανάμεικτα συναισθήματα!

«Έχω πάρει τη σωστή απόφαση;». Αναρωτιέσαι. Μάλλον όχι θα σκεφτείς, αλλά πιθανότατα θα συμβιβαστείς και θα ακολουθήσεις το δρόμο της επιστροφής στη γενέτειρά σου. Αν το κάνεις, ένα πράγμα υποσχέσου μόνο στον εαυτό σου. Δε θα επαναπαυτείς ποτέ στη ρουτίνα που θα σου προσφέρει η προσωρινή σου, ίσως, δουλειά και το σπιτικό πάλι καλομαγειρεμένο φαγητό. Θυμήσου, κάποτε έκανες σχέδια! Είχες όνειρα απ’ τα οποία δεν αξίζει να παραιτηθείς τώρα, επειδή κάποιοι θεώρησαν ανούσια.

Αν πάλι τολμήσεις να ορθώσεις το ανάστημά σου, να αλλάξεις το σενάριο, να εμπιστευτείς τον εαυτό σου και να τα κυνηγήσεις, τότε μην περιμένεις ότι θα είναι εύκολο. Ο σεναριογράφος, όμως, θα είσαι εσύ. Σήκω, βγάλε πάλι τα πράγματα απ’ τις κούτες και τοποθέτησε άλλο ένα κομματάκι στο παζλ της δικής σου ζωής.

Πολύ πιθανόν να χρειαστεί να συνδυάσεις δουλειά και σπουδές, κρατώντας απ’ τη μία τη φοιτητική σου ιδιότητα και παλεύοντας απ’ την άλλη με τις επαγγελματικές σου υποχρεώσεις που θα ασφυκτιούν την καθημερινότητά σου. Όμως τα βράδια, πριν αποκοιμηθείς, θα σκέφτεσαι ότι έχεις καταφέρει ήδη πολλά σ’ αυτά τα πρώτα δειλά βήματα στην αρένα της ενήλικης ζωής! Θέτε μικρούς στόχους καθημερινά και πετύχαινέ τους! Τα μικρά πράγματα εξάλλου είναι που κάνουν τη ζωή μεγάλη.

Κι αν αυτά τα μικρά πράγματα είναι δικές σου επιλογές, φίλε μου, σκέτη ευτυχία. Αν πάλι όχι, τότε πολύ φοβάμαι ότι ο χρόνος θα σε βρει καθισμένο μπροστά σε ένα τζάκι, ένα κρύο πρωινό, με καφέ και τσιγάρο, να αναριωτιέσαι τι έκανες τελικά στη ζωή σου. Ήταν όντως δική σου ή απλά η πραγμάτωση μιας ανεκπλήρωτης επιθυμίας κάποιου άλλου; Αν άρχισες να σκιαγραφείς στο μυαλό σου πώς θα είναι η μορφή σου με άσπρα μαλλιά και τι πακέτο τσιγάρα θα καπνίζεις, σταμάτα να διαβάζεις αυτό το άρθρο.

Σήκω, πάρε μια βαθιά ανάσα, άνοιξε την πόρτα και τρέξε! Προσοχή στη διασταύρωση.  Το φανάρι μπορεί να δείχνει κόκκινο τώρα, αλλά τα όνειρά σου σε περιμένουν στη γωνία.

Γιατί «η ζωή δεν είναι για να μας στενεύει, αλλά για να τη φοράμε στο νούμερό μας».