Έρχονται κάποιες στιγμές στη ζωή όλων μας που αδειάζεις, νιώθεις ότι δεν έχει κάτι άλλο να δώσεις στα άτομα που αγαπάς και κυρίως στον εαυτό σου, με αποτέλεσμα να βρίσκεται σε ένα απίστευτο αδιέξοδο, ανήμπορος να εξηγήσεις γιατί. Τότε είναι η ευκαιρία σου για να αφιερώσεις λίγο χρόνο στον εαυτό σου, να τον αγκαλιάσεις, να τον κοιτάξεις στα μάτια και να του πεις «φιλαράκι, μαζί θα το ξεπεράσουμε» και σιγά-σιγά θα βελτιωθεί η κατάσταση.

Να αποδεχτείς γεγονότα απ’ τα παλιά και να πάρεις απόφαση πως η ζωή είναι μία, δεν υπάρχει άλλη όποτε κανένας δε θα σου επιστρέψει το χρόνο που χαράμισες μένοντας κολλημένος σε ανούσιες καταστάσεις. Να καταλάβεις πως η ευτυχία πρόκειται για απόφαση ζωής και να την κυνηγήσεις, πράγμα που για να καταφέρεις πρέπει πρώτα να συμφιλιωθείς με τον εσωτερικό εαυτό σου.

Γι’ αυτό κλείνεις ρολά και παράθυρα, κουκουλώνεσαι στα σκοτάδια κι ηρεμείς. Κλείνεις τα μάτια και συγκεντρώνεσαι στον εαυτό σου, στο τυπάκι που παραμέλησες τόσο καιρό κι ακούς τις ανάγκες του. Ακούς όλα όσα φοβόσουν και δεν τολμούσες να παραδεχτείς. Δε χρειάζεται να βιαστείς, όσο πιο γρήγορα προσπαθήσεις να ξεμπερδέψεις με αυτή την κατάσταση στην οποία μπλέχτηκες τόσο πιο πολύ θα βυθίζεσαι μέσα της.

Πάρε το χρόνο σου, κάτσε μια μέρα στο σπίτι και σκέψου όλες τις φορές που θυμάσαι να γέλαγες μέχρι δακρύων περιτριγυρισμένος από φίλους που πίστευαν σε σένα πιο πολύ κι απ’ τον εαυτό σου. Ή εκείνο το καλοκαίρι που η όμορφη κοπέλα στο μπαρ όντως κοίταζε εσένα κι ένιωσες τεράστιος που ξεχώρισες στα μάτια της. Όσες στιγμές νόμιζες πως σου κοβόταν η ανάσα κι ένιωθες πιο δυνατός από’την ίδια τη ζωή καν’ τες εικόνα και κρατήσου από αυτές ώστε να βρεις το θάρρος που χρειάζεται και να παραδεχτείς στον εαυτό σου πως έφταιξες, πως σε σχέση με τους γύρω σου και τον εαυτό σου έκανες κι εσύ ορισμένα λάθη.

Να βρεις λοιπόν το θάρρος να ζητήσεις συγγνώμη για όσα έκανες ή δεν έκανες και θεωρείς λάθος -γιατί τις περισσότερες φορές μας στοιχειώνουν τα «αν» μας περισσότερο κι απ’ τα υπαρκτά λάθη μας. Να μιλήσεις με ανθρώπους που χαθήκατε λόγω συγκυριών και βλακείας, ανθρώπους που εσύ θες στη ζωή σου κι εκτιμάς, δεν είναι κακό να ανοιχτείς μπροστά τους και να βγεις άοπλος λέγοντας πως σου λείπουν κι είσαι πρόθυμος να δώσετε μια δεύτερη ευκαιρία.

Αν η απάντηση που λάβεις είναι αρνητική ή αδιάφορη, μη στεναχωρηθείς γιατί δεν προσπαθείς γι’ αυτούς, αλλά για σένα και δεν πρέπει να το ξεχνάς αυτό. Έχεις ως στόχο να ξεκαθαρίσεις παρελθόν για να μεταβείς στο μέλλον, δε σε ενδιαφέρει αν οι υπόλοιποι βρίσκονται στην ίδια φάση με σένα, αλλά αν εσύ είσαι όντως έτοιμος να πάρεις στα χέρια σου την κατάσταση. Να αποδεχτείς το γεγονός πώς δεν είσαι τέλειος και δε χρειάζεται να είσαι γιατί κανένας δεν είναι. Όλοι μας έχουμε ατέλειες μικρές ή μεγάλες που μας διαφέρουν, μας κάνουν να ξεχωρίζουμε και να γινόμαστε μοναδικοί.

Κάνοντας ειρήνη με το μέσα σου αυτομάτως παραδέχεσαι πως η διαφορετικότητά σου δεν αποτελεί λάθος και κανένας δεν περιμένει από σένα το άπιαστο, το ακατόρθωτο. Έτσι είναι ο μόνος τρόπος να τα ξαναβρείς με τον εαυτό σου και να κλείσεις παλιούς λογαριασμούς που σε κρατάνε δέσμιο σε ένα παρελθόν που πλέον σε πνίγει. Είναι ο μόνος τρόπος ώστε να αρχίσεις να σ’ αγαπάς λίγο παραπάνω και να σε σέβεσαι, να μη σε βάζεις σε ρόλους μόνο και μόνο για να ευχαριστήσεις τους άλλους ξεχνώντας πως όσο εγωιστικό κι αν ακουστεί εσύ για σένα πρέπει να είσαι ο πιο σημαντικός.

Αν όντως θέλεις αυτές οι στιγμές να ελαττωθούν και να αφεθείς λίγο πιο ελεύθερος στη ζωή που ανοίγεται μπροστά σου, πρέπει να ξεμπερδεύεις με ορισμένες καταστάσεις που χρειάζονται τελεία. Να ζητήσεις τις συγγνώμες που νομίζεις, να πεις τα ευχαριστώ σου ώστε να είσαι καθαρός απέναντί σου και γνήσιος. Μην κρατώντας κάτι άλλο μέσα σου θα μπορέσεις να προχωρήσεις μπροστά για νέες εμπειρίες και γρίφους να λύσεις. Άλλωστε δέσμιος στο παρελθόν είσαι άνθρωπος μισός και πίστεψέ με, σε κανέναν δεν αξίζει να ζει έτσι.

Συντάκτης: Βέρα Πάρδου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη